Του Χρήστου Μπολώση
Θα έχετε καταλάβει, συμπολίτες μου (να το τώρα! Το άφησε ο κ. πρωθυπουργός, αλλά το κολλήσαμε εμείς), ότι ζούμε στην εποχή της τέλειας παράκρουσης.
Και αναφέρομαι στο εδώ και δύο χρόνια επίκαιρο -κι ας λέει ο κ. Βορίδης- θέμα του δυστυχήματος των Τεμπών.
Τους λες «ρε, είναι λογικό που επί δύο χρόνια δεν μπορούμε να μάθουμε τι στο διάολο κουβαλούσε το αναθεματισμένο το εμπορικό;» και αρχίζουν «ξέρεις, οι φορτωτικές, το έτσι, το αλλιώς».
Τους λες «πώς ο Κ. Αχ. Καραμανλής διαβεβαίωνε τη Βουλή για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων μόλις οκτώ ημέρες πριν από το δυστύχημα;» και αρχίζουν «αναπαράγεις τις απόψεις του τάδε πουλημένου δημοσιογράφου».
Ρωτάς για την αηδιαστική φράση του κ. Γεωργιάδη «αν ο υπουργός έλεγε ότι υπήρχε πρόβλημα ασφαλείας, δεν θα έμπαινε κανένας στα τρένα» και σε εντάσσουν στους οπαδούς της κυρίας Κωνσταντοπούλου, η οποία είδε ξαφνικά να αυξάνονται οι οπαδοί της τόσο ώστε τα ποσοστά της να αγγίζουν πλέον και ίσως να ξεπερνούν, δεν είναι βέβαιο ακόμα, το σταλινικό 90%. Μεγαλεία πράγματα.
Ρωτάς το ένα, ρωτάς το άλλο και απαντήσεις συγκεκριμένες δεν παίρνεις. Τι να πουν, άλλωστε;
Είναι, όμως, πεπεισμένοι ότι σε βάζει ο… Πούτιν ή τα πολυόμματα χερουβείμ και τα εξαπτέρυγα σεραφείμ και τα λες αυτά.
Τέτοια επιχειρήματα, όμως, είναι για τα μπάζα (μη λες μπάζα…).
