Καρμανιολής και ΓεωργιΑΔΗΣ: Το ντουέτο της συμφοράς

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε το παν για να πέσει στο έγκλημα των Τεμπών μαύρο σκοτάδι, προσποιούμενη αυτό που έχει μάθει να κάνει αποστηθίζοντας τα εγχειρίδια της προπαγάνδας

Του Κωνσταντίνου Βαθιώτη*

Στην αλήστου μνήμης δήλωση του κ. ΓεωργιΑΔΗ «Αν ο υπουργός Μεταφορών έλεγε ότι έχουμε πρόβλημα ασφάλειας στα τρένα, δεν θα έμπαινε κανείς», η οποία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ποινικά αυτογκόλ του λαλίστατου Υπουργού της Νέας Δικτατορίας, υποκρύπτεται η εξής παραδοχή: Ο πρώην υπουργός Μεταφορών Κ. Καραμανλής (προτεινόμενη παράφραση: Καρμανιολής) γνώριζε άριστα ότι υπάρχει πρόβλημα ασφάλειας στα τρένα. Άρα, από την στιγμή που ουδέν έπραξε για να αποκαταστήσει το συγκεκριμένο πρόβλημα, όχι μόνο παραλείποντας να διαφωτίσει το επιβατικό κοινό σχετικά με τον κίνδυνο που εγκυμονεί για την ζωή του η χρήση του σιδηροδρόμου, αλλά, πολύ περισσότερο, διαρρηγνύοντας από το βήμα της Βουλής τα ιμάτιά του ότι «μια υπεύθυνη πολιτεία δεν μπορεί να παίζει με την ασφάλεια των επιβατών» και ότι «είναι ντροπή να τίθενται θέματα ασφαλείας», αποδέχθηκε την επέλευση της συμφοράς, η οποία ήταν ενδεχόμενο να συμβεί ανά πάσα στιγμή σε οποιοδήποτε δρομολόγιο, στέλνοντας στον θάνατο εκατοντάδες επιβάτες.

ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟΣ ΔΟΛΟΣ 

Αν οι υποψήφιοι επιβάτες γνώριζαν ότι, εξαιτίας των προβλημάτων ασφαλείας, οι ράγες έχουν μετατραπεί σε καρμανιόλα, τα βαγόνια σε θανάσιμες παγίδες και, αντιστοίχως, τα εισιτήρια του τρένου σε λαχνούς θανάτου, τότε πράγματι κανένας δεν θα αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο μεταφορικό μέσο, εκτός αν επρόκειτο για λάτρη παραλλαγής της ρώσικης ρουλέτας, ο οποίος θα ήθελε, μέσω της χρήσης του σιδηροδρόμου, να ανεβάσει την αδρεναλίνη του, δοκιμάζοντας την αποδοτικότητα του τυχερού άστρου του.

Η ορθόδοξη μετάφραση της ανάποδης-σφόδρα παραπλανητικής φράσης του κ. ΓεωργιΑΔΗ «αν ο υπουργός Μεταφορών έλεγε ότι έχουμε πρόβλημα ασφάλειας στα τρένα, δεν θα έμπαινε κανείς» είναι η ακόλουθη:

Επειδή ακριβώς ο υπουργός γνώριζε ότι έχουμε πρόβλημα ασφάλειας στα τρένα, θα έπρεπε να φροντίσει να μην μπαίνει κανείς μέσα.

Από την στιγμή που αδιαφόρησε πλήρως γι’ αυτό, καλούνται οι εισαγγελικές αρχές να ερμηνεύσουν προσηκόντως την ανθρωποκτόνα παράλειψή του. Η επίμαχη φράση του κ. ΓεωργιΑΔΗ αποτελεί τρανή απόδειξη ότι ΚΑΙ ο υπουργός Μεταφορών είχε επίγνωση της απαράδεκτης κατάστασης στην οποία βρισκόταν το σιδηροδρομικό δίκτυο.

Η γνώση, όμως, είναι το κοινό σημείο επαφής της ενσυνείδητης αμέλειας και του ενδεχόμενου δόλου. Συνεπώς, με την συναξιολόγηση των ενδεικτών και αντενδεικτών του ενδεχόμενου δόλου, απομένει να τεκμηριωθεί η αποδοχή ή η μη-αποδοχή της θανατηφόρας συμφοράς που μπορούσε οποτεδήποτε να προκληθεί σε βάρος εκατοντάδων αθώων ψυχών και εν τέλει προκλήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2023 (πρβλ. Βαθιώτη, Δόλος: Θεμελίωση και αποκλεισμός του στο Ποινικό Δίκαιο, εκδ. Π. Ν. Σάκκουλας, 2014).

ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ;

Ο κ. ΓεωργιΑΔΗΣ είχε προβεί, όμως, και σε μια δεύτερη, πονηρή δήλωση: «Τα τρένα τα είχαμε από την εποχή του Τρικούπη, είχαμε τέτοια δυστυχήματα; 150 χρόνια δουλεύουν τα τρένα χωρίς τηλεματική».

Άραγε, θα μπορούσε η σκέψη αυτή να συσχετισθεί με τον αντενδείκτη του ενδεχόμενου δόλου που αποκαλείται «εξοικείωση του δράστη με τον κίνδυνο» (ήδη ο Άγγελος Τερζάκης στο μυθιστόρημά του «Ταξίδι με τον Έσπερο» έγραφε ότι «η εξοικείωση εκφυλίζει τον κίνδυνο») και έτσι να καλλιεργηθεί η τάση επιεικούς ποινικής αξιολόγησης της συμπεριφοράς του πρώην υπουργού Μεταφορών καθώς και κάθε άλλου εμπλεκομένου;

Η απάντηση πρέπει να είναι κατηγορηματικά αρνητική: Οι σοβαρές ελλείψεις και η κάκιστη κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου επισημαίνονταν διαρκώς από πολλές πλευρές (ακόμη και λίγες ημέρες πριν από την συμφορά), με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υποστηριχθεί βασίμως ότι τα προβλήματα της ασφάλειας είχαν απωθηθεί στο υποσυνείδητο όσων γνώριζαν άριστα ότι οι ράγες είχαν μετατραπεί σε φονικό όπλο και τα βαγόνια των επιβατών σε θανάσιμες παγίδες.

Αν, μάλιστα, ληφθεί υπ’ όψιν η συρροή διαφόρων ενδεικτών του ενδεχόμενου δόλου, όπως του υψηλού αντικειμενικού ποσοστού επικινδυνότητας των πράξεων και παραλείψεων, της ιδιοτέλειας του σκοπού που επιδιώχθηκε με την εκδήλωση της επίμαχης συμπεριφοράς, των παραπλανητικών δηλώσεων του Υπουργού Μεταφορών πριν από την συμφορά, αλλά και της συμπεριφοράς των αρμοδίων μετά την πράξη (βλ. το απαράδεκτο μπάζωμα του τόπου του εγκλήματος – ίσως το πιο κραυγαλέα ενοχοποιητικό στοιχείο όλων!), τότε η δυνατότητα κατάφασης του ενδεχόμενου δόλου ανθρωποκτονίας τόσο για τον πρώην Υπουργό Μεταφορών όσο και για τα λοιπά εμπλεκόμενα πρόσωπα είναι προφανής. Αλλά στον Θαυμαστό [= Σιχαμερό] Ανάποδο Κόσμο μας τα προφανή είναι αφανή!

Πάντως, η επιλογή ενός μέρους του ελληνικού λαού να κάνει λόγο για την «μαζική δολοφονία των Τεμπών» κάθε άλλο παρά νομικώς αυθαίρετη είναι, εφόσον για την κατάφαση του ανθρωποκτόνου δόλου αρκεί η απλή αποδοχή της ενδεχόμενης θανάσιμης έκβασης, ακόμη κι αν αυτή για τον δράστη αποτελεί ανεπιθύμητη εξέλιξη.

Ανεπιθύμητη είναι και η απώλεια της περιουσίας ενός τζογαδόρου, αλλά από την στιγμή που μπαίνει στο καζίνο και παίζει τα χρήματά του στην ρουλέτα, έχει εκ των προτέρων αποδεχθεί ότι μπορεί να τα χάσει.

Εκείνο, ωστόσο, που δεν είναι δυνατόν να απαντηθεί στο πλαίσιο του παρόντος είναι αν όσοι με τις ενέργειες ή τις παραλείψεις τους συνέβαλαν στην απώλεια των 57 + Χ αθώων ψυχών (άλλο ένα τρομακτικό ψέμα ο αριθμός των νεκρών, αφού δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτόν οι αγνοούμενοι!) δεν έδρασαν απλώς με ενδεχόμενο δόλο αλλά με άμεσο δόλο α΄ βαθμού, δηλαδή με επιδίωξη. Η πραγμάτευση αυτού του ζητήματος, δηλ. η τυχόν σκόπιμη μετατροπή των βαγονιών του Ιντερσίτυ σε κινητές θανάσιμες παγίδες, προϋποθέτει επαλήθευση της εγκυρότητας κάποιων ζοφερών πληροφοριών/υπονοιών που σχετίζονται αφ’ ενός με το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας και αφ’ ετέρου με την επαίσχυντη προσπάθεια συγκάλυψης των αιτίων της μετωπικής σύγκρουσης των δύο τρένων.

Φυσικά, η διαβεβαίωση των μελών της κυβέρνησης της Νέας Δικτατορίας ότι θα χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση ακόμη κι ένα μικρό παιδί γνωρίζει σήμερα ότι συνυποδήλωνε το ακριβώς ανάποδο: η κυβέρνηση έκανε το παν για να πέσει στην υπόθεση μαύρο σκοτάδι, προσποιούμενη αυτό που έχει μάθει να κάνει αποστηθίζοντας τα εγχειρίδια της προπαγάνδας, δηλαδή να συγκροτεί εξεταστικές επιτροπές δίνοντας την εντύπωση ότι ενδιαφέρεται για την απονομή δικαιοσύνης.

Ότι ο κ. Καραμανλής-Καρμανιολής, αντί να βρίσκεται ήδη προσωρινά κρατούμενος, απολαμβάνει αλαζονικά τα οφίτσια της επανεκλογής του, αυτό αποδεικνύει περίτρανα την θεωρία του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου. Και το ότι ο ελληνικός λαός τον ξαναψήφισε επαληθεύει την υπόνοια που έχει σχηματισθεί εδώ και καιρό: πολιτικοί και πολίτες χορεύουν ένα απαίσιο σαδομαζοχιστικό ταγκό.

ΕΞΥΠΝΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Τέλος, όσο μας κυβερνά μια απολύτως διεφθαρμένη εξυπνοδικτατορική κυβέρνηση, πορείες διαμαρτυρίας, διαδηλώσεις, απεργίες και τα συναφή, πάντοτε υπό την καθοδήγηση των συνδικαλιστάδων, είναι παλαιολιθικού τύπου λαϊκές αντιδράσεις που δεν πρόκειται να αποφέρουν απολύτως τίποτε. Γίνονται απλώς για το ξεχαρμάνιασμα των οργισμένων και είναι καταδικασμένες να εκφυλισθούν σε επετειακές κινητοποιήσεις που μετά από χρόνια θα μας θυμίζουν απλώς ότι κάποτε στα Τέμπη σημειώθηκε μια φρικώδης κτηνωδία, οργανωμένη από μια λαοπατριδοκτόνα κυβέρνηση που ξαναψηφίστηκε από πουλημένους και πλανεμένους αυτόχειρες.

Το αυταρχικό-ανθελληνικό καθεστώς Μητσοτάκη παίζει πάρα πολύ βρόμικα, αλλά ο βρεφοποιημένος λαός επιμένει να κρατά στο χέρι του ακόμη ξεθωριασμένες-παραδοσιακές ντουντούκες όχι μόνο για να φωνάζει τετριμμένα συνθήματα αλλά και να τραγουδά ακατάλληλα για την περίσταση χαρούμενα τραγουδάκια με σατιρικά στιχάκια («γιούπι γιάγια»).

Ας συνειδητοποιήσουμε την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής μεθόδου: Στις έξυπνες δικτατορίες χρειάζονται έξυπνες αντιδράσεις!

 *Πρ. Αναπλ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.