Κάποιος να φωνάξει επιτέλους «ανεπιθύμητος»!

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Είχα διακινδυνεύσει από νωρίς την πρόβλεψη ότι η επίσκεψη Σταϊνμάιερ στην Αθήνα δεν θα σηματοδοτούσε κάποια αλλαγή της γερμανικής στάσης στο ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων, αφού από συγγνώμες έχουμε χορτάσει. Δυστυχώς, έκανα λάθος. Γιατί αυτή η επίσκεψη, που σχεδιάστηκε εξαρχής ως πρόκληση και όχι ως χειρονομία φιλίας, πρόδωσε μια σκλήρυνση της γερμανικής πλευράς, που θεωρεί πλέον ότι έχει μια μοναδική ευκαιρία να στείλει το ζήτημα των ελληνικών επανορθώσεων στα αζήτητα της Ιστορίας.

Οι Γερμανοί έχουν καταλάβει ότι απέναντί τους έχουν χαμηλής στάθμης υπαλλήλους – μαριονέτες, και μάλιστα ακούρδιστες. Που δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους ούτε για να προτάξουν κοινή εθνική γραμμή σε ζητήματα κεφαλαιώδους σημασίας. Η κυρία Σακελλαροπούλου, ανίδεη εντελώς από διπλωματία, διάβασε ένα σκονάκι με μια χαλαρή ατάκα για τις αποζημιώσεις, που της είχε γράψει κάποιος παρατρεχάμενος, κι όταν ο έμπειρος Γερμανός πρόεδρος πήρε την πάσα και… κάρφωσε στο καλάθι απλά έμεινε άγαλμα.

Ο «σκακιστής» Μητσοτάκης, λίγο αργότερα, αντί να πάρει τη δική του πάσα και να εκμεταλλευθεί την κατάσταση, «διορθώνοντας», ως όφειλε, τον Γερμανό πρόεδρο, που χαρακτήρισε το θέμα των αποζημιώσεων «νομικά λήξαν», υιοθέτησε κι αυτός μια χαζοχαρούμενη διατύπωση, λέγοντας ότι τα ζητήματα αυτά είναι ακόμη ζωντανά, με εισαγωγικά στο «ζωντανά»! Πάλι καλά που δεν προσέθεσε τη λέξη «δυστυχώς»…

Ειλικρινά, δεν είχε κανείς την απαίτηση από την Πρόεδρο-γλάστρα να μπει δυναμικότερα στο παιχνίδι, μιλώντας για «ηθικά απαράγραπτες, νομικά ενεργές και δικαστικά επιδιώξιμες» αξιώσεις, όπως έκανε ο Παυλόπουλος ακόμη και στη Γερμανία, αφού έπαιζε το θέμα στα δάχτυλα. Και τότε -θυμίζω- ο Σταϊνμάιερ ως υπουργός Εξωτερικών δεν έβγαζε γλώσσα, και μάλιστα ανάρμοστη, όπως χθες.

Τα πράγματα, όμως, είναι απλά: από τη στιγμή που ο Γερμανός την έφτυσε κατάμουτρα μέσα στην έδρα της, υπενθυμίζοντας μάλιστα ότι θα έπρεπε να γνωρίζει τη θέση του, η κυρία που υποδύεται την Πρόεδρο όφειλε να απαντήσει. Και αυτοί που πληρώνονται από τους Έλληνες φορολογουμένους για να τη συμβουλεύουν, μεταξύ των οποίων και επαγγελματίες διπλωμάτες, όφειλαν από την πλευρά τους να την έχουν προετοιμάσει για να απαντήσει. Να θυμίσει, αν μη τι άλλο, στον προσβλητικό Γερμανό ομόλογό της ότι η ίδια η επιστημονική επιτροπή της Μπούντεσταγκ, με επίσημο πόρισμά της έπειτα από ερώτημα των Πρασίνων (που σήμερα κάνουν το… κορόιδο), είχε αποφανθεί το 2019 ότι το ζήτημα είναι νομικά ενεργό.

Θα τον είχε αποστομώσει με αυτό το απλό επιχείρημα τον Γερμανό η κυρία Σακελλαροπούλου, αλλά δεν είχε την πρόνοια -ή μάλλον την οξύνοια- για να το διατυπώσει. Το ερώτημα είναι το εξής: κοτζάμ υπουργείο Εξωτερικών δεν κατάλαβε από το πρόγραμμα και μόνο της επίσκεψης ότι αποτελεί στημένη πρόκληση; Δεν ξέρουν, άραγε, αυτοί οι διπλωμάτες τι είναι το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο; Δεν γνωρίζουν ότι ήταν η σφηκοφωλιά των ναζί στη διάρκεια της Κατοχής με επικεφαλής τον διαβόητο Βάλτερ Βρέντε, που ξεναγούσε Γερμανούς στην Ακρόπολη με στολή των Ες-Ες; Δεν γνωρίζουν ότι πρωτοστάτησε στην αρπαγή αρχαιοτήτων και πολιτιστικών θησαυρών; Δεν γνωρίζουν πώς κατασχέθηκε και πώς οι Γερμανοί μάς εκβίασαν για να το πάρουν πίσω μεταπολεμικά; Ε, ο Σταϊνμάιερ, που απαίτησε να το τιμήσει με την παρουσία του, τα ξέρει σίγουρα όλα αυτά.

Η αρχή των προκλήσεων σε επίπεδο συμβολισμού έγινε βέβαια με την επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη, όπου ο κύριος Σταϊνμάιερ εξέφρασε την πρόθεση να «επιθεωρήσει» τον χώρο ανέγερσης του Μουσείου Ολοκαυτώματος. Λογικό, αφού το χρηματοδοτεί η γερμανική κυβέρνηση, που στους μεταπολεμικούς λογαριασμούς της με το εβραϊκό έθνος είναι συνεπέστατη, για αυτό και οι Εβραίοι σήμερα έχουν συμφιλιωθεί πλήρως με τους πρώην ολετήρες τους και τρέχουν πρώτοι πρώτοι σε αυτές τις «φιέστες μνήμης».

Ασφαλώς, η εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης ήταν ένα τεράστιο έγκλημα, και ορθά ο κύριος Σταϊνμάιερ επέλεξε να το υπενθυμίσει, μόνο που στην Ελλάδα υπήρχαν και άλλα θύματα του ναζιστικού ολοκαυτώματος, τα οποία η Γερμανία προτιμά να ξεχνά όταν έρχεται η ώρα της αποζημίωσης. Ή, μάλλον, προτιμά να μοιράζεται μαζί τους το «τραύμα» σε επίπεδο καταπραϋντικής διαχείρισης αναμνήσεων. Αν μπορούσε, θα τους έδινε και ένα υπνωτικό για να ξεχάσουν…

«Τραύμα», εν τω μεταξύ, ο κύριος Σταϊνμάιερ μάλλον βλέπει και στη μεταχείριση των λαθρομεταναστών. Για αυτό ζήτησε να επισκεφθεί και τη δομή φιλοξενίας της Μαλακάσας. Να δει αν τους φερόμαστε καλά, αφού η γερμανική κυβέρνηση σκοπεύει να μας στείλει μερικές χιλιάδες από δαύτους ακόμη.

Ο επίλογος των προκλήσεων της υποκρισίας και του χλευασμού, όμως, κλείνει σήμερα, στη μαρτυρική Κάνδανο της Κρήτης. Αλήθεια, ξέρετε τι είχε συμβεί εκεί τις πρώτες κιόλας μέρες της γερμανικής εισβολής στο νησί; Οι Γερμανοί, αφού ξεκλήρισαν τους κατοίκους, κατέκαψαν το χωριό και γκρέμισαν τα σπίτια του. Στην κυριολεξία! Από τα θεμέλια.

Αμέσως μόλις ολοκλήρωσαν το αποτρόπαιο έργο τους θεώρησαν καλό και να το διαφημίσουν προς παραδειγματισμό. Έστησαν δύο πινακίδες στην αρχή και στο τέλος του δρόμου που διασχίζει το χωριό για να πληροφορούν τους επισκέπτες, εν είδει Φαρ Ουέστ, ότι εδώ κάποτε υπήρχε ένα χωριό που το έλεγαν Κάνδανο, αλλά τώρα σβήστηκε από τον χάρτη, γιατί οι κάτοικοί του είχαν την αφέλεια να νομίζουν ότι μπορούν να αντισταθούν στις δυνάμεις του Γ’ Ράιχ.

Ειλικρινά, δεν ξέρω τι ακριβώς έχει να πει ο Σταϊνμάιερ για αυτό το… υπέροχο δείγμα γερμανικού πολιτισμού, αλλά φοβούμαι ότι θα μείνει χωρίς αντίλογο. Η κυρία Σακελλαροπούλου δεν θα παρίσταται, καθώς με ένα γελοίο πρόσχημα «υποχρεώσεων» φρόντισε να βγάλει την (βρεγμένη) ουρά της απέξω. Το ελληνικό κράτος θα εκπροσωπήσει λοιπόν ο τοπικός δήμαρχος Αντώνης Περράκης, που καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Και κανονικά θα έπρεπε, μετά τη χθεσινή ψυχρολουσία, να έχει ήδη αποσύρει τη συμμετοχή του από τέτοιες γελοίες εκδηλώσεις γερμανικής… αυτοσυγχώρεσης, που ουσιαστικά διασύρουν τη μνήμη των νεκρών.

Μετά την ακραία χθεσινή πρόκληση, που έμεινε αναπάντητη από αρμόδια χείλη, καλείται να βρεθεί ένας εκπρόσωπος του κράτους, των Αρχών, της Εκκλησίας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έστω και ο τελευταίος κοινοτάρχης, για να σώσει τα προσχήματα αξιοπρέπειας της χώρας και να φωνάξει επιτέλους το «ανεπιθύμητος»! Αν αυτό δεν συμβεί, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας και βεβαίως θα αποδειχθεί ότι η χώρα μας έχει μεταβληθεί σε αποικία, όπου οι Γερμανοί όχι μόνο κάνουν φτηνές διακοπές, αλλά μας γλεντάνε, προσβάλλοντας τη μνήμη των προγόνων μας…