Σεισμικές δονήσεις, με πολιτικές προεκτάσεις, από το «Sound Of Freedom» που προμοτάρει με πάθος ο Μελ Γκίμπσον για το απάνθρωπο σκηνικό σωματεμπορίας των «μεγάλων σαλονιών» σε ανηλίκους – Η μεγάλη ρεβάνς για τον δημοφιλή και «αποκαθηλωμένο» ηθοποιό. Ο κόσμος συρρέει να δει την ταινία που αποκαλύπτει την κτηνωδία, παρά τον ιδεολογικό – κομματικό πόλεμο που δέχεται
Του Βασίλη Γαλούπη
Το Χόλιγουντ λάτρευε τον Μελ Γκίμπσον. Τουλάχιστον μέχρι κάποια χρόνια πριν. Το 2004 στρογγυλοκάθισε στο Νο1 της λίστας των 100 κορυφαίων διασήμων του «Forbes». Από το 1989 έως το 2002 πρωταγωνίστησε σε 10 χρυσοφόρες ταινίες που απέφεραν κέρδη πάνω από 100.000.000 δολάρια καθεμιά στο αμερικανικό box office και μπήκε στην ελίτ των σούπερ σταρ του σινεμά.
Ώσπου όλα άρχισαν να αλλάζουν το 2004. Ο Γκίμπσον αποφάσισε να γυρίσει μια ταινία για τα Πάθη του Χριστού, με σκοπό να καταδείξει τις εφιαλτικές τελευταίες ώρες του Θεανθρώπου μέχρι τη Σταύρωση. Ήθελε να κάνει το κοινό να αισθανθεί ότι αυτές οι 12 ώρες βασανιστηρίων ήταν ό,τι πιο φρικτό μπορούσε να συμβεί σε κάποιον.
Όμως, ο Γκίμπσον δεν πίστευε ότι κάνει κάτι αμφιλεγόμενο, ούτε ότι θα δυσαρεστούσε μερίδα της βιομηχανίας του Χόλιγουντ. Η ταινία κυκλοφόρησε, γυρισμένη μάλιστα στα αραμαϊκά, χωρίς να εξωραΐζει τις σκηνές βαναυσότητας, κάνοντας τον Γκίμπσον πλουσιότερο κατά 600.000.000 δολάρια.
Αλλά, ξαφνικά, το χαϊδεμένο παιδί της βιομηχανίας έγινε «ντροπιασμένος». Η ταινία κατηγορήθηκε για αντισημιτισμό, επειδή παρουσίαζε τους Εβραίους ιερείς και το πλήθος που καταδίκασαν τον Χριστό ως σκληρούς, διεφθαρμένους και βίαιους. Τι κι αν ο παραγωγός της, Εβραίος ο ίδιος, δήλωνε πως δεν έβρισκε τίποτε αντισημιτικό; Η λέξη-στίγμα είχε βγει απ’ το μπουκάλι.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά, μια νύχτα τον Ιούλιο του 2006, ο Γκίμπσον, που κατά καιρούς αντιμετώπιζε πρόβλημα με το αλκοόλ, πιάστηκε να οδηγεί μεθυσμένος στο Μαλιμπού. Κατά τη σύλληψή του, ο αστυνομικός κατέθεσε ότι ο Γκίμπσον σχολίασε απ’ το πουθενά «Οι Εβραίοι είναι υπεύθυνοι για όλους τους πολέμους στον κόσμο». Και ρώτησε τον αστυνομικό: «Μήπως είσαι Εβραίος;».
Αυτό ήταν για τον Γκίμπσον… Η αντίδραση του Χόλιγουντ ήταν αστραπιαία και τον έβαλε άμεσα στην πρέσα της συντριβής. «Η βιομηχανία του θεάματος δεν μπορεί να μείνει απαθής και να επιτρέψει στον Μελ Γκίμπσον να ξεφύγει με τέτοιες τραγικά εμπρηστικές δηλώσεις» υπήρξε τότε μια ανακοίνωση από παραγωγό.
Έκτοτε, ο Γκίμπσον είναι «αποκαθηλωμένος». Τώρα έρχεται και στην Ελλάδα το «Sound Of Freedom», «Η Μελωδία της Ελευθερίας», μια ταινία για το σεξουαλικό εμπόριο παιδιών, που όμως βρίσκεται στο μέσον ενός άγριου «πολιτισμικού» πολέμου.
Ο Γκίμπσον, που είναι ένας από τους εκτελεστικούς παραγωγούς της ταινίας, την είχε προμοτάρει το καλοκαίρι με ένα βίντεο στο twitter: «Ένα από τα πιο φρικιαστικά προβλήματα παγκοσμίως σήμερα είναι το trafficking παιδιών. Το πρώτο βήμα για την εξάλειψη αυτού του εγκλήματος είναι η γνώση. Πηγαίνετε να δείτε το “Sound Of Freedom”».
Η ταινία, σύμφωνα με κριτικούς και κοινό, δεν έχει τίποτα το πολιτικοποιημένο. Έχει να κάνει με την απάνθρωπη σεξουαλική εμπορία παιδιών και είναι βασισμένη στις μαρτυρίες του ακτιβιστή κατά του trafficking Τιμ Μπάλαρντ. Κάνει τεράστιες εισπράξεις, κόβοντας εισιτήρια ως «το αποκαλυπτικό θρίλερ για ένα από τα εγκλήματα της εποχής μας, με το οποίο το Χόλιγουντ απέφευγε να καταπιαστεί», σύμφωνα με κριτικές σε μεγάλα ΜΜΕ.
Όμως, έγινε το σημείο αναφοράς εν μέσω ιδεολογικών – κομματικών μαχών. «Αν και η ταινία δεν περιέχει καμία θεωρία συνωμοσίας» έγραψε ο «Guardian», «ο πρωταγωνιστής, μετά τους τίτλους τέλους, απευθύνεται στο κοινό λέγοντας ότι “η ταινία αντιμετώπισε κάθε εμπόδιο που μπορείτε να φανταστείτε για να μην κυκλοφορήσει”».
Το «Sound Of Freedom χτύπησε φλέβα αλήθειας. Κατηγορείται πως υπονοεί ότι μια ελίτ είναι τελικά αυτή που «τρέχει» τη σεξουαλική εμπορία παιδιών και ότι «παίζει» με θεωρίες συνωμοσίας για πανίσχυρο κύκλωμα παιδεραστών με liberal πολιτικούς και χρηματοδότες, κάτι που λέει και το κίνημα QAnon.
Το QAnon, όμως, δεν υπήρχε καν το 2015, όταν ξεκίνησε να δημιουργείται η ταινία, λέει ο σκηνοθέτης της Αλεχάντρο Μοντεβέρντε. Ωστόσο, ο πολιτικός διχασμός συνεχίζει να συνοδεύει την ταινία. Το αριστερόστροφο Vice δημοσίευσε μακροσκελή έρευνα για τον Μπάλαρντ, ότι «μεγαλοποιεί και εξωραΐζει τα κατορθώματά του». Από τον άλλον ιδεολογικό «πόλο», ονόματα όπως ο Ίλον Μασκ κι ο Ντόναλντ Τραμπ προσπάθησαν να διαδοθεί η ταινία για να τη δει ο κόσμος.
Έτσι, το θέμα της, τα κυκλώματα παιδοφιλίας, που θα έπρεπε να είναι ένα μη κομματικό ζήτημα, μετατράπηκε σε πολιτική στρατηγική.
Όλα αυτά προκαλούν σύγχυση, ενώ στην ουσία, όπως το έθεσε κι ο Γκίμπσον, το ζητούμενο είναι να επιστήσει την προσοχή του κόσμου στο φρικτό πρόβλημα των κυκλωμάτων παιδοφιλίας. Κι αυτά τα ελίτ κυκλώματα είναι, δυστυχώς, μέρος μιας παρακμάζουσας κοινωνικής πραγματικότητας. Όπως, άλλωστε, απέδειξε και το σκάνδαλο Επσταϊν, που αναθερμάνθηκε το τελευταίο διάστημα με νέες αποκαλύψεις.
Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Η αποκρουστική υπόθεση του Κολωνού, με τις αδιανόητες «παραλείψεις» και «γκάφες» στην έρευνα, που επέτρεπαν σε στοιχεία να εξαφανίζονται, παραμένει ανοιχτή. Διαπιστώσαμε «ζωντανά» πως τα παιδιά αποτελούν τα «τέλεια θύματα» για τα κυκλώματα trafficking ευκατάστατων όσο κι αρρωστημένων «πελατών». Ανήλικα κακοποιούνται πλήρως και παραμένουν απολύτως σιωπηλά μπροστά στην ισχύ.
Η στήριξη του Γκίμπσον δικαιώνεται. Ο κόσμος αγνοεί τις φοβικές αντιδράσεις και τις κομματικές αμπελοφιλοσοφίες. Και σπεύδει να δει μαζικά, με εισπράξεις έως τώρα άνω των 250.000.000 δολαρίων, μια αληθινή ιστορία για όσα σοκαριστικά συμβαίνουν στα μεγάλα σαλόνια της σωματεμπορίας.
