Οι προϋποθέσεις μιας νίκης

Του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη*

Παρακολουθώντας όσα απίστευτα εκτυλίχτηκαν ενώπιον όλης της ανθρωπότητας στη συνάντηση Τραμπ και Ζελένσκι, ανακάλεσα στη μνήμη μου τα λόγια του Ναπολέοντα: «Όλα εξαρτώνται από τον χαρακτήρα με τον οποίο η φύση προίκισε τον στρατηγό, τα προτερήματά του και τα σφάλματά του, αλλά και τον χαρακτήρα των στρατιωτών του».

Εν προκειμένω, ο «στρατηγός» Ζελένσκι, πέραν των ενδυματολογικών σημειολογικών προτιμήσεών του, που παραπέμπουν σε μία θεατρινίστικη μαχητικότητα, είναι φανερό ότι όχι μόνο δεν είναι προικισμένος με τα απαραίτητα για έναν πόλεμο προσόντα, αλλά είναι αδύνατον να εμπνεύσει και τους στρατιώτες του. Είναι κάτι που το επισήμαναν οι οικοδεσπότες του, τονίζοντάς του (με ιδιαίτερα άκομψο τρόπο, είναι αλήθεια!) ότι τα «χαρτιά» του είναι πολύ αδύναμα. Αδύναμα όχι φυσικά μόνο στο επιχειρησιακό πεδίο, αλλά κυρίως στη διαμόρφωση του ηθικού των Ουκρανών μαχητών, που θρηνούν απίστευτο αριθμό νεκρών.

Στην Ουκρανία σήμερα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες που έχουν χάσει τουλάχιστον ένα παιδί τους στις μάχες και, μάλιστα, χωρίς ορατή προοπτική για ένα νικηφόρο αποτέλεσμα. Το μόλις… τρίμηνο προσδόκιμο επιβίωσης στα μέτωπα είναι κάτι που οδηγεί στην ανυπακοή τους εφέδρους Ουκρανούς, που αρνούνται πια να καταταγούν. Οι σκηνές σύλληψης στους δρόμους δεκαεφτάχρονων έως… εξηντάχρονων Ουκρανών πολιτών από αστυνομικούς και πολιτοφύλακες, προκειμένου να αποσταλούν άρον άρον στα μέτωπα, είναι ένα φαινόμενο πολύ συχνό πλέον και έχει αποτυπωθεί σε εκατοντάδες βίντεο, που προβάλλονται στο διαδίκτυο.

Κι όμως… τη συνέχιση της θλιβερής αυτής πραγματικότητας δείχνουν να επιθυμούν οι περισσότεροι Ευρωπαίοι διαχειριστές της εξουσίας, δηλώνοντας την αμέριστη στήριξή τους στον Ζελένσκι. Στηρίζουν δηλαδή τη συνέχιση της καταστροφής μιας χώρας και το ξεκλήρισμα του ανθού της νεολαίας και των δύο αντιμαχομένων πλευρών. 

Υπάρχει όμως στη στρατηγική μία απατηλή πραγματικότητα, που δεν φαίνεται να τη λαμβάνουν υπ’ όψιν τους οι Ευρωπαίοι: Ότι η ήττα θα αποφευχθεί, αν χρησιμοποιήσουμε όλο και περισσότερους πόρους (εν προκειμένω, όλο και περισσότερα όπλα και χρήματα).

Αυτό καταρρίπτεται εύκολα, αφού στην πράξη έχει αποδειχτεί επανειλημμένως ότι είναι κάτι που δεν αρκεί. Η μη ρεαλιστική αντίληψη της πραγματικότητας οδηγεί σε ολέθρια αποτελέσματα, αφού δεν επιτρέπει την αναπλήρωση του χαμένου χρόνου, όσες πολεμικές εφεδρείες κι όσο πολεμικό υλικό κι αν έχει κάποιος διαθέσιμα. Δεν υπάρχει κάποια νομοτέλεια τέτοια που να «επιβάλλει» στο αποτέλεσμα να είναι σύμφωνο με τις επιθυμίες και την προσπάθειά μας! Αντιθέτως, όπως έλεγε και ο Γερμανός στρατάρχης Μόλτκε, «όπως και στην τέχνη, έτσι και στον πόλεμο δεν υπάρχουν πρότυπα γενικής χρήσεως, αφού σε καμία περίπτωση ένας κανόνας δεν μπορεί να υποκαταστήσει το ταλέντο». 

Και το… ταλέντο στον Ζελένσκι και στους Ευρωπαίους υποστηρικτές του αποτελεί ζητούμενο!

Σίγουρα, ο εξευτελισμός του Ουκρανού προέδρου από το δίδυμο Τραμπ – Βανς δεν κάνει κανέναν να χαίρεται. Όσο και να αντιπαθεί κάποιος τον Ζελένσκι, δεν είναι κάτι που θα πρέπει να τον γεμίζει χαρά, αναλογιζόμενος ότι στη θέση του θα μπορούσε να βρίσκεται αύριο ο δικός του ηγέτης. Εξάλλου, φάνηκε πεντακάθαρα ότι του Ουκρανού τού το ᾽χαν φυλαγμένο! Η αναφορά του Βανς στην αμέριστη υποστήριξή του προς τους Δημοκρατικούς τα λέει όλα, δείχνοντας ότι ο Τραμπ δεν ξεχνά. Όπως δεν ξεχνά προφανώς και την αντίστοιχη απροκάλυπτη και ποικιλότροπη στήριξη του Έλληνα πρωθυπουργού προς τους Δημοκρατικούς, αλλά και τις προσβολές προς το πρόσωπο του Τραμπ που είχε εκστομίσει μέσα στο Κοινοβούλιο.

Ας ελπίσουμε ότι οι «μαζεμένες» αντιδράσεις του μετά την εκλογή του νέου Αμερικανού προέδρου να μετριάσουν τη δεδομένη οργή Τραμπ, για το καλό της πατρίδας μας.

* Διευθυντής περιοδικού «Ενδοχώρα», [email protected]