Στην πραγματικότητα πρόκειται για την πρώτη δημόσια παραδοχή στελέχους του κυβερνώντος κόμματος -και δη υποψηφίου στις επερχόμενες εκλογές- ότι η τραγωδία των Τεμπών δεν ήταν «μας συγχωρείτε… ανθρώπινο λάθος», όπως λέει η μέχρι τώρα επίσημη θέση
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Απόλυτα δικαιολογημένος ο σάλος που ξεσηκώθηκε για τις δηλώσεις της Βίκυς Φλέσσα αναφορικά με τα Τέμπη, ότι «τα παιδιά τα σκοτώσαμε όλοι εμείς». Όμως, οι αντιδράσεις περιορίζονται σε μια πτυχή τους, προσπερνώντας ίσως και την πιο σημαντική.
Ακόμη και στη χθεσινή διευκρινιστική της δήλωση η υποψήφια ευρωβουλευτής της Ν.Δ. (με μακρά εμπειρία στον δημόσιο λόγο ως δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης) επαναλαμβάνει τον πυρήνα της αρχικής τοποθέτησής της. Αναφέρεται στη «διαχρονική παθογένεια του ελληνικού κράτους, που προκαλεί τραγωδίες» καθώς και «στην ευθύνη όλων μας» ως προς αυτό.
Και πιο πολύ το παράπονό της μοιάζει να είναι ότι η υποτιθέμενη παραποίηση και η ανήθικη πολιτική εκμετάλλευση έγιναν με καθυστέρηση 10 ημερών. Λες και επί της ουσίας αυτό αλλάζει κάτι…
Έχουν απόλυτο δίκιο όσοι πρόσεξαν λοιπόν ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για την κυριολεκτικά πρώτη δημόσια παραδοχή στελέχους του κυβερνώντος κόμματος -και δη υποψηφίου στις επερχόμενες εκλογές- ότι η τραγωδία των Τεμπών δεν ήταν «μας συγχωρείτε… ανθρώπινο λάθος», όπως λέει η μέχρι τώρα επίσημη θέση.
Όσο κι αν αναζητήσει κανείς, δεν θα βρει κανέναν υπουργό, βουλευτή, στέλεχος της Ν.Δ. που από τον Μάρτιο του 2023 να μην έχει κινηθεί σε αυτή τη γραμμή. Ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης, από την επομένη κιόλας, είχε δώσει τον τόνο. «Το δράμα οφείλεται, δυστυχώς, κυρίως σε τραγικό ανθρώπινο λάθος» δήλωσε, επιχειρώντας να προκαταλάβει -όπως έγινε- τις περαιτέρω διαδικασίες.
Με βάση τη θεωρία του «ανθρώπινου λάθους», άλλωστε, η κυβερνητική πλειοψηφία της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής απάλλαξε και τον Κ. Καραμανλή πριν από μερικές εβδομάδες, αρνούμενη τη διερεύνηση άλλων ευθυνών.
Από την πλευρά του, ο ίδιος ο πρώην υπουργός Μεταφορών παρέμεινε γαντζωμένος στο ίδιο αφήγημα. «Εάν είχαν τηρηθεί απαρέγκλιτα οι κανόνες του Γενικού Κανονισμού Κινήσεως, το δυστύχημα δεν θα είχε συμβεί» έλεγε και ξανάλεγε, προσπαθώντας να σώσει το σαρκίο του.
Ακόμη και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης δεν σταμάτησε να μηρυκάζει ότι «υπήρξε ομολογία του ίδιου του σταθμάρχη για το ανθρώπινο λάθος του», επιχειρώντας να συγκαλύψει τις προάλλες το έτερο σκάνδαλο με το μοντάρισμα των ηχητικών διαλόγων.
Ανεξάρτητα από τις διαθέσεις της και τις δεύτερες σκέψεις της, η Β. Φλέσσα παραδέχτηκε -έστω και διά της διαχύσεως στην συλλογική ευθύνη- ότι πρόκειται για έγκλημα και δολοφονία 57 ανθρώπων. Με «διαχρονικές» ευθύνες; Ναι, αλλά έγκλημα. Όχι (μόνο) ανθρώπινο λάθος. Αυτό που υποστηρίζουν οι συγγενείς των θυμάτων ζητώντας απεγνωσμένα δικαίωση και αρνείται πεισματικά και ύποπτα η κυβέρνηση.
Και επειδή η κυρία Φλέσσα είναι δημόσιο πρόσωπο, η Δικαιοσύνη θα έπρεπε ήδη να την έχει καλέσει να καταθέσει όλα όσα γνωρίζει για αυτές τις παθογένειες του ελληνικού κράτους και τις ευθύνες των αρμοδίων, πρώην και νυν, σε όλα τα επίπεδα. Θα το κάνει;
Ελπίζω να μην είναι κάτι σαν το ” Μαζί τα φάγαμε” του αποθανόντος πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ…
Η Φλέσσα είναι ένας επιφανειακός τηλε-μαϊντανός, κλακαδόρισσα και αυτή του μητσοτακιστάν και τίποτα άλλο. Όσο και αν υποδύεται την περισπούδαστη, η αλήθεια είναι ότι είναι άλλη μία new age αστοιχείωτη που θα πληρώνουν οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι. Από τους ανθρώπους που ηδονίζονται να ακούνε τη φωνή τους.
ΕΓΚΛΗΜΑ είναι η ατιμωρησία της πασοκοαριστεράς που διέλυσε μετά το 1981 τον ΟΣΕ και από αυτά τα χάλια προκλήθηκε το τραγικό ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ.
ΕΓΚΛΗΜΑ είναι η ατιμωρησία των ασύμβατων ληστών μετάλλων που κανένας δεν αγγίζει και έχουν βαφτιστεί “κυνηγοί χαλκού”, οι οποίοι έκλεψαν εφτά φορές τα καλώδια και έκαναν αδύνατη την τηλεδιοίκηση που θα απέτρεπε το δυστύχημα.
Αυτά λέει η Φλέσσα με γενικόλογα αφηρημένες διατυπώσεις , φοβισμένη να πει την αλήθεια όπως όλη η δεξιοσυντήρηση υπό τον τρόμο της μετά το 1974 κομμουνιστικής ιδεολογικοπολιτικής ηγεμονίας.
Οι βολεμένοι ζητούν τα ρέστα από όσους τηγανίζονται στην εργασιακή ζούγκλα για να τους παρέχουν το δημόσιο παντεσπάνι.
Βάζουν το ταλαίπωρο ιδιωτικό υπάλληλο στην ίδια θέση με τα κομματικά τρωκτικά που λοιμαίνονται οργανισμούς και δημόσιο, αυτά που λειτουργούν ως βοηθοί των ολιγαρχών και όχι σαν υπηρέτες του λαού.
Χωρίς αυτά τα τρωκτικά, δεν μπορούν να αρπάξουν το δημόσιο χρήμα, γιαυτό επιλέγονται με ιδιαίτερη προσοχή.
Άχρηστα τα τυπικά προσόντα σε κάποιον που δεν έχει ουσιαστικά, δεν κουράζεται για να θρέψει την οικογένεια του και δεν έχει τη λογική να μοιράσει άχυρα σε δυο γαϊδούρια.
Δεν είναι όλοι ίδιοι κ Φλέσσα, υπάρχει κόσμος που τρέφεται με ψωμί που βγάζει με πολύ ιδρώτα, δεν τρώνε όλοι παντεσπάνι.