Του Απόστολου Αποστόλου*
Καμία απόφαση, της ΕΕ για τις χερσαίες επιχειρήσεις του Ισραήλ στον Λίβανο απλώς μια έκκληση για ύφεση. Η υπουργική συνάντηση της ΕΕ, η οποία πραγματοποιήθηκε μέσω βιντεοκλήσης, ήταν άτυπη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν ελήφθησαν αποφάσεις σχετικά με την απάντηση στην κλιμάκωση των εχθροπραξιών μεταξύ Χεζμπολάχ και Ισραήλ σε έδαφος του Λιβάνου. Οι βαθιές διαφορές μεταξύ των θέσεων των χωρών της ΕΕ αναφορικά από το ξέσπασμα του πολέμου στη Γάζα τον περασμένο Οκτώβριο έχουν αποδυναμώσει τις διπλωματικές διεργασίες.
Οι διπλωματικές δηλώσεις της ΕΕ ήρθαν ώρες αφότου ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Yoav Gallant είπε ότι η «επόμενη φάση» του πολέμου του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ «θα ξεκινήσει σύντομα» και ενημέρωσε ότι τα ισραηλινά στρατεύματα που βρίσκονται κοντά στο βόρειο Ισραήλ είναι κοντά στα σύνορα με τον Λίβανο. Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου συγκάλεσε το υπουργικό συμβούλιο ασφαλείας και η ΕΕ έμεινε να παρακολουθεί τις εξελίξεις. Ενώ το βράδυ της Κυριακής, οι ισραηλινές επιθέσεις στόχευσαν την καρδιά της πρωτεύουσας του Λιβάνου δηλαδή τη Βηρυτό για πρώτη φορά από τις 7 Οκτωβρίου. Και όλα αυτά μετά από επτά συνεχόμενες ημέρες αεροπορικών επιδρομών στον Λίβανο, κατά τις οποίες ορισμένοι ανώτεροι αξιωματούχοι της Χεζμπολάχ, συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού της Χασάν Νασράλα, δολοφονήθηκαν. Το Ισραήλ έχει επίσης εντείνει τις επιθέσεις εναντίον άλλων μαχητών που υποστηρίζονται από το Ιράν όπως τους μαχητές Χούθι στην Υεμένη.
Η ΕΕ εκφράζει την υποστήριξή της στην εύθραυστη λιβανική κυβέρνηση, μέχρι εκεί όμως, χωρίς περαιτέρω πρωτοβουλίες αποκλιμάκωσης της κρίσης. Κάτω από το καπέλο της υποκρισίας η ΕΕ αποσιωπά όλες τις αγωνίες και για να συνεχίσει τις προσκρούστιες αρχές της κρύβοντας έτσι στις απόσκιες περιοχές τις προθέσεις της. Εξάλλου η υποκρισία της ΕΕ αποτελεί ιστορικό εργαλείο της επίσημης πολιτικής της. Ο Δημήτρης Λιαντίνης έγραφε για την υποκρισία ότι: «Η υποκρισία μας σκεπάζει, όπως τα περιζώματα τα κρυφά μας μέρη. Μας προστατεύει, όπως η νύχτα τις νυχτερίδες. Μας δυναστεύει και μας βολεύει, όπως οι πάγοι τις πολικές αρκούδες». Η υποκρισία στον δυτικό κόσμο και στη δυτική πολιτική όχι μόνο είναι στην εργαλειοθήκη της, αλλά αποτελεί τον κύριο άξονα που αρχιτεκτονεί όλες τις προοπτικές της και ανασυνθέτει τους ορίζοντές της. Ποτέ η ευρωπαϊκή πολιτική δεν απομακρύνθηκε από τον Οίκο Βοργία και δεν αποξενώθηκε από τους εκβαρβαρισμένους τακτικισμούς του. Έτσι λοιπόν, ΕΕ απολυτοποίησε την υποκρισία και της χάρισε μεγάλες δόξες και τιμές σπουδάζοντάς τη με ζήλο.
Ο Ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ επανέλαβε επίσης τη δέσμευση της ΕΕ να στηρίξει τις αρχές του Λιβάνου και τόνισε τις συνεχιζόμενες προσπάθειες για την παροχή ζωτικής σημασίας σε ανθρωπιστική βοήθεια για τους πολίτες του Λιβάνου. Οι στοχευμένες επιθέσεις του Ισραήλ σε ηγέτες της Χεζμπολάχ σε υποδομές και σε περιοχές αμάχων έχουν ωθήσει ένα εκατομμύριο ανθρώπους στον Λίβανο να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ενώ περίπου 100.000 έχουν αναζητήσει καταφύγιο στη γειτονική Συρία. Τη Δευτέρα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή -στο πνεύμα της υποκρισίας- διέθεσε επίσης 10 εκατομμύρια ευρώ σε πρόσθετη ανθρωπιστική βοήθεια στον Λίβανο για να βοηθήσει όσους επλήγησαν από την κλιμάκωση. Επίσης παραδόθηκαν φάρμακα και ιατρικός εξοπλισμός στο πλαίσιο του Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ. Πρόκειται όμως για μια ανθρωπιστική βοήθεια που λειτουργεί ως ασπιρίνη μπροστά στον ακρωτηριασμό της χώρας του Λιβάνου. Η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης, η ευθραυστότητα της κυβέρνησης και η παρουσία της Χεζμπολάχ στο λιβανικό έδαφος έχουν κάνει τον Λίβανο ευάλωτο στην αστάθεια από τις 7 Οκτωβρίου.
Και μέσα στην εξαγόμενη πολιτική υποκρισία της ΕΕ, ο Μπορέλ θα πει ότι: «Η ΕΕ πρέπει συλλογικά να δεσμευτεί για τη διατήρηση των κρατικών θεσμών του Λιβάνου που κινδυνεύουν να καταρρεύσουν». Αρκεί να πούμε ότι ο Λίβανος βιώνει τις χειρότερες κρίσεις μετά το 1850 σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ.
Τι κρύβει όμως η ΕΕ; Την εφαρμογή του ψηφίσματος 1701 του Σ.Α./ΟΗΕ του 2006, το οποίο (δημοψήφισμα) όριζε ότι οποιεσδήποτε άλλες δυνάμεις εκτός από τις ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ ή τον τακτικό λιβανέζικο στρατό οφείλουν να μεταφερθούν βόρεια. Αυτό δεν έγινε. Το γεγονός ότι η Χεζμπολάχ αρνήθηκε να μετακινήσει τις δυνάμεις της πίσω από τον ποταμό Λιτάνι, περίπου 19 μίλια βόρεια, όπως απαιτείται από το Ψήφισμα ήταν πάντα μια απειλή για το Ισραήλ. Το Ισραήλ βλέπει τώρα την ευκαιρία να τελειώνει με όλους τους απειλητικούς πυρήνες που στέκονται απέναντί του, ακόμη και αν καταστρέψει χώρες όπως τον Λίβανο. Αυτό το σχέδιο υποστηρίζει και η ΕΕ και οι ΗΠΑ, όλα τα άλλα που ακούγονται για την προστασία του Λιβάνου αποτελούν ελαφρολογίες, μεγαλόστομες εκφράσεις και κροκοδείλια δάκρυα. Το ικρίωμα των λαών στήνεται πάντα με λόγια συμπαράστασης για το δράμα τους.
*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας
