«Δυσαρμονία λαϊκής θέλησης και κυβερνητικής πλειοψηφίας»

Το ενδεχόμενο να πάρουν το χαρακτήρα πάνδημου αντικυβερνητικού δημοψηφίσματος οι διαδηλώσεις της επόμενης Παρασκευής γίνεται ολοένα και πιο ορατό

Του Ανδρέα Καψαμπέλη

Καθώς φουντώνει η οργή για την υπόθεση των Τεμπών και τη συγκάλυψη που επιχειρήθηκε, η πιο κρίσιμη εβδομάδα είναι αυτή που μεσολαβεί έως την ερχόμενη Παρασκευή 28 του μήνα…

Δεν υπάρχει κανείς που δεν καταλαβαίνει μάλιστα ότι η εύρεση της σορού του άτυχου 39χρονου Βασίλη Καλογήρου, γιου της εισαγγελέα εφετών της Λάρισας, και οι ενδείξεις σε συνδυασμό με τις καταγγελίες περί εγκληματικής ενέργειας φορτίζουν κι άλλο το κλίμα.

Οι ημέρες που απομένουν μέχρι τη δεύτερη επέτειο από την πολύνεκρη τραγωδία -και τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που έχουν προγραμματιστεί σε πάνω από 200 πόλεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό- θα είναι καθεμία από μόνη της ξεχωριστή και ιδιαίτερη, αφού οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και σε μεγάλο βαθμό απρόσμενες…

Επειδή όλα τα σημάδια δείχνουν ότι ο κόσμος που θα βγει στους δρόμους δεν θα έχει κυριολεκτικά προηγούμενο εδώ και πολλές δεκαετίες, το μεγάλο ερώτημα είναι ποια μορφή θα πάρει -και πώς θα εξελιχθεί- αυτός ο ξεσηκωμός. Το γεγονός και μόνο πάντως ότι ακόμη και στις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας μόλις το 36% όσων ψήφισαν Ν.Δ. δεν θεωρεί ότι έχει υπάρξει προσπάθεια συγκάλυψης σηματοδοτεί πολλά…

Κι αυτό το 36% με την αναγωγή του σε επίπεδο πραγματικού πληθυσμού δεν είναι παραπάνω από το 6-7% του συνόλου των ψηφοφόρων…

Είναι η πρώτη φορά μάλιστα που ένας κλασικός «κανόνας» της πολιτικής κινδυνεύει να ανατραπεί. Ενώ πάντοτε έως τώρα μια κυβέρνηση, όσα προβλήματα κι αν αντιμετώπιζε σε επίπεδο κοινωνίας, όσο διατηρούσε συμπαγή την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ένιωθε ασφαλής, αυτό πρώτη φορά απειλείται τόσο έντονα.

Το ενδεχόμενο να πάρουν τον χαρακτήρα πάνδημου αντικυβερνητικού δημοψηφίσματος οι διαδηλώσεις της επόμενης Παρασκευής γίνεται ολοένα και πιο ορατό. Η στέρηση της λαϊκής νομιμοποίησης, εφόσον λάβει τέτοιο σαφή χαρακτήρα, δεν μπορεί παρά να επηρεάσει και τις πολιτικές εξελίξεις. Η μετάθεση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών για τον Μάρτιο θα σταθεί αρκετή για να «διασώσει» την κυβέρνηση;

Κι επειδή ο τρόμος αυτός μεγαλώνει, τα παντός είδους κυβερνητικά τρολ -ακόμη και… επώνυμα- έχουν αρχίσει να κλιμακώνουν την (κάθε είδους) κινδυνολογία για να φοβίσουν τους νεοδημοκράτες…

Στο πλαίσιο αυτό αναζωπυρώνεται επίσης το σενάριο, εάν δεν υποβληθεί πρόταση δυσπιστίας από την αντιπολίτευση, να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης για να αντιπαραβάλει την (εντός Βουλής) «δεδηλωμένη» με την (εκτός Βουλής) απώλεια της έξωθεν καλής μαρτυρίας. Μόνο που αυτό παλαιότερα το λέγαμε «δυσαρμονία λαϊκής θέλησης και κυβερνητικής πλειοψηφίας» και θα οδηγούσε αυτόματα σε προσφυγή στις κάλπες…

Ή μήπως πιστεύει ο πρωθυπουργός ότι αυτό θα του εξασφαλίσει τουλάχιστον άλλο ένα εξάμηνο κυβερνητικής ζωής και ότι θα καταφέρει να «συμμαζέψει» μέχρι τότε κάπως την κατάσταση;

Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»