Η χρηματοδότηση αυτή δεν θα προέρχεται από την ίδια την Κομισιόν, αλλά από την έκδοση ομολόγων με κρατικές εγγυήσεις από τις συμμετέχουσες χώρες
Της Κύρας Αδάμ
Το σκαρί της Ευρωπαϊκής Ένωσης τρίζει πολύ άσχημα, καθώς ο άλλοτε κραταιός γαλλογερμανικός άξονας, η «λοκομοτίβα της Ευρώπης» στο παρελθόν, δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Το Παρίσι βρίσκεται αντιμέτωπο με μια ανοιχτή πολιτική και οικονομική κρίση, που πολύ δύσκολα θα τελειώσει σύντομα. Το Βερολίνο αντιμετωπίζει και αυτό βαθιά πολιτική κρίση, με τη διάλυση του συνασπισμού και τις προσέχεις εκλογές, με τη γερμανική οικονομία ελλειμματική και αδύναμη. Οι δύο ασθμαίνουσες πολιτικά και οικονομικά ισχυρότερες χώρες της Ε.Ε., Γαλλία και Γερμανία, δυσκολεύονται να υποστηρίξουν την επιχειρούμενη μεταβολή της εικόνας της Ε.Ε. που επιχειρεί η νέα Κομισιόν της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που σταδιακά απομακρύνεται από τον πάγιο στόχο της ευρωπαϊκής σύγκλισης και συνοχής, και της διατήρησης του βιοτικού επιπέδου των Ευρωπαίων, προς μια ευρωπαϊκή «οικονομία πολέμου». Αυτή η επιχειρούμενη «οικονομία πολέμου» δικαιολογείται από τη δέσμευση της Ε.Ε. να στηρίξει «όσο πάρει» την Ουκρανία στον πόλεμο με τη Ρωσία και την ανάγκη να αυξήσει την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία και τους ευρωπαϊκούς εξοπλισμούς, ώστε η Ε.Ε. να διατηρήσει «πρόσωπο» στη διεθνή πολιτική σκηνή, που χαρακτηρίζεται από αύξηση εξοπλισμών και διεύρυνση της αμυντικής βιομηχανίας των πολύ μεγάλων χωρών του πλανήτη, των οποίων η Ένωση βλέπει πάντα την πλάτη.
Στους κλειστούς κύκλους των Βρυξελλών, με πολύ προσεγμένες διαρροές διακινείται η πρόταση δημιουργίας κοινού ταμείου για ευρωπαϊκά αμυντικά έργα και προμήθειες όπλων, αρχικού ύψους 500 δισ. ευρώ. Η χρηματοδότηση αυτή δεν θα προέρχεται από την ίδια την Κομισιόν, αλλά από την έκδοση ομολόγων με κρατικές εγγυήσεις από τις συμμετέχουσες χώρες. Η διατύπωση αυτή παραμένει χαλαρή και αόριστη, έως ότου έρθει η στιγμή να πάρει συγκεκριμένη μορφή και περιεχόμενο προς απόφαση από κάποια συνοδό κορυφής των κρατών-μελών.
Οι διαρροές
Αυτό όμως που σπεύδουν οι διαρροές να ξεκαθαρίσουν είναι ότι κράτη-μέλη που για δικούς τους λόγους δεν θα θελήσουν να εκδώσουν κρατικά ομόλογα για τις ευρωπαϊκές αμυντικές δαπάνες δεν θα έχουν δικαίωμα βέτο στην προσπάθεια των υπολοίπων να προχωρήσουν. Επιπλέον, διαμορφώνονται σκέψεις να παύσουν να ισχύουν οι ευρωπαϊκές απαγορεύσεις χρηματοδότησης αμυντικών δαπανών με κοινά κονδύλια για χώρες εκτός Ε.Ε.
Ωστόσο, φαίνεται ότι έχουν προχωρήσει διερευνητικές συνομιλίες με χώρες εκτός Ε.Ε., όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, για τη συμμετοχή τους σε αυτό το «Ταμείο Ευρωπαϊκής Άμυνας».
Το μεγάλο ερωτηματικό, που ενδιαφέρει άμεσα την Ελλάδα, είναι αν αυτές οι προκαταρκτικές συνομιλίες με χώρες εκτός της Ε.Ε. θα συμπεριλάβουν ή όχι την Τουρκία. Ουδείς μπορεί να έχει αμφιβολία ότι η Άγκυρα, με την ακμάζουσα αμυντική βιομηχανία της λόγω των στρατιωτικών drones που κατασκευάζει και πουλάει σαν ζεστά ψωμάκια σε πολλές χώρες του κόσμου, θα ήθελε να εμπλακεί στα μελλοντικά ευρωπαϊκά αμυντικά δρώμενα, και μάλιστα να επιβάλει και τους όρους της. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει από τώρα να ανοίξει αυτό το κεφάλαιο για να διασφαλίσει ή και να αποτρέψει ό,τι μπορεί.
Και όλα αυτά αρχίζουν να σκάνε μύτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς πλησιάζει η «καταιγίδα Τραμπ» από τις αρχές του χρόνου. Ο πρόεδρος Τραμπ από την πρώτη κιόλας θητεία του είχε προειδοποιήσει τους Ευρωπαίους συμμάχους του ότι δεν είναι διατεθειμένος να εγγυάται την ασφάλεια της Ευρώπης, αν οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι δεν αυξήσουν τη συμμετοχή τους στις δαπάνες του ΝΑΤΟ. Επιπροσθέτως, ουδείς μπορεί να αποκλείσει την προοπτική αύξησης των πωλήσεων αμερικανικών οπλικών συστημάτων στις ευρωπαϊκές χώρες, με αντάλλαγμα να μη διανοηθεί ο Τραμπ να επιβάλει δασμούς σε ευρωπαϊκά προϊόντα στις ΗΠΑ.
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
