Του Μανώλη Κοττάκη
Η έμπειρη και συνήθως «φωνακλού» υφυπουργός Σοφία Βούλτεψη ήταν προβληματισμένη χθες το πρωί. Με φωνή ήπια και χωρίς διάθεση για αντιδικίες (αγνώριστη!), τόνισε σε τηλεοπτική συνέντευξη -είναι το πρώτο κυβερνητικό στέλεχος που ακούω να το λέει- ότι η κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι διαβρωτική για το πολιτικό σύστημα και επηρεάζει όλα τα πολιτικά κόμματα. Δεν είναι για να επιχαίρει και να πανηγυρίζει κανείς. Πράγματι. Αυτά που γίνονται στην Αριστερά αυτές τις μέρες υπερβαίνουν κατά πολύ μια κλασική σοβαρή εσωκομματική κρίση ενός κοινοβουλευτικού κόμματος. Στην ουσία εξευτελίζουν την πολιτική και καταπατούν μερικούς θεμελιώδεις κανόνες της. Κωδικοποιώ.
Κανόνας πρώτος: Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης που συγκαλεί την Κοινοβουλευτική του Ομάδα στην αίθουσα Γερουσίας της Βουλής δίνει το «παρών» στη συνεδρίασή της. Αυτό σημαίνει «συν-καλώ». Και, αν είναι εκτός Αθηνών, παίρνει το πρώτο αεροπλάνο και έρχεται. Δεν κάθεται να κάνει «πρόβα νυφικού», για να θυμηθώ τον ομώνυμο τίτλο του βιβλίου της Ντόρας Γιαννακοπούλου. Πόσο μάλλον όταν ο ίδιος έχει διακηρύξει urbi et orbi και έχει μετέλθει συγκεκριμένες μεθοδεύσεις για να γίνει βουλευτής. Αρχηγός με Skype δεν γίνεται κανείς. Να «συγκαλείς» και να απουσιάζεις είναι σχήμα οξύμωρο. Η εικόνα προχθές το βράδυ στη Γερουσία ήταν «μελαγχολική δημοκρατία»: ο αρχηγός με το κοντομάνικο να διατάζει εκλεγμένους εκπροσώπους του ελληνικού λαού και να τους εγκαλεί για μείζον «δημοκρατικό αδίκημα», που αφήνει «στάμπα» αν τυχόν αποσκιρτήσουν και χάσει το κόμμα τα κοινοβουλευτικά προνόμια της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κάποιος πρέπει να του πει ότι δεν αρκεί να λέγεσαι αρχηγός, πρέπει και να είσαι. Αλλά, αν γράφεις στα παλιά σου τα υποδήματα τους θεσμούς και τους βουλευτές σου, δεν είσαι. Και, μαζί με το κόμμα σου και τους βουλευτές σου, εξευτελίζεις και την πολιτική.
Κανόνας δεύτερος: Όταν είσαι πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Ομάδος και σου ζητά ο αρχηγός του κόμματός σου να παραιτηθείς για να ορίσει διάδοχο παραιτείσαι αμέσως. Διότι για να σ’ το ζητήσει εγείρει ζήτημα εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό σου. Εάν εσύ επιμένεις να γαντζωθείς στην καρέκλα σου και ζητάς ψηφοφορία για την καθαίρεσή σου, τότε είσαι χωρίς αμφιβολία ανόητος. Διότι και να την κερδίσεις, αν έχεις χάσεις το loyalty, την πίστη και την αφοσίωση, πώς θα συνεργαστείς αύριο, αγαπητέ μου, με τον αρχηγό σου; Ως τι;
Κανόνας τρίτος: Είναι αδιανόητο να επιλύονται πολιτικές διαφορές στην πολιτική με εξώδικα μεταξύ βουλευτών του ιδίου κόμματος. Εξώδικο η κλαίουσα κυρία Λινού στον Πολάκη. Εξώδικο η Γεροβασίλη στον (φίλο του κ. Κασσελάκη) στιχουργό του Ρέμου. Εξώδικο ο Φάμελλος σε έναν ανώνυμο του twitter. Αν οι βουλευτές του ιδίου κόμματος επικοινωνούν μεταξύ τους με εξώδικα ή διεκδικούν κατ’ αυτόν τον τρόπο την αποκατάσταση της τιμής τους, τότε έχουμε να κάνουμε με επιθεώρηση. Όχι με κόμμα, τα μέλη του οποίου χρησιμοποιούν μέχρις υπερβολής τη λέξη «σύντροφος» στις πολιτικές τους σχέσεις.
Κανόνας τέταρτος: Όταν προκαλείται ψηφοφορία σε μια Κοινοβουλευτική Ομάδα 35 βουλευτών, είσαι ο αρχηγός του κόμματος και λαμβάνεις 17 θετικές ψήφους, 12 αρνητικές, 4 «παρών» και 2 αποχές, μεγάλε, έχεις χάσει τη δεδηλωμένη! Δεν σε εμπιστεύεται το στράτευμά σου. Φεύγεις.
Στη δεξιά παράταξη, που έχει όλα τα κουσούρια του κόσμου, αυτές οι αρχές είναι αυτονόητες. Παράδοση! Έθιμο! Δεν σε θέλει ο αρχηγός για συνεργάτη και παρακαλάς να μείνεις; Ποτέ. Υπάρχουν εγωισμός και υπερηφάνεια. Αμφισβητείσαι; Σηκώνεις το γάντι και αντιμετωπίζεις καταπρόσωπο τους αμφισβητίες. Δεν έχεις τον νου σου στο γαμήλιο ταξίδι. Χάνεις την πλειοψηφία; Πίνεις τον πικρό καφέ και παραιτείσαι, που έλεγε και ο αείμνηστος Ράλλης. Κάπως έτσι έμεινε όρθια η πολιτική στον τόπο μας και είχε αυξημένο κύρος από τη Μεταπολίτευση και μετά.
Και, για να είμαστε ειλικρινείς, τέτοιοι κώδικες υπήρχαν και στο ΠΑΣΟΚ. Ο Πεπονής κάποτε παραιτήθηκε από υπουργός για ένα υποβολιμαίο από το κόμμα του δημοσίευμα της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» για το ΑΣΕΠ και την αξιοκρατία.
Αλλά, όταν ένας υπουργός της Ν.Δ. δηλώνει κυνικά ότι «δεν ιδρώνω που με παρακολουθούσε με υποκλοπές η κυβέρνησή μου», ένας άλλος δεν παραιτήθηκε από το αξίωμά του και ας τον άκουγε η ΕΥΠ, κι όταν ένας πολιτικός αρχηγός σαν τον κύριο Κασσελάκη συμπεριφέρεται έτσι, τότε ποιο μέλλον μπορεί να έχει η πολιτική;
Μακροπρόθεσμα, κανείς δεν υπακούει σ’ ένα πολιτικό σύστημα Β’ Εθνικής. Σε μια ντεκαντάνς. Η κατάπτωση της πολιτικής και η παντελής έλλειψη σεβασμού στους πολιτικούς οδηγούν εν τέλει στην αναρχία, στην αταξία και την ανυπακοή. Καθένας κάνει ό,τι θέλει χωρίς να φοβάται ότι θα του επιβληθεί ποινή. Η αρχή του τέλους.
Το μπουρλότο στο πολιτικό σύστημα, το έχουν βάλει τα ΜΜΕ που υπηρετώντας την ιδιοτέλεια τους, κατευθύνουν τον “κυρίαρχο” λαό σε χαλαρές και χαζοχαρούμενες επιλογές.
Γιατί όλοι αυτοί που αναφέρατε κ. Κοττάκη έχουν πάρει νομιμοποίηση από τις επιλογές του εκλογικού σώματος.
Ο Άδωνης όταν του ασκηθεί κριτική από κάποιο μη πολιτικό πρόσωπο, συνεχώς τσιρίζει ότι έχει πάρει χιλιάδες ψήφους, ενώ αυτός που τον κρίνει όχι.
Σε συνέχεια αυτού η υπεροπλία της ΝΔ στα ΜΜΕ, που θεώρησαν ότι βρήκαν έναν εύκολο τρόπο να βιοπορίζονται, δημιούργησε ένα χάσμα αντιπροσώπευσης της ίδιας με την αντιπολίτευση, η οποία συρρικνώθηκε.
Αποτέλεσμα να μην μπορεί να κρυφτεί πίσω από κάποιον αντίπαλο και τα πεπραγμένα της και οι προθέσεις της να είναι πλέον ολοφάνερες.
Η επικοινωνιακή διαχείριση των προβλημάτων έγινε ατελέσφορη και το αποτέλεσμα ήταν η ραγδαία συρρίκνωση των ποσοστών της ΝΔ μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο.
Τα ΜΜΕ είναι ο μηχανισμός των συμφερόντων και οι ψηφοφόροι ο άβουλος συνεργός που έφεραν αυτά τα χάλια στον τόπο μας
Κύριε Κοττάκη νομίζω πως έχουν προηγηθεί πολύ μεγαλύτερα βήματα κατρακύλας από αυτά που κάνει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ , δεδομένου ότι με τον σημερινό αρχηγό του έχει γίνει κόμμα μιας χρήσης, κάτι σαν το Ποτάμι.
Να θυμίσω λοιπόν πως ο Αντώνης Σαμαράς δεν παρέδωσε την πρωθυπουργία στον εκλεγμένο με εκλογές επόμενο πρωθυπουργό.
Να θυμίσω πως μίλησαν στο ελληνικό κοινοβούλιο Ουκρανοί ναζιστικής ιδεολογίας ως προστάτες της δυτικής δημοκρατίας.
Να θυμίσω πως ο σημερινός πρωθυπουργός έληξε την κοινοβουλευτική συνεδρίαση καθώς η τροπή που είχε πάρει δεν τον βόλευε και ο πρόεδρος της Βουλής δεν παραιτήθηκε.
Ο ίδιο πρόεδρος της Βουλής που τύλιξε την χώρα σε μια κόλλα χαρτί και την άφησε στα χέρια κάποιου Αμερικανού γερουσιαστή.
Να θυμίσω την από κοινού συνέντευξη της προέδρου της Δημοκρατίας με τον αμερικανό πρέσβη ως να ήταν ίσοι οι θεσμικοί τους ρόλοι.
Να θυμίσω την υποδοχή του Έλληνα υπουργού εξωτερικών στον Τούρκο Πρόεδρο.
Να θυμίσω την ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στο αμερικανικό Κογκρέσο όπου τόλμησε να πει πως οι Αμερικάνοι πήραν μια καλή ιδέα ( εννοώντας την ελληνική δημοκρατία) και την έκαναν καλύτερη (με την σημερινή μορφή της διακυβέρνησης των λόμπι ).
Να θυμίσω την αναβολή λόγω τεχνικού ζητήματος της εκλογής προέδρου της ΝΔ και μελλοντικού πρωθυπουργού.
Να θυμίσω την συστράτευση όλων στο αντι- ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.
Να θυμίσω το “ευχαριστούμε τις ΗΠΑ” μέσα από την βουλή του ιδεολογικού πατέρα της μίας κυβερνητικής συνιστώσας.
Να θυμίσω τον Έλληνα πρωθυπουργό να βγάζει πορίσματα για τις ανοιχτές υποθέσεις που άγγιζαν την κυβέρνηση του, πορίσματα που ερχόταν εκ των υστέρων η δικαιοσύνη να συνυπογράψει.
Δυστυχώς ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ έγινε εικόνα τους και τους μοιάζει. Φτηνό ριάλιτι, χωρίς την παραμικρή παραγωγή πολιτικής, που ο μόνος λόγος ύπαρξης είναι να θυμίζει στους πιθανούς αντιδρώντες εντός της ΝΔ πως οι εκ των έξω εντολές θα περάσουν από την βουλή, όπως έγινε και τον νόμο για τον τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Και αν η κ. Βούλτεψη ήταν σκεπτική, μάλλον τον προβληματισμό της δεν γεννούσε η κατάντια του πολιτικού συστήματος αλλά ο ποιητής καθώς “οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις”.
Τέτοια κάψα για το σρζ μόνον από τους βαμμένους γαλάζιους. Ούτε οι ζαίοι δεν ασχολούνται πλέον. Να είναι καλά τα media και οι εκπρόσωποι τους που δε μας αφήνουν στο σκοτάδι και μας ενημερώνουν για το χρώμα των υποκαμίσων του Στεφάν και άλλες χρήσιμες λεπτομέρειες.
Ο Κασσελάκης θυμίζει Κοσκωτά που παρίστανε τον πολυεκατομμυριούχο και έσκαγε καλοκαιριάτικα με μάλλινο κοστούμι κάθιδρος…έτσι και τα…αστακοκάραβα, νομίζω ότι περιφέρονται με τα αποφόρια του Κυριάκου…Σε ότι αφορά τις διαδικασίες εντός ΣΥΡΙΖΑ, γιατί να ξοδέυουμε το σάλιο μας για “μπροστινούς” και καρεκλοκένταυρούς…Αντιπολίτευση Μίκυ Μάους (συγγνώμη από τον Ντίσνευ τα Μίκυ είχαν και κάποια σοβαρότητα…)
Η συγκεκριμένη πολιτικός Και συγκεκριμένα πίσω απο αυτήν η ΝΔ φοβάται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΦΟΒΑΤΑΙ για την ανυπαρξία αντιπολίτευσης .Και οι λόγοι δεν είναι απο εκείνους που εμείς πιστεύουμε Αντιθέτως δύναται να είναι οι εξής :
Δεν υπάρχει αντιπολίτευση η οποία με τις πράξεις της θα στήριζε την νδ και θα ενδυνάμωνε ΚΥΡΙΩΣ την πολιτική παρουσία του πρωθυπουργού Κάνοντας τον κυριάκο να φαίνεται ως γίγαντας ανάμεσα σε σαχλούς νάνους Να όμως που η σαχλαμάρα πληρώνει σκληρά με το δικό της νόμισμα Αλλά τόσα η νδ με επικοινωνιακές φούσκες που κατέντησαν γελοίες με τον Σύριζα να της τα ανταποδίδει μέσω του κυρίου Κασσελλάκη Δηλώνοντας έτσι στην νδ στο να μην περιμένουν κάτι απο αυτόν Εξυπνο κόλπο
Τα λοιπά κόμματα περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία και δεν συμμετέχουν αλλά συνετά πράττουν όμως υπάρχει και κάτι άλλο ….
Οι εξελίξεις όσον αφορα την Τουρκία και τι θα γίνει απο τον Σεπτέμβη και ύστερα
Ολα αυτά δυκνείουν οτι μεν το όνειρο της νδ να είναι παντοδύναμη στην πολιτική σκηνή εχει υλοποιηθεί α λλά το όνειρο αυτό έχει μετατραπεί σε εφιάλτη Διότι ποιον να κατηγορήσει η νδ ; Ετσι και αλλιώς ολα βαίνουν εναντίων της στην ουσία Οι άλλοι σαν αντιπολίτευση στην πραγματικότητα έχουν εξαφανιστεί
Κοινώς με την πράξη τους οι αντιπολιτευόμενοι αποφάσισαν να αφήσουν την νδ στο λάκο με τα φίδια βλέποντάς τους νδκρατες να βγάζουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια απο τα χοντρά λάθη πράττουν ως κυβέρνηση
Ολα λειτουργούν υπέρ των αοράτων Επίσης η απουσία της αντιπολίτευσης είναι εκφραση χλεύης και απέχθειας Δεν καταδέχεται δεν εχει νόημα να τα βά΄λουν με την νδ Την βλέπουν σαν ενα ζουληγμένο αηδιαστικό έντομο με τα εντόσθιά του έξω Αποκρουστικό
Σοφή και συνετή επιλογη