Γιατί βουλιάζουμε;

Η συζήτηση που θα έπρεπε να έχει ανοίξει σε μια υγιή κοινωνία θα ήταν η ανάλυση μέχρις εξαντλήσεως για τους λόγους που σπρώχνουν τα παιδιά είτε να γίνονται πειραματόζωα για να δοκιμάσουν την πραμάτεια τους οι έμποροι ναρκωτικών είτε να δέρνονται και να βιντεοσκοπούν

Του Νίκου Γ. Μερτζάνη

Βαρύ χαρτί για μια χώρα, μια κοινωνία, ο πολιτισμός. Είναι η προϋπόθεση για να μην επέλθει η πτώχευση της ίδιας της κοινωνίας. Η διαπίστωση για άλλες χώρες, πλην Ελλάδας και λοιπών πτωχευμένων κοινωνιών ανά την υφήλιο. Σκληρή μεν, αληθής δε, κατά την άποψη του γράφοντος, που καθημερινά, όπως και οι υπόλοιποι πολίτες αυτής της χώρας, βομβαρδίζεται από ειδήσεις που τον σπρώχνουν να πέφτει από τα… σύννεφα. Διαρκής η πτώση από τα σύννεφα, όπως διαρκής είναι και η ολίσθηση προς τα βάθη που δεν φτάνει ο ήλιος μιας κοινωνίας που απλά σχολιάζει με απάθεια όσα μεταδίδουν δελτία ειδήσεων. Δύο από τα παραδείγματα είναι τα παρακάτω:

«Σοκ προκαλούν τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας αναφορικά με τον ξυλοδαρμό μαθήτριας στο Περιστέρι από τρεις ανήλικες κοπέλες. “Ο τσακωμός φέρεται ότι έγινε για μια μπλούζα” επεσήμαναν συμμαθήτριες του κοριτσιού. “Αν δεν σε νοιάζει και τους αγνοείς, δεν θα σου κάνουν κάτι” απάντησε το κορίτσι, όταν ρωτήθηκε αν φοβάται».

Η επόμενη είδηση αφορά τη 16χρονη που είχε μετατραπεί σε πειραματόζωο από μια σπείρα ναρκωτικών: «Πέθανε η 16χρονη από τον Βύρωνα που νοσηλευόταν ύστερα από υπερβολική δόση ναρκωτικών! Η δικογραφία που σχηματίστηκε για την υπόθεση αναφέρει πως τα μέλη της συμμορίας, έξι άτομα της οποίας συνελήφθησαν, όταν ήθελαν να κάνουν πειράματα με τις ουσίες χρησιμοποιούσαν τη 16χρονη!».

Ανάλυση μέχρις εξαντλήσεως

Η συζήτηση που θα έπρεπε να έχει ανοίξει σε μια υγιή κοινωνία ή σε μια κοινωνία ανθούσα, αν θέλετε, για να μην περάσω σε άλλους δρόμους, πιο επικίνδυνους, είναι αυτή των αιτίων που γεννά αυτές τις συμπεριφορές. Η ανάλυση μέχρις εξαντλήσεως, από όλες τις κοινωνικές ομάδες, από τις ομάδες των ειδικών, από τον Τύπο, από τους πολιτικούς για τις αιτίες που σπρώχνουν παιδιά είτε να γίνονται πειραματόζωα για να δοκιμάσουν την πραμάτεια τους, οι έμποροι ναρκωτικών είτε να δέρνονται (δεν έχει σημασία ο λόγος, γιατί το μόνο που αποδεικνύει είναι η φτώχεια, πολιτιστική και πνευματική, ενός λαού που ακκίζεται, καθώς θεωρεί εαυτόν καλύτερο από τους άλλους) και να βιντεοσκοπούν τη βία για να μείνει ως ιστορικό κεκτημένο.

Μέχρις εξαντλήσεως ανάλυση σημαίνει ότι η είδηση δεν τελειώνει την ώρα που παίζει το βίντεο με τον ξυλοδαρμό, ούτε όταν το λυπημένο πρόσωπο ενός δημοσιογράφου ανακοινώνει τον θάνατο της 16χρονης, αλλά όταν όλοι ασχολούνται με την αναζήτηση ακόμη και της πιο βαθιάς αιτίας, για να την αναγνωρίσουν και μετά να βρουν λύσεις.

Η παραμονή της ελληνικής κοινωνίας στην εικόνα και μόνο προκαλεί στιγμιαία ταραχή, ένα δάκρυ το οποίο στεγνώνει γρήγορα, κάποιες παραινέσεις για προσοχή στα παιδιά μας, ένα φτύσιμο στον κόρφο μας. Το πολύ πολύ να εξοργιστεί αυτός ο χυλός, αν οι εικόνες «παίξουν» στα δελτία και στις εφημερίδες κάνα δυο μέρες ακόμη. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι τα θαύματα κρατάνε τρεις μέρες.

Η μομφή δεν είναι για τον Τύπο, είναι για όλους μας. Με πασαλείμματα δουλεύει η μηχανή της Ελλάδας, οπότε η επιδερμική αντιμετώπιση και του πιο σοβαρού θέματος δεν είναι «προνόμιο» των δημοσιογράφων.

Ανούσιες ειρωνείες

Θέλετε να πάμε το θέμα και λίγο παρακάτω; Χθες στη Βουλή έγινε η συζήτηση για τις πλημμύρες στη Θεσσαλία και για τις φωτιές στον Έβρο. Έπαιζαν όλη την ημέρα οι ειδήσεις που έγραψα πιο πάνω. Πόσο τους ένοιαξε αυτούς που έχουν εκλεγεί για τα συμφέροντα των πολιτών; Αλήθεια, πόσο ένοιαξε και όλους εμάς, τους υπολοίπους, που στη Βουλή κυριάρχησαν οι ανούσιες ειρωνείες και οι διαγκωνισμοί των αρχηγών των κομμάτων να βγάλουν «ατάκα» που θα παίξει στα δελτία;

Η ανάλυση μέχρις εξαντλήσεως για τα αίτια αυτής της κατάπτωσης θα έπρεπε να σημαίνει για μια πολιτισμένη χώρα ότι πρώτα οι πολίτες θα την απαιτήσουν, μετά οι πολιτικοί θα βρουν τις λύσεις και όλη αυτή διαδικασία θα γίνεται -μέσω του Τύπου- κτήμα όλων.