Μία αγάπη για όλα τα καλοκαίρια

Του Γιώργου Κ. Στράτου

Η καθολική αποδοχή συνιστά ένα από τα δυσκολότερα επιτεύγματα για τους ανθρώπους που εκτίθενται στο μεγάλο κοινό. Επίτευγμα που, όταν μιλάμε για την πατρίδα μας, γίνεται και πολύ σπάνιο, δεδομένου ότι εμείς δεν χωνεύουμε ούτε τα συκώτια μας! Ευτυχώς, όμως, ο Θεός μάς στέλνει κάποια ευλογημένα πρόσωπα για να μας θυμίζουν με τον καλύτερο τρόπο τόσο την όμορφη και ευαίσθητη πλευρά της ζωής όσο και τα στοιχεία εκείνα του χαρακτήρα που κάνουν τη συνύπαρξη και την επικοινωνία μας πραγματικά ανθρώπινη.

Για ένα τέτοιο πρόσωπο θα μιλήσουμε σήμερα που, αν το γνώριζε, θα είχε προσπαθήσει να με αποτρέψει με κάθε τρόπο λόγω της σεμνότητάς του. Και αυτή η ιδιότητά του είναι που χαρακτηρίζει πρώτη και πάνω από όλες τις άλλες τον Γιώργο Παπαστεφάνου. Είναι ένας βαθύτατα και ανυπόκριτα σεμνός άνθρωπος. Και αυτό είναι το «κλειδί» με το οποίο ανοίγει καταρχάς και καταρχήν πρώτα τις καρδιές και ύστερα τα αυτιά και τα μάτια, ακροατών και θεατών, για να ακούσουν και να δουν όσα έχει ετοιμάσει γι’ αυτούς με πολλή αγάπη και κόπο.

Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να παραθέτει, επί σειρά ετών μέσα από τις εκπομπές του, εκατοντάδες ιστορίες, πληροφορίες, γεγονότα για το τραγούδι όλου του κόσμου και τους δημιουργούς του, δίχως ποτέ και σε καμία περίπτωση να μας κάνει να νιώσουμε ότι υφιστάμεθα μια εκνευριστική επίδειξη γνώσεων ή τη φλύαρη παράσταση ενός νάρκισσου, πράγματα τόσο συνήθη πλέον, δυστυχώς…

Και τη σεμνότητα δεν μπορεί παρά να την ακολουθεί η ευγένεια. Η φυσική ευγένεια του Παπαστεφάνου είναι αυτή που του επιτρέπει να προσεγγίζει με την ίδια ευκολία αλλά και με τον ξεχωριστό για την κάθε περίσταση τρόπο μια ντίβα της όπερας μέχρι μια ξεχασμένη ρεμπέτισσα και μια λαϊκή φίρμα της μεγάλης πίστας μέχρι έναν νεαρό φέρελπι τραγουδοποιό. Και δεν είναι και οι ευκολότεροι άνθρωποι οι καλλιτέχνες! Οπότε, για να τον εμπιστεύονται διαχρονικά, όλοι κι από όλα τα είδη, κάτι διακρίνουν με βεβαιότητα.

Αυτό που διακρίνεται με την πρώτη ματιά, όταν τον συναντάς, είναι η γλυκύτητά του! Είναι αυτή που δίνει ζεστασιά στην ευγένεια, βοηθώντας και τους συνεντευξιαζόμενους αλλά και τους ακροατές να «λύσουμε» και να απολαύσουμε τα μέρη που μας «ταξιδεύει» το απαράμιλλο ηχόχρωμα της φωνής του! Κατ’ επιτρεπτή υπερβολή, θα τολμούσα να πω πως μαζί με το σήμα «Τσομπανάκος ήμουνα» και μία δύο άλλες αποτελούν την επιτομή του ραδιοφώνου μας.

Η αναφορά στην προσφορά και τα πεπραγμένα του στο τραγούδι μας εκφεύγουν της σημερινής μας… εκπομπής! Άλλωστε, πολλοί πολύ καταλληλότεροι μιλούν γι’ αυτά. Θα κλείσω με ένα μάθημα ζωής που είχα την τιμή και τη χαρά να πάρω από τον ίδιο. Σε ελεύθερη μεταφορά, «να νοσταλγείς ελεύθερα, δίχως όμως να χάνεις τις ομορφιές του τώρα, γκρινιάζοντας διαρκώς σαν κακότροπος γέρος».

Για να τον ευχαριστήσω, θα ‘θελα να του θυμίσω πως περίπου αυτό είναι και το νόημα των στίχων του παλαιότερου παγκοσμίως σωζόμενου τραγουδιού, το οποίο συνέθεσε ο Σείκιλος γύρω στο 200 μ.Χ. στις Τράλλεις! Το Αϊδίνιο, γενέτειρα της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου! «Όσον ζης φαίνου. Μηδέν όλως συ λυπού. Προς ολίγον εστί το ζην. Το τέλος ο χρόνος απαιτεί», σε ελεύθερη απόδοση «Η ζωή είναι σύντομη, ας μην αφήνουμε τη θλίψη να μας κατακλύζει». Μας την κάνουν πολύ καλύτερη οι εκπομπές, οι στίχοι και η καρδιά σου, γι’ αυτό σε ευχαριστούμε πολύ, αγαπητέ κύριε Γιώργο Παπαστεφάνου!