Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Η Ιστορία διδάσκει. Και αλίμονο στους ανιστόρητους. Καθώς λοιπόν ο Κ. Μητσοτάκης αναζητεί «σωσίβιο» στα ταξίματα, νομίζοντας ότι μπορεί να εξαγοράσει έτσι ψηφοφόρους και να ανακόψει τη ραγδαία πτώση, μια αναδρομή στο (μεταπολιτευτικό) παρελθόν είναι χρήσιμη…
Λίγους μήνες πριν από τις εκλογές του 1981 ο Γεώργιος Ράλλης ως πρωθυπουργός περιόδευε ανά την Ελλάδα επιδίδοντας ο ίδιος επιταγές της τότε ΕΟΚ σε αγρότες ορεινών και προβληματικών περιοχών. Επίσης η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει αναστολή επί 5ετία της πληρωμής των ληξιπρόθεσμων αγροτικών και βιοτεχνικών δανείων. Η ήττα της Ν.Δ. στις κάλπες δεν αποφεύχθηκε, ούτε καν μετριάστηκε…
Στις εκλογές του 1985 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ως αρχηγός πια της Ν.Δ., είχε στηρίξει την καμπάνια του στις υποσχέσεις για «φθηνά Ι.Χ.» προκειμένου να δελεάσει το εκλογικό σώμα. Το ρεύμα όμως δεν ήταν υπέρ του και το αντι-σύνθημα που κυριάρχησε ήταν «καλύτερα παπάκι, παρά τον Μητσοτάκη!». Κι οι κάλπες το επιβεβαίωσαν…
Στις εκλογές του 1989 ήταν η σειρά του Ανδρέα Παπανδρέου να τιμωρηθεί με ανάλογο τρόπο. Ακολουθώντας την ίδια μέθοδο, ακριβώς τέτοιες ημέρες (20 Απριλίου) το 1989, στην προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ στο Περιστέρι, έριχνε το σύνθημα που συμβόλιζε και τη νοοτροπία ολόκληρης εποχής: «Τσοβόλα, δώσ’ τα όλα!». Τα «έδωσε» μεν όλα, αλλά δεν γλίτωσε το εκλογικό μαύρισμα…
Το φθινόπωρο του 2003 ο Κ. Σημίτης παρουσίαζε την περίφημη «κοινωνική χάρτα» που περιλάμβανε δύο πακέτα μέτρων, υποσχόμενος «θεαματική βελτίωση της ζωής των Ελλήνων ως το 2008». Στις εκλογές που ακολούθησαν, την άνοιξη, το ΠΑΣΟΚ έχασε πανηγυρικά από τον Κώστα Καραμανλή, ο δε Σημίτης -υπό το φάσμα της συντριβής- είχε μεταβιβάσει ενδιαμέσως την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στον Γ. Παπανδρέου…
Ως μόνη ιδιόμορφη εξαίρεση σε αυτόν τον «κανόνα» μπορούν να θεωρηθούν οι εκλογές του 2009. Λέγοντας προεκλογικά την αλήθεια, ο Κ. Καραμανλής προειδοποίησε ότι «ακολουθούν δύο δύσκολα χρόνια» και όχι μόνο δεν χάιδεψε αυτιά με ψεύτικες δεσμεύσεις, αλλά έκανε ευθέως λόγο για την ανάγκη παγώματος προσλήψεων, συντάξεων, μισθών και επιδομάτων στο Δημόσιο…
Στην ίδια συγκυρία, ο Γ. Παπανδρέου -αντίθετα- βάδισε προς τις εκλογές υπό το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν», που έπιασε μεν τόπο σε εκείνες τις συνθήκες, αλλά με τα γνωστά επακόλουθα ύστερα από μερικούς μόλις μήνες: Μνημόνια, ΔΝΤ, τρόικα κι ένας οικονομικός και κοινωνικός εφιάλτης που συνεχίζεται…
Το καλοκαίρι του 2018 ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του πανηγύριζαν για την «έξοδο» από το Μνημόνιο, άρχισαν να μοιράζουν τις δικές τους παροχές και υπόσχονταν πολλές περισσότερες για τη συνέχεια. Ο κύβος είχε όμως ριφθεί και η εκλογική συντριβή που ακολούθησε ήταν πέραν και της αναμενόμενης…
Ίσως η μόνη «διαφορά» σήμερα είναι ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει (ακόμη) έναν ισχυρό αντίπαλο απέναντί του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί με τέτοια τεχνάσματα να ανακόψει και τη δική του πτώση…
