Η Σκορδά μάς άλλαξε την πίστη!

Η συμπαθής τηλεπαρουσιάστρια, αντί να κάνει κλίση των ουσιαστικών, τους κάνει… κλύσμα!

Του Παναγιώτη Λιάκου

Η Φαίη Σκορδά εχθές ακολούθησε την πεπατημένη. Αυστηρή κριτική σε όσους ξεφεύγουν από την πούρα νεοταξική γραμμή που χάραξαν οι ριζοσπαστικοί ντέμοκρατς των ΗΠΑ, λίγα γελάκια (με τα αφόρητα… φαλτσαδούρικα πρίμα της φωνής της), κοινοτοπίες, σχολιασμός άλλων εκπομπών, λίγο μαγειρική, αστρολογία, όσα ακριβώς χρειάζονται για να «χαζέψει» (μεταφορικά και κυριολεκτικά) το κοινό.

Σε κάποια φάση σχολίαζε μία εκ των απόψεων του ηθοποιού Νίκου Αναδιώτη*, που είναι υποψήφιος για την Ευρωβουλή με το κόμμα ΝΙΚΗ. Κι εκεί η Φαίη Σκορδά έβαλε το μαχαίρι της ασχετοσύνης βαθιά στο κόκαλο της λέξης «πίστη». Στην αρχή πέταξε ένα «ισοπεδώνεις κι άλλες πίστες». Μόλις το άκουγε κάποιος αμέριμνος μεν αλλά εγγράμματος τηλεθεατής, θα νόμιζε ότι γινόταν λόγος για τη Φόρμουλα 1. Μια πίστα αυτή του Μόντε Κάρλο στο Μονακό, άλλη μία στο Σίλβερστοουν του Ηνωμένου Βασιλείου, άλλη μία στη Μόντσα της Ιταλίας και δεν συμμαζεύεται.

Όμως, όχι! Η Σκορδά αναφερόταν στην ονομαστική πληθυντικού της λέξης «πίστη» (ήτοι «πίστεις» και στα νέα και τα αρχαία ελληνικά). Για να μη μείνει η παραμικρή αμφιβολία ότι η Σκορδά δεν γνωρίζει την κλίση του ουσιαστικού, υπέπεσε στο ίδιο σφάλμα ακόμα δύο φορές μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Μας σέρβιρε, δηλαδή, τρεις… πίστες αντί για πίστεις.

Και εντάξει με την κυρία Σκορδά. Ούτως ή άλλως, ουδείς και ουδεμία την παρακολουθεί για να ακούσει σωστά ελληνικά από εκείνην. Όμως οι ανώτεροί της, κάποιοι στην ιεραρχία του σταθμού που ίσως έχουν μια επαφή με τη γλώσσα μας, δεν νιώθουν άσχημα να ακούν τέτοιες κοτσάνες; Δεν μπορούν να οργανώσουν μερικά ταχύρρυθμα σεμινάρια ελληνικής για τους τηλεπαρουσιαστές και τους δημοσιογράφους που βγαίνουν στο «γυαλί»;

Είναι κρίμα κι άδικο, αντί να γίνεται σωστή κλίση των ουσιαστικών και των επιθέτων στην τηλεόραση, να τους γίνεται… υποκλυσμός.

*Και ο Αναδιώτης πέταξε ένα επικό πυρότουβλο λέγοντας «δεν αυτοπροταζόμαστε» (αντί να πει «δεν αυτοπροτεινόμεθα» ή, στη νέα ελληνική, «δεν αυτοπροτεινόμαστε»).