Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Η προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη να περάσει -με την τηλεοπτική συνέντευξή του που μεταδόθηκε αργά χθες το βράδυ- στην αντεπίθεση μετά τη διαγραφή του Αντ. Σαμαρά και τον αντίκτυπο που προκάλεσε μαρτυρά περισσότερο το άγχος που τον έχει καταλάβει για τις εξελίξεις…
Την ώρα μάλιστα που η αντιπολίτευση, παρά τα διάφορα και επιμέρους σκιρτήματα, ζει τη δική της αποσύνθεση και δεν δείχνει, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ικανή να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων, παρατηρείται το εξίσου πρωτοφανές να βιώνει αναντίρρητη κρίση και η κυβερνητική παράταξη…
Χωρίς να έχει απειλητικό αντίπαλο απέναντί της, αναπολεί οριστικά πλέον τα περασμένα μεγαλεία τού 41% και έχοντας απολέσει, σε όλες τις δημοσκοπήσεις, περίπου τέσσερις στους δέκα από εκείνους τους ψηφοφόρους, βαυκαλίζεται ότι της εξασφαλίζει σταθερότητα και νομιμοποίηση ένα ποσοστό της τάξης του 24%-25% στην πρόθεση ψήφου…
Εάν μάλιστα ληφθούν υπόψη και τα ποσοστά της τεράστιας αποχής στις τελευταίες ευρωεκλογές, η κοινωνική απονομιμοποίηση (όπως αναλογικά και του υπόλοιπου πολιτικού συστήματος) γίνεται ακόμα μεγαλύτερη και πιο εκκωφαντική. Εάν τον Ιούνιο λέγαμε ότι από το 40% των πολιτών που πήγε να ψηφίσει η απήχηση της Ν.Δ. περιορίστηκε στο 12% του πραγματικού εκλογικού σώματος, είναι προφανές ότι το ποσοστό αυτό έχει γίνει πλέον μονοψήφιο. Με αυτό «κυβερνά» ο κ. Μητσοτάκης…
Ακούστηκε επομένως εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, εάν όχι υπερφίαλο, αυτό που είπε νυχτιάτικα, ότι «έχουμε μια ισχυρή κυβέρνηση με εντολή τετραετίας». Ακόμα κι αν επαληθευτεί η πρόβλεψή του ότι δεν υπάρχει πιθανότητα αποχωρήσεων βουλευτών της Ν.Δ. στον απόηχο της διαγραφής Σαμαρά, ο κ. Μητσοτάκης έχει χάσει προδήλως την επαφή με την πραγματικότητα…
Καταρχάς, ακόμα και για τους βουλευτές που είναι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσουν αυτό θα μπορούσε να ληφθεί τοις μετρητοίς εάν υπήρχαν -τουλάχιστον- διαβεβαιωτικές δηλώσεις περί αυτού από τους «υπόπτους». Ενώ όμως διανύουμε ήδη τη δεύτερη εβδομάδα από τη διαγραφή του πρώην πρωθυπουργού, η κρίσιμη μάζα τηρεί σιωπή…
Στους πολιτικούς καφενέδες, μάλιστα, κυκλοφορεί κι ένα διαβολικό σενάριο, χωρίς να είναι επί του παρόντος ευκρινές ποιου αποτελεί έμπνευση. Σύμφωνα με αυτό λοιπόν, ο κ. Σαμαράς θα μπορούσε να προχωρήσει στη δημιουργία νέου κόμματος με δεξιό προσανατολισμό αλλά δίχως τη συμμετοχή οποιουδήποτε άλλου εν ενεργεία βουλευτή από τις τάξεις της Ν.Δ…
Τι θα σήμαινε αυτό; Αυτομάτως η κοινοβουλευτική ομηρία του κ. Μητσοτάκη θα αποκτούσε νέα, συναρπαστική διάσταση. Και το λαϊκό ρητό «φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη» (στη θέση του Γιάννη και του θεριού καθείς επιλέγει ποιον θα βάλει) θα επιβεβαίωνε για πολλοστή φορά τη σοφία του…
Ό,τι κι αν είπε χθες τη νύχτα ο κ. Μητσοτάκης, βρίσκεται σε περιδίνηση. Και υπό τις παραπάνω συνθήκες μια κυβέρνηση που έχει χάσει πια την έξωθεν καλή μαρτυρία μόνο να σέρνεται μπορεί να συνεχίσει…
