Του Χρήστου Μπολώση
Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα είναι χώρα ηρώων.
Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς θα δεις μνημεία αφιερωμένα σε διάφορα πιθανά και απίθανα γεγονότα.
Σε αγωνιστές που σκοτώθηκαν το 1910 ή σε μάρτυρες που μαρτύρησαν σε κάποια μπουντρούμια, προφανώς από τους κακούς αστυνομικούς, και άμε εσύ να βρεις τι έγινε.
Μεγάλη πλάκα όμως έχει και η… πλάκα που είναι εντοιχισμένη στο κτίριο γωνία Κοραή και Πανεπιστημίου και γράφει: «Την περίοδο 1962-1964 στο κτίριο αυτό στεγάστηκε η Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος, ΕΦΕΕ, η οποία με τους αγώνες όλων των φοιτητών συνέβαλε στην προαγωγή της παιδείας του πολιτισμού και του εκδημοκρατισμού της δημόσιας ζωής της χώρας».
Αφού θυμίσουμε ότι από τον πολύ εκδημοκρατισμό σε λίγο είχαμε την 21η Απριλίου, να αναρωτηθούμε τι ακριβώς τιμά η πινακίδα.
Το ότι εκεί μέσα υπήρχαν μια παλιογραφομηχανή, ένας κάλαθος αχρήστων και μερικά τασάκια τίγκα στο αποτσίγαρο;
Ε, δεν ήτανε ούτε το Χάνι της Γραβιάς ούτε οι Βερσαλλίες, όπου υπεγράφη η ομώνυμη Συνθήκη, που τσάντισε τους Γερμανούς.
Αν κάνουμε εθνικό κειμήλιο ένα γραφειάκι, τότε τι να πει το γραφείο του Παλαμά, του Παπαδιαμάντη, αλλά και του Ψαθά, του Τσιφόρου και τόσων άλλων.
Ψυχραιμία, παιδιά. Οι ήρωες δεν κατασκευάζονται.
Όπως πάντα ουσιαστικός και εύστοχος με χιουμοριστική προσέγγιση.