Συμμορία τρελών σε ευρωπαϊκά αξιώματα!

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Είναι πραγματικά απίθανο οι λαοί της Ευρώπης να ψηφίζουν υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης και, την επόμενη μέρα, μια χούφτα διορισμένων γραφειοκρατών να ξαναμοιράζουν μεταξύ τους θέσεις και αξιώματα για να διασφαλίσουν τη συνέχιση του πολέμου. Και είναι ακόμη πιο απίθανη η μέθοδος συνδιαλλαγής αυτών ακριβώς των ευρωκλόουν με εκλεγμένους πρωθυπουργούς για να πετύχουν τον σκοπό τον οποίο οι ψηφοφόροι απεύχονται: ένα γενικευμένο διαπλανητικό μακελειό με κατασκευασμένους εχθρούς που υποτίθεται μας απειλούν, την ώρα που η πραγματική απειλή, ο επιθετικός λαθροεποικισμός του ριζοσπαστικού Ισλάμ,  έχει φτάσει στα σπίτια μας.

Ο ιστορικός του μέλλοντος είναι βέβαιο ότι θα δυσκολευτεί να εξηγήσει με πολιτικούς όρους αυτή την αναβίωση της ψυχροπολεμικής υστερίας. Γιατί υπάρχει σίγουρα ένα μείγμα σχιζοφρένειας και απληστίας, όπως αυτή που διακατείχε έναν παλαιότερο Αμερικανό διοικητή του ΝΑΤΟ με μάτι που γυάλιζε. Ο διαβόητος Ουέσλι Κλαρκ, που βομβάρδιζε αμάχους στη Σερβία, λίγο έλειψε πριν από 25 χρόνια να ξεκινήσει τον Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο, όταν επέμεινε να εξουδετερωθούν οι ρωσικές δυνάμεις που είχαν προλάβει να καταλάβουν το αεροδρόμιο της Πρίστινας. Ένας Βρετανός στρατηγός που τιμούσε τα γαλόνια του αρνήθηκε να εκτελέσει την παρανοϊκή διαταγή και έσωσε την ανθρωπότητα. Σήμερα, οι Βρετανοί, που κάποτε έσωσαν και την τιμή της Ευρώπης απέναντι στους ναζί, έχουν απλώς… χαζέψει, ακολουθώντας τους υπόλοιπους υπαλλήλους της παγκοσμιοποίησης στην υπνοβασία προς τον πυρηνικό όλεθρο.

Ο Κλαρκ, βεβαίως, που είχε το θράσος να θέσει υποψηφιότητα και για το προεδρικό αξίωμα στις ΗΠΑ, εκτός από παράφρων ήταν και μεγάλο αρπακτικό. Μετά το τέλος του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία αξιοποίησε τις άριστες σχέσεις του με τους Αλβανούς για να προξενέψει πλατφόρμες… ηλεκτρονικού τζόγου και αργότερα ασχολήθηκε με  εξορύξεις πετρελαίου στον ίδιο τον τόπο του εγκλήματος, το Κοσσυφοπέδιο!

Αθέατο παρασκήνιο 

Υπό την ίδια έννοια, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και όλοι όσοι υποστηρίζουν την επανεκλογή της στο αξίωμα της προέδρου της Κομισιόν, παρότι οι πολιτικές της αποδοκιμάστηκαν πανηγυρικά, δεν είναι απλά ασυνείδητοι και επιπόλαιοι. Κάτι ελκυστικό βλέπουν στην επέκταση του πολέμου, που τους διεγείρει το μυαλό χωρίς εμείς οι υπόλοιποι να καταλαβαίνουμε το γιατί. Υπάρχει ένα αθέατο παρασκήνιο γύρω από την κλιμάκωση της κόντρας με τη Ρωσία (μεθαύριο και με την Κίνα), το οποίο εξελίσσεται πίσω από κλειστές πόρτες, στα σαλόνια της παγκόσμιας εξουσίας, και βεβαίως δεν έχει καμία απολύτως σχέση με δημοκρατικές ευαισθησίες ή ανθρωπιστικά ιδεώδη.

Το κακό είναι ότι όλα αυτά τα κοράκια, στην προσπάθειά τους να επιβάλουν μια πολιτική που αντικειμενικά δεν προάγει το καλό της Ευρώπης, αναβιώνουν παλαιότερες ναζιστικές αντιλήψεις ρωσοφοβίας και εργαλειοποιούν πραγματικούς τρελούς, που νομίζουν ότι έφτασε η ώρα να λύσουν τους ιστορικούς λογαριασμούς τους με τους Ρώσους.

Το ΝΑΤΟ γλίτωσε στο «παρά πέντε» από μια τέτοια περίπτωση, γιατί κρίθηκε ακόμη και από τα γεράκια του πολέμου, στην άλλη ακτή του Ατλαντικού, «άκρως επικίνδυνη» λόγω ακραίων αντιρωσικών προκαταλήψεων. Η ίδια κυρία όμως, η Εσθονή πρωθυπουργός Κάγια Κάλας, προαλείφεται -με την ευγενή φροντίδα της θείας Ούρσουλα και της αυλής των κλακαδόρων της- για το αξίωμα του ύπατου αρμοστή της Ε.Ε. Δηλαδή, του υπευθύνου για την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική, που μέχρι σήμερα ακουμπούσε στους… στιβαρούς ώμους του Ισπανού σοσιαλιστή Ζοζέπ Μπορέλ (ενός άλλου διορισμένου επαγγελματία χρυσοκάνθαρου των Βρυξελλών, που έμεινε στην Ιστορία για τη δεξιοτεχνία του να μην παίρνει θέση σε διενέξεις για τις οποίες δεν είχε σαφή γραμμή να παπαγαλίσει, όπως το Κυπριακό).

Η κυρία Κάλας, γερμανικής καταγωγής Εσθονή, κατάγεται από ιστορική οικογένεια της πατρίδας της, με προπάππου στρατηγό της εσθονικής εθνοφρουράς, παππού η ιστορία του οποίου αγνοείται, γιατί -όπως λένε οι κακές γλώσσες- συνυπηρέτησε με τους ναζί, και πατέρα επίσης πρώην πρωθυπουργό, πρώην κεντρικό τραπεζίτη φορτωμένο με σκάνδαλα, αλλά και επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε διάφορα αξιώματα, επί θητείας του αλήστου μνήμης Μπαρόζο. Αντιλαμβάνεστε ότι η εκλεκτή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και των Γερμανών που κάνουν κουμάντο στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα προέρχεται από το βαθύ πολιτικό στερέωμα των Βρυξελλών και τα σαλόνια του διεθνούς τραπεζικού τζετ σετ. Η ίδια όμως, που δηλώνει «δικηγόρος», με μεταπτυχιακές σπουδές σε ένα… μουσικό κολέγιο του Ουισκόνσιν, έχει ένα μυστήριο κόλλημα όχι με τον πατέρα της, αλλά με τη μητέρα της, η οποία βίωσε ως… νήπιο (κάτι μας θυμίζει αυτό) μια δεκάχρονη εξορία στη Σιβηρία από κοινού με τη γιαγιά της. Και τώρα πρέπει να πάρει το αίμα της πίσω.

Επιτομή της παράνοιας

Οι δηλώσεις της κυρίας Κάλας για τη Ρωσία είναι εμπρηστικές, παραπέμποντας στο… ποντίκι που βρυχάται. Πρόσφατα, η ρωσική κυβέρνηση την ενέταξε σε λίστα  «καταζητούμενων προσώπων», επειδή είχε την έμπνευση, στο πλαίσιο της εκδίκησής της για τις πρακτικές του… Στάλιν, να γκρεμίσει μνημεία που τιμούσαν την απελευθερωτική δράση του Κόκκινου Στρατού από τους ναζί. Υπό τις συνθήκες αυτές, η κυρία Κάλας δεν θα μπορεί να πατήσει το πόδι της σε ρωσικό έδαφος ούτε ως παρατηρητής για τη διεξαγωγή ειρηνευτικών συνομιλιών.

Η τοποθέτησή της επομένως στο αξίωμα του ύπατου αρμοστή της Ε.Ε., εάν τελικά εγκριθεί και από το Ευρωκοινοβούλιο, θα αποτελέσει την επιτομή της παράνοιας που δέρνει τα κλιμάκια εξουσίας στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Και την καλύτερη εγγύηση ασφαλώς για διολίσθηση στον επικίνδυνο δρόμο της μετωπικής πολεμικής ρήξης με τη Ρωσία.

Ο Πούτιν σήμερα εμφανίζεται διατεθειμένος να συμβιβαστεί με μια μόνιμη ειρηνευτική λύση, που θα εξασφαλίζει τις μέχρι τώρα εδαφικές κατακτήσεις, οι οποίες αφορούν περιοχές με συντριπτική πλειονότητα ρωσοφώνων, και θα προϋποθέτει μια μελλοντική γεωστρατηγική ουδετερότητα του Κιέβου. Προ ημερών κάλεσε τη Δύση για άμεσες διαπραγματεύσεις με βάση αυτή την πλατφόρμα διευθέτησης, που τουλάχιστον υπακούει σε μια λογική αλληλουχία γεγονότων και ανακλά τις ισορροπίες στο πεδίο της μάχης. Η απάντηση ήταν «ούτε σπιθαμή ουκρανικού εδάφους σε Ρώσους! Πόλεμος μέχρις εσχάτων και μελλοντική ένταξη της… εμπόλεμης Ουκρανίας σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ».

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι, με το χάσμα που χωρίζει τις δύο πλευρές, η κρίση δεν θα τελειώσει σύντομα και σίγουρα όχι πριν από τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Κάποιοι θα τρίβουν τα χέρια τους θησαυρίζοντας από τις πωλήσεις όπλων, κάποιοι άλλοι παλαβοί θα νομίζουν ότι εκδικούνται τον Στάλιν για τους προγόνους τους και κάποιοι ασυνείδητοι εκλεγμένοι θα παίζουν «κορόνα – γράμματα» τις τύχες των λαών τους, έως ότου κουραστεί και ο Πούτιν για να αποφασίσει τον δικό του… πόλεμο μέχρις εσχάτων! Κι ύστερα… γαία πυρί μιχθήτω. Ας καεί το σύμπαν, δηλαδή, για να χλαπακιάζουν αμέριμνοι οι υπνοβάτες πολιτικοί της Ευρώπης και τα λαμόγια των Βρυξελλών πεσκανδρίτσα με baby αγκινάρες και rum baba με μάνγκο, όλα πληρωμένα από τη δική μας τσέπη…