Του Απόστολου Αποστόλου*
Το πόρισμα της ΝΔ, για την τραγωδία των Τεμπών ανέδειξε ανάγλυφα τον πολιτικό κύκλο της διαλληλίας. Όχι μόνο γιατί το συγκεκριμένο πόρισμα ήταν απαλλακτικό όλων των πολιτικών ευθυνών της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά γιατί ο κ. Μητσοτάκης προκειμένου να αποποιηθεί οποιεσδήποτε ευθύνες του αρμόδιου υπουργού του, κατά την περίοδο της τραγωδίας των Τεμπών και να συμπαρασυρθούν και περαιτέρω κομματικές ευθύνες προσέφυγε στα ζεύγη των αντιφατικών εννοιών.
Δηλαδή αντιπαρέθεσε ζεύγη αντιφατικής λογικής κατά των οποίων το δεύτερο ζεύγος καταλαμβάνει θέση ισχύος και δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Σύμφωνα λοιπόν με το σκεπτικό και τα κριτήρια λογικής που έθεσε ο κ. Μητσοτάκης, αν ο αρμόδιος υπουργός Υποδομών και Μεταφορών κατά την τραγωδία των Τεμπών, κατερχόταν στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ στις εθνικές εκλογές του 2023, και εξελεγόταν βουλευτής του Εθνικού Κοινοβουλίου τότε θα είχε απαλλαγεί από όποιες παραλείψεις και ευθύνες κατά τη διάρκεια της θητείας του. Και αυτό γιατί οι ψηφοφόροι του (οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω αποτελούν το πολιτικό του λατιφούντιο) ενέκριναν την ικανότητά του, την ηθική του ακεραιότητα, την αξιοπιστία του.
Με άλλα λόγια μέσα από τον πολιτικό κύκλο της διαλληλίας των εννοιών, ο κ. Μητσοτάκης φτιάχνει μια νέα λογική η οποία θα απαλλάσσει όλες τις κακοδιαχειρίσεις, τις παραλήψεις, τις καταχρήσεις εξουσιών, τις ευθύνες κλπ., της πολιτικής του διαχείρισης.
Έτσι με μια αντιστροφή της πολιτικής λογικής, ο λαός ως υπήκοος και αντικείμενο της εξουσίας -γιατί έτσι κατανοεί ο κ. Μητσοτάκης τον λαό, το διαπιστώσαμε με τις πολιτικές που άσκησε – και δη οι κομματικοί ψηφοφόροι – μπορούν να δικαιολογήσουν όλα τα πολιτικά λάθη.
Όλο αυτό βέβαια θεσμοποιεί ένα κατάφορο λαϊκισμό ο οποίος καθίσταται πολιτευματική πραγμάτωση δικαιολόγησης έκπτωτων πολιτικών χειρισμών.
Πραγματικά πρόκειται για μια εντελώς παράδοξη και αντιδημοκρατική λογική. Οι ψηφοφόροι της ΝΔ ως πολιτικά λατιφούντια να μπορούν να απαλλάξουν από ηθικές ή νομικές ευθύνες τους υπουργούς του κόμματος της ΝΔ. Όμως η νομιμοποίηση των πολιτικών επιλογών και πολιτικών προσώπων, δεν καθορίζεται από ψηφοφόρους ενός κόμματος, αλλά από την εκλογική ολότητα.
Αν πιστεύουν κάποιοι ότι, όταν ένα κόμμα λαμβάνοντας το 41% των ψήφων στις εθνικές εκλογές, του παρέχεται αυτομάτως και η ασυλία σε κυβερνητικές επιλογές τότε εξαπατώνται.
Τα κόμματα ανεβοκατεβαίνουν στον καθημερινό υδράργυρο της πραγματικότητας και ποτέ ένα εκλογικό πλειοψηφικό ποσοστό δε σταθεροποιείται. Όμως οι «δημοκράτες των καλών ευκαιριών» χρησιμοποιούν τα εκλογικά αποτελέσματα ως φαντάσματα που συνοδεύουν τα κόμματα για μια τετραετία και αποδίδουν απόλυτη έγκριση στην κυβερνησιμότητά τους.
Αυτή η παραλογία της νέας «πολιτικής ορθότητας» εφαρμόζεται στα κόμματα ως μικροκλίματα νομιμοποίησης. Κάπως έτσι συνέβη και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Κασσελάκης με τα ποσοστά της ψηφοφορίας της εκλογικής του νίκης δικαιολογεί την πολιτική του, στη σκηνή της lifestyle θερμοκρασίας αλλά όχι της πολιτικής ως δημιουργία έμπνευσης και λύσης προβλημάτων.
Η Δημοκρατία όμως εννοείται ως συμμετοχική αντίληψη στις αποφάσεις και όχι ως έγκριση κομματικών ψηφοφόρων. Μη μπερδεύουμε το λυκαυγές με το λυκόφως.
*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας
Όταν η γάτα κάνει τις βρωμιές της, αμέσως φροντίζει να τις κρύψει και έτσι τις σκεπάζει με χώμα. Προφανέστατα η κυβέρνηση έκρυψε τις δικές της με τον εξευγενισμό εδάφους στον τόπο του εγκλήματος και την επιχωμάτωση του χώρου με αδρανή υλικά.
Προφανώς, δεν έπρεπε να βρεθούν επιβαρυντικά στοιχεία που ενοχλούσαν. Οι άνθρωποι με αυτή τους την πράξη προφανώς εξυπηρέτησαν συγκεκριμένα συμφέροντα, δεν μπορεί να ήταν τόσο πολύ ανόητοι.
Όσο για τη νομιμότητα, αυτή την έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, είχαν βλέπετε τις υποσχέσεις του κλιμακίου των υπουργών που κατέβηκε εκεί για να επιλύσει όλες τις εκκρεμότητες.
Είναι αστείο να συνεδριάζει συντονιστικό όργανο, χωρίς πλήρη πρακτικά και υπογραφές των συμμετεχόντων.
Γιατί ; Ήθελαν μήπως να κρύψουν κάτι ;
Η Ελλάδα γέννησε την αξία της δικαιοσύνης, όμως τα τελευταία χρόνια απουσιάζει εκκωφαντικά από τη χώρα που κυβερνά ο κ. Μητσοτάκης και δεν παρέχει την αρωγή της στην κοινωνία μας.
Στην πραγματικότητα της λογικής αντιμετώπισης για ένα θλιβερό αποτέλεσμα όπως αυτό της ανείπωτης τραγωδίας των Τεμπών, αναζητείται ο κυρίαρχος όρος ενός αποτελέσματος. Οι απρόσφοροι όροι που δεν επιδρούν στο αποτέλεσμα ή δεν συντελούν σ’ αυτό αιτιωδώς για την επέλευσή του όλοι σταδιακά αφαιρούνται μέχρι να ευρεθούν οι πρόσφορες αιτίες του. Πολλές αιτίες μπορεί αλυσιδωτά να επέδρασαν κατά ένα ή μεγαλύτερο μέρος στο αποτέλεσμα. Αλλά πάντα αναζητείται η κυρίαρχη πρόσφορη αιτία, χωρίς την οποία το αποτέλεσμα δεν επερχόταν. Στην προκειμένη περίπτωση η συνειδητή αμέλεια του σταθμάρχη, που παραβίασε όλους τους κανόνες για την εύρυθμη λειτουργία και την ομαλή κίνηση των τρένων, χωρίς καμία αντίδραση σαν να ενεργούσε ηθελημένα ή σαν να ήταν απών από την θέση ελέγχου του, επέφερε το μοιραίο συμβάν και το τραγικό αποτέλεσμα. Ήταν σαν να τον είχαν τοποθετήσει εκεί για να σπείρει το θάνατο από πρόθεση. Οι παραλείψεις δεκαετιών δεν είχαν επίδραση στο αποτέλεσμα, γιατί με στοιχειώδη πρόνοια των υπευθύνων εξασφαλιζόταν η ασφάλεια της ομαλής κίνησης των τρένων. Η τεχνικές ασφαλείας όσο καλά και αν προγραμματισθούν είναι ανθρώπινα έργα και δεν αποτρέπουν ένα αποτέλεσμα, γιατί πάντα ο ανθρώπινος παράγοντας είναι ο κυρίαρχος όρος που θα συντελέσει στην επέλευση ή την αποτροπή του, που εδώ κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες αδιαφορίας, που συνιστά συνειδητή αμέλεια ή και δόλια συμπεριφορά, δημιούργησε κατά τους κανόνες της πρόσφορης αιτίας και της αιτιότητας ένα τραγικό αποτέλεσμα, για το οποίο οδυνηρά συμπάσχοντες είναι όλοι οι Έλληνες, αλλά όχι και συμμέτοχοι στο έγκλημα με βάση την αρχή της εξατομικεύσεως της ποινικής μεταχειρίσεως των υπαιτίων.