Και γιατί να μην παραβούν τον νόμο, όταν οι δικαστές αθωώνουν τον Γιάννο, αφήνουν τον Τσουκάτο και τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου ελεύθερους;
Του Παναγιώτη Λιάκου
Οι πιτσιρικάδες μπορεί να είναι μικροί στην ηλικία αλλά κορόιδα δεν είναι. Επίσης, δεν πρωτοτυπούν, δεν ανακαλύπτουν κανόνες, όρια και συμπεριφορές. Τα ακολουθούν ακριβώς όπως τα βρίσκουν στο σπίτι τους, στο σχολείο, στην κοινωνία. Έχουν πάρει χαμπάρι ότι η παραβατικότητα δεν τιμωρείται στην Ελλάδα. Ούτε οι άσημοι ούτε οι διάσημοι εγκληματίες τιμωρούνται – από τον «ευπαθή» Ρομά που θα κλέψει τροχαίο υλικό για να τον πουλήσει για χαλκό και θα προκαλέσει πολύνεκρο δυστύχημα, μέχρι την υπουργάρα που ομολόγησε «μαϊμούδισμα» της «λίστας Λαγκάρντ» και την κομματική στελεχάρα που κουβάλησε λεφτά της Siemens για να γεμίσει τα ταμεία της πασοκάρας.
Οι πιτσιρικάδες βλέπουν τους δικαστές να «καθαρίζουν» μεγάλου και μικρού βεληνεκούς καθάρματα και κάνουν τα ίδια. Βλέπουν και στην τηλεόραση το κακό να παρουσιάζεται για καλό, την ανωμαλία για ευπρέπεια, την ασέβεια για ευσέβεια και την παρακμή για ακμή. Έτσι, μπαίνουν κι αυτοί στον χορό και αντιγράφουν τις συμπεριφορές των ισχυρών, που τους χάρισαν τη δύναμη που διαθέτουν.
Αν και όταν η Ελλάδα αποκτήσει Δικαιοσύνη (που δεν πρόκειται) κι αρχίσει να καμπανιάζει κάθε παράβαση, τότε οι νέοι θα καταλάβουν ότι η περίοδος του ξεσαλώματος πέρασε. Αν και όταν η κοινωνία η ίδια επιδείξει μηδενική ανοχή, από την κατάχρηση δημοσίου χρήματος μέχρι την κλοπή χαλκού και τα γκράφιτι, τα σχολιαρόπαιδα θα ηρεμήσουν. Αν και όταν οι Έλληνες αρχίσουν να συμπεριφέρονται ανάλογα με την Ιστορία και τον πολιτισμό τους, το τσουνάμι της νεανικής εγκληματικότητας θα ξεφουσκώσει, θα γίνει κυματάκι και δεν θα αφήνει πίσω του ούτε… παφλασμό.
Έτι δε, να σημειωθεί το σημαντικότερο: Όλα θα πάνε καλύτερα όταν η οικογένεια αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών της και τα πάρει από την επιμέλεια των «τράπερ», των γελοίων παρουσιαστών και πανελιστών εκπομπών, των «ινφλουένσερ» και των ανεκδιήγητων διαττόντων αστέρων του ΤikΤok και του ΥouΤube.
Οι λύσεις δεν είναι σύνθετες. Απλές είναι. Αλλά ποιοι και πότε θα μπουν στον κόπο να τις εφαρμόσουν είναι μια άλλη κουβέντα.
Ακριβώς! Αυτά συμβαίνουν στη Φαιδρά πορτοκαλέα, την χώρα μας. Και κάτι άλλο ακόμη πιο σοβαρό από την εκπαίδευση. Εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση χωρίς την απειλή τιμωρίας δεν υπάρχει. Στη χώρα μας αυτά που βλέπετε στους εφήβους έχουν αρχίσει να συμβαίνουν πολύ πιο πριν στο δημοτικό (τώρα έχουν αρχίσει να συμβαίνουν και στο νηπιαγωγείο!). Όταν οι γονείς δεν επιτρέπουν στους δασκάλους να κάνουν ούτε παρατήρηση στα παιδιά τους και τους απειλούν με εξώδικα όταν κάνουν την δουλεiά τους, τότε όλα αυτά που βλέπετε θα συνεχίσουν να συμβαίνουν με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Ακούστε και κανένα δάσκαλο να σας ενημερώσει τι συμβαίνει στα Ελληνικά σχολεία και πως οι γονείς επεμβαίνουν ακόμη και στο διδακτικό έργο των δασκάλων, για να καλοπερνάνε τα καμάρια τους, που όλοι είναι υποχρεωμένοι να τα θαυμάζουν ότι και να κάνουν!
Στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο (sites και μέσα κοινωνικής δικτύωσης), στα βιντεοπαιχνίδια, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, στον κινηματογράφο, στη μουσική (βλέπε και Γιουροβίζιον) παντού προβάλλεται και καλλιεργείται η βία εδώ και πολλά χρόνια με πρώτο θύμα τα παιδιά. Μας φαίνεται περίεργο που τώρα φαίνεται το αποτέλεσμα;
Έχετε δίκιο αλλά ακούστε και την άποψη μου ως γονέας:
Κοντεύει 28η Οκτωβρίου και πριν 5 περίπου χρόνια, ο μικρός μου γιος ήταν μαθητής Γυμνασίου. Επηρεασμένος από όλα αυτά που προαναφέρατε και παρά τις προ πολλού προσπάθειές μου να του δώσω να καταλάβει γιατί πρέπει να νιώθει περήφανος κάνοντας παρέλαση, δεν ήθελε να συμμετέχει…
Αποφασίζω λοιπόν να επισκεφτώ το σχολείο του και να αιτηθώ να συμμετάσχει θέλει δεν θέλει. Η απάντηση του Γυμνασιάρχη αποστομωτική: Κύριε η εντολή του Υπουργείου είναι κάνει παρέλαση όποιος θέλει, δεν μπορούμε να αναγκάσουμε εμείς τα παιδιά… Δεν μπορούσα να πιστέψω τα αυτιά μου. Απογοητευμένος τα μάζεψα και έφυγα βυθισμένος στις σκέψεις μου και απορώντας πότε θα πιάσουμε πάτο. Ακόμα βυθιζομαι μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία.
Ίσως αν εσείς οι δάσκαλοι αντιδρούσατε σε τέτοιες Υπουργικές εντολές με αποχή από τα καθήκοντά σας, να άλλαζαν κάποια πράγματα. Ίσως. Ανοίγω μεγάλη κουβέντα το ξέρω, αλλά το σταματάω εδώ.