Tου Μανώλη Κοττάκη
Θα ακύρωνε ποτέ ένας «γκάγκαρος» Βρετανός πρωθυπουργός προγραμματισμένη συνέντευξή του με ξένο ηγέτη φίλης χώρας επειδή δεν του άρεσαν αυτά που είπε σε τηλεοπτική συνέντευξη για ζήτημα που άπτεται των διακρατικών σχέσεων; Η Μεγάλη Βρετανία που γνωρίζουμε διαθέτει ιστορικό αίσθημα ανωτερότητας. Πίσω από την ευγένειά της και τους καλούς της τρόπους μετά βίας κρύβονται η παλαιά υπεροψία της και η συνήθης αλαζονεία της απέναντι σε ηγέτες κρατών τα οποία υπήρξαν υπό την επιρροή της. Κρατών που, ανεξαρτήτως της σημερινής σειράς γεωπολιτικής σπουδαιότητας για αυτήν, υπήρξαν, όπως εμείς, χρήσιμοι σύμμαχοί τους στο παρελθόν. Η Μεγάλη Βρετανία ήλεγχε κάποτε τις κτήσεις της στην Ινδία διά της Ελλάδος. Το Αιγαίο ήταν ο ζωτικός χώρος, το κρίσιμο σταυροδρόμι για τον έλεγχο του Σουέζ. Για αυτόν τον έλεγχο «αιματοκυλιστήκαμε» ανοήτως με τον Εμφύλιο. Όχι, λοιπόν! Ένας αληθινός Βρετανός πρωθυπουργός -αν ήταν τέτοιος ο Ρίσι Σούνακ- δεν θα συμπεριφερόταν ποτέ έτσι στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Θα προσέφευγε κλασικά στο διάσημο φλέγμα της Αλβιώνας, το φλέγμα των τζέντλεμεν, για να σχολιάσει με τακτ αυτό που τον ενόχλησε.
Ο Σούνακ γεννήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, εκπαιδεύτηκε στη βρετανική κουλτούρα και παιδεία, αλλά ούτε είναι ούτε μπορεί να γίνει Βρετανός εξ αίματος. Αντικειμενικά. Ο λαός του υπήρξε υπόδουλος στους Βρετανούς. Για να μην τον αδικώ, προσπάθησα να μπω στα «παπούτσια» του και να σκεφτώ ανάποδα, μήπως και καταλάβω τι τον ενόχλησε τόσο πολύ μέχρι να φτάσει στο «απονενοημένο» διάβημα. Ναι, έχει εκλογές συντόμως και απέχει των Εργατικών 20 μονάδες, χωρίς αυτό να είναι αποκλειστικώς δική του ευθύνη.
Λαϊκισμός της ακύρωσης
Το κόμμα του έχει κάνει μεγάλο πολιτικό κύκλο. Ναι, ίσως με αυτόν τον λαϊκισμό της ακύρωσης, που θα κληθεί να εξηγήσει στο μέλλον, ήθελε να συσπειρώσει τα «εθνίκια» του, όπως μου τηλεφώνησε στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού χθες από το Λονδίνο. Ναι, οι Βρετανοί συντηρητικοί Τόρις είναι αδελφό κόμμα με την -ας πούμε «συντηρητική»- Ν.Δ. και προφανώς δεν του ήρθε καλά που ο Κυριάκος σήκωσε τόσο ψηλά το θέμα των Γλυπτών μέσα στο Λονδίνο. Ναι, ίσως να θεώρησε unfair (έχουν μια ιστορία οι Μητσοτάκηδες με το Λονδίνο) ότι συνάντησε πριν από αυτόν τον πολιτικό του αντίπαλο, αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με διαρροές (που άρχισαν από την Αθήνα προ τριημέρου) ότι ο Στάρμερ «δεν θα σταθεί εμπόδιο στην επιστροφή των Γλυπτών» (δημόσια δήλωση, πάντως, δεν έκανε). Ναι, επίσης μπορεί ο Κυριάκος να άλλαξε πίστα σε αυτή του τη συνέντευξη στο BBC, να άλλαξε γλώσσα, να «όξυνε» και να μίλησε πρώτη φορά ευθέως για «κλοπή» και για «επανένωση», όχι για δανεισμό και ανταλλαγές που υπαινισσόταν μέχρι προχθές κάθε φορά που πήγαινε στο Λονδίνο.
Σκέφτηκα ανάποδα και αναλογίστηκα επίσης πώς θα αντιδρούσε ο Κυριάκος αν είχε έλθει κατά τη διάρκεια προεκλογικής εκστρατείας στην Ελλάδα ο Ράμα ή ο ηγέτης αδελφού συντηρητικού κόμματος της Ν.Δ. και του άνοιγε (δεν είναι, βεβαίως, θέμα ίδιας βαρύτητας με τα Γλυπτά) ζήτημα περιουσιών Τσάμηδων πριν από τη συνάντησή τους. Τι θα έκανε εκείνος; Τα σκέφτηκα όλα, λοιπόν! Καμιά δικαιολογία δεν στέκει για την απρέπεια του Σούνακ απέναντι στον πρωθυπουργό της Ελλάδος. Ένοχος και πάλι! Ένας γνήσιος Βρετανός δεν ενοχλείται δημοσίως. Ένας γνήσιος Βρετανός δεν δείχνει την ενόχλησή του με αυτόν τον τρόπο. Ένας γνήσιος Βρετανός, τέκνο αυτοκρατορίας, δείχνει την ενόχλησή του με σκωπτικό τρόπο. Το πιο κοφτερό μαχαίρι είναι το βαμβάκι. Και αν ακόμη θέλει να δείξει την ενόχλησή του με άλλον τρόπο, η ακύρωση μιας συνάντησης, που είναι η απώτατη επιλογή, δεν είναι η λύση.
Καβγαδίζουν ιδιωτικώς
Οι ηγέτες του 21ου αιώνα έχουν μάθει να καβγαδίζουν μπροστά στις κάμερες στην εποχή μας. Και αν δεν θέλουν να καβγαδίσουν, υπάρχει μία ακόμη κλίμακα ενόχλησης προς τα κάτω! Καβγαδίζουν ιδιωτικώς, πίσω από τις κλειστές πόρτες, λέει ο ένας ό,τι θέλει καταπρόσωπο στον άλλον και μετά αποφεύγουν να κάνουν κοινές δηλώσεις. Και αυτό χαμηλή θερμοκρασία είναι! Με δυο λόγια: η διπλωματία μοιάζει με χορογραφία. Έχεις πολλές επιλογές, ανάλογα με τον παρτενέρ. Όταν αφήνεις τον θυμό σου να κυριαρχήσει, αδιαφορώντας για τα συμφέροντα της χώρας σου, τότε προφανώς δεν κάνεις για αυτή τη δουλειά.
Ο πολιτικός πρέπει να είναι συναισθηματικός μέχρι το σημείο που δεν γίνεται επικίνδυνος για τη χώρα του. Τούτων δοθέντων και εφόσον δεν έχει συμβεί κάτι άλλο που αγνοούμε, η Ελλάς -όχι μόνον ο πρωθυπουργός της- βγαίνει κερδισμένη από την άκομψη στάση του Ινδοβρετανού πρωθυπουργού Ρίσι Σούνακ. Η ακύρωση της συνάντησης βοηθά στη διεθνοποίηση του θέματος των Γλυπτών. Θα ήθελα βεβαίως με τον ίδιο τρόπο, την ίδια συστηματικότητα και τον ίδιο ενθουσιασμό να διεθνοποιήσει ο πρωθυπουργός το θέμα της Αγίας Σοφίας, αλλά δεν είναι της στιγμής. Κατά τα λοιπά, ας μην έχουμε αυταπάτες. Ας δώσουμε τη μάχη μας με αποφασιστικότητα, αλλά ας μην περιμένουμε πολλά.
Η επίσκεψή μου στο Βρετανικό Μουσείο τον περασμένο Ιανουάριο μου δημιούργησε αισθήματα μεγάλης μελαγχολίας (τσίκνα από fish and chips στον περίβολο όπου φυλάσσονται οι θησαυροί μας;), αλλά και ρεαλισμού. Αν μας επέστρεφαν ποτέ τα Γλυπτά, τότε θα άνοιγε η πόρτα ώστε το μουσείο με τα «κλεψιμέικα» από την Ινδία, την Αίγυπτο, την Κίνα, ακόμη και από τη… Σκοτία να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη! Και, δυστυχώς για εμάς, η λειτουργία του συνδέεται ευθέως με την παραγωγή μεγάλους μέρους του λονδρέζικου ΑΕΠ: θέσεις εργασίας (οι φύλακες είναι Ινδοί), παροχή υπηρεσιών, τζίρος. Ζει πολύς κόσμος από αυτό.
Οι Καρυάτιδες, οι αιγυπτιακές μούμιες, τα τοτέμ βοηθούν να υπάρχει κοινωνική ειρήνη στους δρόμους της βρετανικής πρωτεύουσας. Κερδισμένοι ο Κυριάκος και η Ελλάς από την ανόητη ακύρωση της συνάντησης με τον Σούνακ, λοιπόν, αλλά μέχρις εκεί. Σε βάθος χρόνου δύσκολα μπορούμε να περιμένουμε περισσότερα. Ας απολαύσουμε τον θόρυβο του αυτογκόλ! Δεν θα διαρκέσει και πολύ.
Ουδείς, από εμάς τα φτωχά ζουλάπια γνωρίζει και δη κατανοεί πλήρως τα διάφορα διπλωματικά παιχνίδια που συμβαίνουν και δη συνέβαιναν παντού και πάντοτε στην υφήλιο. Είναι κάτι σαν το ποδόσφαιρο. Για όλους όσους δεν το γνωρίζουν πως παίζεται ο νικητής, είναι εκείνος που βάζει γκολ στον αντίπαλο Και κερδίζει .Κάτι τέτοιο βλέπουμε εμείς οι άσχετοι με το ποδόσφαιρο. Και αυτό είδαμε, ενστικτωδώς και στην διπλωματίατων προηγούμενων ημερών. Όχι γκολ αλλά αυτογκόλ Όχι όμως του Σούνακ .
Καταλαβαίνουμε την πίκρα του αρθρογράφου αλλά, ουδείς δεν ξεπέρασε ακόμη το σοκ από αυτό το νέο διπλωματικό φιάσκο Που είναι της ελληνικής κυβέρνησης δυστυχώς Όχι του Σούνακ Επίσης το φιάσκοέκανε τα δικά μας μέσα ενημέρωσης στο να καταφύγουν στην οργή της κοινής γνώμης των βρετανών Την οποία και δεν διάβασαν σωστά. Ότι δηλαδή και δήθεν ο αγγλικός λαός είναι θυμωμένος με την στάση του Σούνακ έναντι του Μητσοτάκη και τι ζημιές έκανε στην αγγλική διπλωματία Όμως το σύνολο, των βρετανών είναι εξοργισμένο μονάχα με την συμπεριφορά του Σούνακ σε ΣΧΕΣΗ με αυτούς ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΤΙ ο Σούνακ ΕΔΙΩΞΕ ΤΟΝ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ (Άλλωστε ποιός εγγλέζος ενδιαφέρεται για τον πρωθυπουργό μιας χώρας όπως η δική μας ;Εμείς ενδιαφερόμαστε για παράδειγμα για τον Παναμά; ή την Κολομβία Θα λέγαμε σιγά τα ωα -Διεφθαρμένοι είναι. Αλλά ποιος λέει ότι δεν το σκέφτηκαν και οι απλοί εγγλέζοι για εμάς ως χώρα και ως άνθρωποι; Και πόσοι πρωθυπουργοί περνούν, το κατώφλι του Λονδίνου και πόσοι του Μαξίμου;)
Ναι αλλά, παρότι που πονάμε δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ότιη κοινή γνώμη ενός κράτους δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο στην διπλωματία που ασκεί το κράτος Για αυτό το λειτούργημα το κράτος έχει ειδικά επιλεγμένους ανθρώπους με πραγματικές ικανότητες Δεν βάζουμε σε μια μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα εκείνον που μας είναι συμπαθής. Αλλά εκείνον που είναι ικανός να παίξει Ετσι είναι τα πράγματα στον Ιδιωτικό Τομεα Που ισχύει και για τον προθυπουργικό θώκο Δηλαδή Σύμβαση Ορισμένου Χρόνου Ιδιωτικού Δικαίου
Επίσης δεν δύναται ο Σούνακ να έχει σύνδρομο κατωτερότητας Μπορεί όμως και να έχει σύμπλεγμα ανωτερότητας.Άλλωστε δεν είναι και λίγο ένας γιός Ινδών μεταναστών να γίνεται πρωθυπουργός μιας χώρας που κάποτε ήταν παγκόσμια αυτοκρατορία Η οποία κατά το παρελθόν καταδυνάστευε την χώρα καταγωγής των γονέων του Που είναι η Ινδία Και μάλιστα της προξένησε τόσο πολλά Και τόσο πολλές πληγέςΌμως εκείνο αφορά μονάχα την Βρετανία και τους βρετανούς. Όχι όμως την διεθνή διπλωματία και όχι την δική μας ενημέρωση Ούτε όμως ήμασταν υποχρεωμένοι να υποστούμε την προσβολή στο πρόσωπό μας (Αν και δικαιωματικά την αξίζουμε διότι ψηφίσαμε δύο φορές τους ιδίους ως 25% ενώ πολλοί από εμάς δεν πήγαν καν να ψηφίσουν )
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το μέγεθος της ζημιάς που θα προξενήσει αυτό το φιάσκο στο μέλλον Σε σχέση με την Τουρκία Και ποιός είναι πραγματικά υπεύθυνος για αυτό Μάλλον αυτά που προηγήθηκαν με δημοσιεύματα, με καταστάσεις που έχουν υποβαθμίζει την χώρα διεθνώς, με σκάνδαλα φανερά και κρυφά Όπως και λάθη των συμβούλων του δικού μας πρωθυπουργού( Για τους οποίους δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι και από πού προέρχονται) Επιπλέον δεν θα πρέπει να διαφύγει το γεγονός ότι πάρα πολύς κόσμος Δηλαδή πάρα πολλοί από εμάς δηλαδή, ψυλλιάζεται και άλλα πολύ χειρότερα Καιόχι άδικα Όλα εκείνα τα σκάνδαλα και οι στάση των δικών μας ιθυνόντων ,προετοίμαζαν για χρόνια το έδαφος Της χλεύης, της κατάντιας ,της ήττας.Τόσο σε περιφερειακό όσο και σε διεθνές επίπεδο.Κανείς δεν θέλει να μπλεχθεί με όλη εκείνη την κατάσταση Πόσο μάλλον ένας τυχαίος ,που πέτυχε το όνειρο των ηττημένων. Να γίνει πρωθυπουργός του κράτους εκείνου που τους ταπείνωνε, που τους έδιωχνε, που τους διαμέλισε
Παράλληλα μεγάλη εντύπωση κάνει η ψυχική αντοχή του δικού μας πρωθυπουργού. Ολοι αναρωτιούνται πως αντέχει αυτές τις προσβολές στην αξιοπρέπειά του ως ανθρωπος.Και αυτή δεν ήταν αμελητέα Δεν σε προσβάλει ένας τιποτένιος ενας ασήμαντος (που στην τελική δεν του δίνεις και σημασία)Αλλά ο ισχυρότερος από εσένα. Επιπρόσθετα ενας άλλος άνθρωπος στην θέση του νύν πρωθυπουργού, δεν θα μπορούσε να σταθεί ύστερα από αυτό .Δεν θα μπορούσε να πάει Όχι στο μέγαρο Μαξίμου Αλλά, ούτε κρυφά σε μια τουαλέτα καφετέριας μιας εκ των εθνικών οδών, να κλείσει την πόρτα και να κλάψει πικρά από την ντροπή που εδέχθη στο πρόσωπο του. Γνωρίζοντας ότι μετά από αυτά δεν θα μπορέσει να σταθεί πουθενά Επίσης όταν θα γυρίζει πίσω στην Χώρα που είναι πρωθυπουργός θα αναγκάζεται να χαμογελά στους άπαντες Να απευθύνεται στους υπουργούς του στους βουλευτές του στους δημάρχους στον απλό κόσμο Εχοντας επίγνωση ότι οι άλλοι δεν του έχουν εμπιστοσύνη Ίσως να μην τον έχουν σε υπόληψη Ίσως να τον απεχθάνονται Και δη να τον χλευάζουν πίσω από κλειστές πόρτες ως άλλοι μικροί Σούνακ Όμως ο Κυριάκος δεν μπορείνα κάνει κάτι για αυτόΚαι αυτό είναι το ανθρώπινο δράμα( Εναντι του οποίου θα πρέπει να σιωπήσουμε )Που θα σταθεί πλέον ; πως θα σταθεί; Ως τι θα σταθεί μετά από αυτό; Μήπως αυτές οι δύο εκλογικές νίκες και η ανυπαρξία αντιπολιτεύσεως, ήταν η τέλεια παγίδα που έστησε ο θεός της πολιτικής για εκείνον; Ότι στην ουσία του δόθηκε η θέση για λίγο και για λόγους που υποψιαζόμαστε; Δεν γνωρίζουμε. Και ότι το χειρότερο είναι ότι θα πρέπει να χορέψει μέχρι το τέλος Όποτε του πουν στοπ. Αυτά είναι από πίσω; Αναρωτιόμαστε όλοι μας Συν τοις άλλοις άξιζαν όλα αυτά να τα περάσει ο Κυριάκος; Η απάντηση είναι:ΟΧΙ. Διότι μπρός σε μια ήρεμη αξιοπρεπή ζωή τίποτε άλλο δεν έχει σημασία
Θα ήταν καλύτερο για τον Μητσοτάκη να παραιτηθεί Όσο ήταν νωρίς, πολύ νωρίς Από το καλοκαίρι του 21και στην θέση του να έμπαινε κάποιος άλλος που έχει χάρισμα(ή έτσι πιστεύει ότι είναι ο ποιο ικανός φακίρης από εκείνον) να βγάζει τα φίδια από την τρύπα. Δικά του θα ήταν και η τρομπέτα, δικά του και τα φίδια Και ύστερα να φύγει ήσυχα δίνοντας την δυνατότητα στον κόσμο της ΝΔ να βγάλει νέο αρχηγό Όπως έγινε στον Σύριζα Κλείνοντας έτσι τον κύκλο των πολιτικών γόνων που κυβέρνησε την χώρα. Και έτσι με σύνεση και με πολιτικό ευπρεπισμό να κλείσει την πόρτα.
Επίσης Χίλιες φορές καλύτερα να δούλευε, σε μια εταιρία άγνωστος μεταξύ αγνώστωνΧίλιες φορές να εργαζόταν μαζί με τις αδελφές του στο Ίδρυμα του πατέρα του Χίλιες φορές να γινόταν ένας απλός δημόσιος υπάλληλος Η να εργαζόταν σε έναν διεθνή οργανισμό Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας που απαιτεί η πολιτική Μακριά από το ελώδη μικρόκοσμο της Ελλάδος και τα βρώμικα γεωπολιτικά παιχνίδια που τόσες φορές έχουν ταλαιπωρήσει οικτρά τον πλανήτη Είχε τις δυνατότητες και ίσως τις έχει ακόμα να κάνει κάτι άλλο Δεν είναι όλοι για πρωθυπουργοί ούτε για αστροναύτες ούτε για θώκους Οι οποίοι πίσω από την λάμψη είναι θανάσιμες παγίδες .Και αυτή η διαπίστωση δεν είναι ντροπή Γιατί να είναι; Αυτό που έγινε στο Λονδίνο είναι θρυμματισμό της δικής του πολιτικής και όχι μόνο αξιοπρέπειας Και ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου πλησιάζει η συνάντηση με τον τούρκο Κανείς δεν το αξίζει αυτό ούτε και ο Κυριάκος Που από τις 7 Δεκεμβρη και μέχρι τις ευρωεκλογές ,Θα διανύει δρόμο γεμάτο από προσωπικές αγωνίες από μικρούς και μεγάλους Σούνακ που θα τον περιμένουν κάπου κρυμμένοι στις άκρες, την αγωνία και τον ευτελισμό. Που ούτε σε τουαλέτα δεν θα μπορεί να κρυφτεί προκειμένου να κλαψει Για να μην τον δει κανείς
Πάντως η υπόληψη της Ελλάδος έναντι των άλλων εθνών έχει χαθεί από πολύ πολύ παλιά Όχι τώρα και όχι προχθές Ίσως η συμπεριφορά του Σούνακ να μας κάνει να ψάξουμε να βρούμε την δική μας χαμένη αξιοπρέπεια. Να δούμε πρώτα τι εφταιξε Και ύστερα να πάμε να ψάξουμε να βρούμε ικανούς ανθρώπους για αυτήν την δουλειά Πώς; Στο να είμαστε παρόντες σε κάθε εκλογική διαδικασία.