Πού είχε άδικο ο Νταλάρας;

Οι δηλώσεις του ενόχλησαν πολύ, επειδή ήταν εύστοχες 

Του Παναγιώτη Λιάκου

Ναι, είναι γελοίο να ασχολούνται οι δημοσιογράφοι με κάτι ευτελές και τζούφιο -όπως οι έριδες ή οι μικροκαβγάδες καλλιτεχνών-, όταν μπροστά τους βρίσκονται μεγάλες, σοβαρές ειδήσεις. Ναι, είναι αυτοϋπονόμευση να κυνηγάς το εφήμερο, όταν και πρέπει και μπορείς να ασχοληθείς με το διαχρονικό. Ο Γιώργος Νταλάρας έχει βγει από ραδιοφωνικό στούντιο, όπου μίλησε σε εκπομπή για τη ζωή και το έργο του Βασίλη Τσιτσάνη, και τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι, αντί να τον ρωτήσουν για όσα είπε για τον Τσιτσάνη, ασχολήθηκαν με το πώς αντιδρά εκείνος στις αντιδράσεις επωνύμων που δεν τους άρεσαν δηλώσεις του της παρελθούσης εβδομάδας.

Και εκείνος απάντησε: «Αυτό που κάνετε τώρα δεν το βρίσκετε αρκετά γελοίο; Για καθένα σας προσωπικά αλλά και για τα κανάλια που εκπροσωπείτε; Δεν είναι δημοσιογραφία αυτό, αγόρι μου. Δεν είναι καλό αυτό που κάνετε. Σε λίγο, αν τα δεις αυτά και δεις τον εαυτό σου, θα ντραπείς».

Ο Γιώργος Νταλάρας είπε όσα σκέφτονται εκατομμύρια Ελληνες και οι λέξεις του πίκραναν μερικούς, που δηλώνουν μεν δημοσιογράφοι, αλλά κάπου βαθιά μέσα τους νιώθουν ότι το έργο που παράγουν δεν είναι δημοσιογραφία, αλλά ξεκατίνιασμα, προσβολή της αισθητικής και υποβιβασμός του πολιτισμικού επιπέδου του ελληνικού λαού.

Η άμυνα που αντέταξαν αρκετοί από εκείνους που τσουρουφλίστηκαν από τις εύστοχες επισημάνσεις του Γιώργου Νταλάρα είναι ότι εκείνος επί σειρά ετών ταυτίστηκε με το σύστημα, το οποίο προωθεί αυτού του είδους τη «δημοσιογραφία». Ομως, με αυτό το επιχείρημα επιδεινώνουν τη δική τους θέση, όχι τη δική του. Αν ένας συστημικός φτάσει στο σημείο να επιτεθεί στην πηγή της ισχύος του συστήματος, που είναι η «δημοσιογραφία» της αποκολοκύνθωσης του λαού, τότε είναι θέμα χρόνου να το κάνουν κι άλλοι, εκατομμύρια άλλοι.

Τέλος, ο Νταλάρας δεν επιβλήθηκε από το σύστημα στον κόσμο. Τον επέβαλε το υψηλοτάτων, ποιοτικών προδιαγραφών προϊόν της εργασίας του. Δεν μπαίνεις στην καρδιά και στην ψυχή των Ελλήνων απρόσκλητος, επειδή σε δείχνανε τα κανάλια της παρακμής. Πρώτα άνοιξε ο λαός ορθάνοιχτα τις αγκάλες του για να καλοδεχτεί τα τραγούδια του και οι τηλεοπτικοί σταθμοί και οι πολιτικοί ακολούθησαν. Μακάρι κι άλλοι δημιουργοί να ακολουθήσουν το παράδειγμά του και να πουν σκληρές αλήθειες για τα υποπροϊόντα που πλασάρουν διάφορα ΜΜΕ.