Του Βασίλη Βέργη
Πάνε 15 χρόνια από τις εκλογές του 2009, όταν ο τότε ΣΥΡΙΖΑ -με αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα- έμπαινε πέμπτο κόμμα στη Βουλή των Ελλήνων, με ποσοστό 4,6% και 13 έδρες. Για τους περισσότερους ο Συνασπισμός της Αριστεράς ήταν ένα κόμμα του 3%, που ως «συνέχεια του ΚΚΕ εσωτερικού, δεν μπορούσε ποτέ να έχει άλλες φιλοδοξίες. Με τη λογική της περιχαράκωσης στο «καβούκι μας» να τρέφει αρκετούς και τις πάμπολλες συνιστώσες να αποτελούν τροχοπέδη σε μια πιο εξελικτική πορεία. Έτσι θεωρούσε η πλειονότητα και τελικά επιβεβαιώθηκε απόλυτα με μιάμιση δεκαετία καθυστέρηση…
Μεσολάβησε, βεβαίως, η «έκρηξη Τσίπρα»: Αρχικά το 2012 ως αξιωματική αντιπολίτευση, με σχεδόν 17%, και στη συνέχεια το 2015 ως κυβέρνηση «Πρώτη φορά Αριστερά» είχε συντρίψει κάθε πρόβλεψη, είχε ξεπεράσει κάθε εσωτερικό (κυρίως) και εξωτερικό εμπόδιο. Έμοιαζε να «πολτοποιεί» το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ και έγινε αίφνης ο μεγάλος πολιτικός αντίπαλος της πατροπαράδοτης έκφρασης της δεξιάς παράταξης, της Νέας Δημοκρατίας.
Ένας ουδέτερος παρατηρητής, βλέποντας την ιστορική «κατηφόρα» και την εκκωφαντική διάλυση που βιώνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί χωρίς ιδιαίτερο κίνδυνο να αποφανθεί ότι εκείνη η περίοδος ήταν απλώς ένα «διάλειμμα».
Και ότι η πραγματική Αριστερά στο μυαλό και στην πρακτική των πολιτικών προσώπων που υποτίθεται την εκπροσωπούν εκφράζεται σήμερα. Με εμφύλιο σπαραγμό που χώρισε το κόμμα στα τρία, με απόλυτα αντιδημοκρατικές μεθόδους, που θα… ζήλευαν απολυταρχικά καθεστώτα, με κλοτσοπατινάδες, συνέδρια αποκλεισμών, αποστασίες και νέα κόμματα χωρίς όνομα. Μια αλυσίδα ντροπιαστικών συμπεριφορών, που όχι «αριστερό» απλό πολίτη δεν εκφράζει, αλλά προκαλεί αποστροφή και θυμηδία σε κάθε σκεπτόμενο Έλληνα.
Έπειτα από 15 χρόνια ο «ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα», που κυβέρνησε τη χώρα ίσως στην πιο δύσκολη σύγχρονη περίοδό της, σήμερα επιστρέφει εκεί, στο «καβούκι» του 3%, όπου προφανώς τον θέλουν οι «σκληροί» πρωταγωνιστές του, αρκετοί εκ των οποίων επιθυμούσαν από το 2019 και μετά να καρατομήσουν (προτού παραιτηθεί) και τον άνθρωπο που τους είχε κάνει κυβέρνηση.
Ένας θεός ξέρει ποιος από αυτούς θα έμπαινε στη Βουλή, εάν αύριο γίνονταν εκλογές: Ο ΣΥΡΙΖΑ 87… συνεδρίου, η Νέα Αποστασιοποιημένη Αριστερά ή το Ανώνυμο Κόμμα Κασσελάκη; Το ερώτημα όμως είναι πιο σοβαρό: Ποιος θα τους ψηφίσει για να μπουν στη Βουλή; Ποια είναι τα εχέγγυα εμπιστοσύνης που προσφέρουν στον πολίτη, έπειτα από αυτό το αντιδημοκρατικό σόου; Κανένα!
Άπαντες έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης στη σαλαμοποίηση της πρώην αξιωματικής αντιπολίτευσης, κυρίως όμως στην αυτογελοιοποίησή της στα μάτια του κόσμου. Ο Έλληνας υποφέρει από τις πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά η υποτιθέμενη «Αριστερά» ενδιαφέρεται μόνο για την εσωτερική εξουσία και την επικράτηση σε ένα πόλεμο συμπεριφορών – πρακτικών, που παραπέμπουν σε μαύρες, αντιδημοκρατικές εποχές.
Και όμως, όλοι αυτοί θα απευθυνθούν στον πολίτη ζητώντας την ψήφο του, υποσχόμενοι ότι θα κάνουν… καλύτερη τη ζωή του. Τούτο πλέον δεν αποτελεί «ανέκδοτο», αλλά… απειλή! Ας μείνουν οχυρωμένοι στο «καβούκι» του 3%. Έτσι κι αλλιώς, η Ιστορία τούς αξιολογεί καταπώς πρέπει.
Οπότε; Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη «αναρριχάται» σε θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με δυο λόγια, ο Μητσοτάκης θα κυβερνάει τη χώρα μέχρι να πει «βαρέθηκα». Με τις υγείες μας…
Δεν είναι μόνο οι γραφικές τακτικές των πολιτικών αυτών των κομμάτων. Είναι ταυτόχρονα και της αλαζονείας των ψηφοφόρων του σκληρού πυρήνα τους του 3%. Αυτοί οι ίδιοι που από γραφικά αστεία γκρουπουσκουλα με το που είδαν εξουσία από τις ψήφους αγανακτισμενων Ελλήνων από τα καμώματα των προηγούμενων κυβερνήσεων, θεώρησαν πως η Ελλάδα ξαφνικά έγινε πυρηνας ανθελληνικης γιαφκας που μισούν τη Μακεδονία, ανεκτικης στην αλλοίωση του γηγενούς πληθυσμού από ορδές ισλαμιστων, και αρωγου στη φασιστική εμμονή της woke ατζέντα από φαντασιακους ψυχοπαθείς δικαιωματιστες, βρίζοντας αυτούς που στην ουσία τους έκαναν κυβέρνηση. Είναι ακόμα και το μιντιακο τσίρκο που τους στηρίζει. Πάρτε για παράδειγμα την Γιαμαλη. Έκανε βιντεακι που μιλά για “άτομα με κόλπο”. Έφτασαν δηλαδή οι woke φεμινιστριες να εξισωσουν το ακρωτηριασμό κάθε τρανς με τα γυναικεία αναπαραγωγικα οργανα και να επιμένουν σε ιδέες που μόνο τρόφιμος ψυχιατρείου θα είχε. Αυτό όλο δεν μπορεί να εκπροσωπειται σε ποσοστά άνω του 3%. Γιατί δεν είναι μόνο γραφικό. Είναι φασιστικού τύπου επικίνδυνο, ίσως και χειρότερης μορφής από αυτές των νεοναζι. Με λίγα λόγια παίρνουν αυτό που αξίζουν. Την σταδιακη αργή και βασανιστική εξαφάνιση.
“Ο ορισμός των εκλογών είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα.”
Από όλους αυτούς στην τελική φάση επικρατεί ένας. Αυτός ο ένας μπορεί να αποτελέσει και έκπληξη.
Τα όλο θέμα είναι πολύ βαθύτερο από αυτό που αφήνει να φαίνεται προς τα έξω.
Ξεκίνησε από την περίεργη άφιξη του νέου προέδρου Αύγουστος 2023.
Σήμερα αφήνει πίσω του το στίγμα πως δεν επιθυμεί να καταλάβει τους πολλούς, αντιθέτως επιμένει στην ύπαρξή του αδιαφορώντας για την κοινή γνώμη.
Και τα γραφεία έτοιμα και κόμμα ετοιμάζει και λαοθάλασσα όσοι τον ακολουθούν.
Γιατί όλο αυτό δεν το σχολιάζεται ποιο το νόημα που στέλνει στην κοινωνία.
Γιατί τα αρπακτικά στα ΜΜΕ δεν τονίζουν τα περίεργα.
Όταν η απειλή θεωρούν ότι μπορεί να τους προκύψει επικίνδυνη ξέρουν τον τρόπο, διαθέτουν τα μέσα,
σφυροκόπημα ολόκληρο το 24ωρο.
Μα μια κατηγορία πολιτών είναι βέβαιο ότι θα πέσει μέσα σε όλο αυτό που παίζεται αλλά δεν μας αρκεί αυτό θέλουμε τους πολλούς τους θέλουμε όλους.
Και όποιος αντέξει από τακτική γνώριμη-επαναλαμβανόμενη διαρκώς.
Τι δεν κατάλαβες ότι και την ψήφο του πολίτη της ελέγχουν μέχρι κάποιο βαθμό.
Πρώτα ο πολίτης να πάψει να δίνει απαντήσεις και να εκφράζεται τι ακριβώς πιστεύει και τι πρόκειται να ψηφίσει και τότε βλέπουμε και αξιολογούμε τα έργα τους.
Δεν κατάφεραν να περάσουν την επιστολική ψήφο σε εθνικές εκλογές και μάχονται να επιβάλλουν αυτό που τους εξυπηρετεί – τους συμφέρει με κάθε τρόπο που προκαλεί και που απογοητεύει μια κατηγορία πολιτών.
Θα το αντέξουν όλο αυτό μέχρι το τέλος της κούρσας που δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η διαδρομή του.
Αποτελεί σκοπό η επόμενη κυβέρνηση που επιθυμούν να σχηματίσουν με δεδομένους και καλόβουλους.
Έχει βάθος όλος αυτός ο αγώνας, ο σκοπός τους δεν αλλάζει, αλλά συναντούν δυσκολίες με τους δεδομένους.
Την απειλή σας την σερβίρουν καθημερινά όλοι αυτοί που μια ζωή μέσα στη χώρα αλωνίζουν, ελέγχουν την εκάστοτε κυβέρνηση, δεν εμφανίζονται με το καθαρό τους πρόσωπο, χρησιμοποιούν τις σκοτεινές διαδρομές.
Σπέρνουν μίσος, προκαλούν έριδες, δημιουργούν προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν, φροντίσουν να βρίσκονται μερικά βήματα μπροστά, ώστε ο πολίτης να μην τους αντιλαμβάνεται και πολύ εύκολα να γίνεται πιστός ακόλουθος στο σκοπό τους.
Λίγο ακόμη υπομονή να καθαρίσει αυτό το γκρίζο τοπίο μέσα σε αυτό το κόμμα και ο χρόνος άφθονος να έχετε άποψη, να δικάσετε, να απορρίψετε, να χλευάσετε, να χαρείτε την επιτυχία.
Πως γίνεται να έχετε το συμπέρασμα πως μέσα σε αυτό το κόμμα παραμένουν όλοι τους τόσο ανόητοι έως μη σκεπτόμενοι, μια έστω μικρή περιέργεια σας διαφεύγει πως κάτι άλλο μπορεί να παίζει που δεν του επιτρέπουν να βγαίνει προς τα έξω.
Πως γίνεται η χώρα μας να δέρνεται σαν το σκαρί που το δέρνουν οι άνεμοι, αλλά να μην θέλει από πουθενά να προκύψει μια ελπίδα φωτός.
Όλο αυτό δεν σας γεννά την απορία πως τα έχουν καταφέρει τόσο τέλεια?
Ωραία ας δεχθούμε ο ΣΥΡΙΖΑ αποτυχία ως κόμμα, γιατί πολύ πρόσφατα οι εκλογές το ΠΑΣΟΚ δεν ανέβασε τα ποσοστά του ώστε να αποτελέσει δυναμική αντιπολίτευση?
Και πως γίνεται η ΝΔ να έχει ποσοστό 18%-27%. Μας δεν υπάρχουν ερωτήματα ο άλλος κόσμος τι ήθελε έχει στην σκέψη του?. Γιατί παραμένει σιωπηλός, γιατί δεν εκφράζεται, τι ήθελε περιμένει?
Η διάβρωση μέσα στη χώρα μας ακολουθείται δεκαετίες που έχει μεν ριζώσει αλλά δεν έχει καταφέρει να πάρει μαζί της την πλειοψηφία.
Ότι μας απόμεινε λοιπόν, οι ελπίδες μας σε αυτή την πλειοψηφία.
Και τέλος μια σιωπηρή παρατήρηση πως τρέχουν τα γεγονότα σε σχέση με το χρόνο, ήθελε δώσει λύση σε μια σειρά από απορίες και κρυφές πληγές που ταλανίζουν την χώρα.
ΟΣΟ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΝΑΙ ΘΑ ΚΑΘΗΣΕΙ ΟΣΟ ΘΕΛΕΙ ΔΙΟΤΙ Η ΧΩΡΑ ΘΕΛΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΕΙΔΑΛΩΣ ΑΝ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΡΩΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΚΑΙ ΟΤΙ ΣΑΣ ΠΕΙ
Η ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΝ ΕΡΘΕΙ
ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ Ο ΚΑΦΕΣ Η ΤΥΡΟΠΙΤΑ Η ΠΙΤΣΑ ΜΙΑ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΤΑ ΦΕΡΟΥΝ
ΟΥΤΕ Η ΑΠΟΧΗ ΟΥΤΕ Η ΘΑΛΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΟΠΩΣ ΟΙ ΦΙΛΟΙ
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ
ΟΠΩΣ ΣΤΟ ΑΜΕΡΙΚΗ