Του δρος Απόστολου Κρητικόπουλου*
Πριν από λίγες εβδομάδες αναστατωθήκαμε ιδιαίτερα στην οικογένειά μου. Στενή μας συγγενής, υπερήλικη, 82 ετών, έπεσε θύμα τηλεφωνικής απάτης. Σπείρα εγκληματιών την κάλεσε στο τηλέφωνο και αφού την παραπλάνησε, πως ο γιος της «σκότωσε με το αμάξι του ένα παιδάκι», την έπεισε πως, για να σώσει τον γιο της από τη φυλακή, θα έπρεπε να μεταφέρει ό,τι χρήματα και τιμαλφή έχει στο σπίτι της μέσα σε μια σακούλα σε διπλανό περίπτερο και να τα εναποθέσει σε συγκεκριμένο σημείο, ώστε να τα παραλάβουν οι ληστές.
Η γριούλα υπάκουσε. Μετά το περιστατικό, έπαθε μικρό εγκεφαλικό λόγω αφόρητου στρες και ντροπής από την απάτη που -αφελώς- έπαθε. Ευτυχώς, έζησε. Αμέσως ενεργήσαμε ως οικογένεια και ενημερώσαμε την Αστυνομία. Το περίπτερο σε διπλανό σημείο του οποίου έγινε η κλοπή είχε καταγραφικές κάμερες.
Η Αστυνομία απλά μας ενημέρωσε ότι στη Γλυφάδα, όπου ζούμε, συμβαίνουν τρία με πέντε τέτοια περιστατικά την ημέρα και δεν έχει τη δυνατότητα να ασχοληθεί σε βάθος […]. Επίσης, ότι πρέπει να υπάρχει εισαγγελική οδηγία για να έχουν το υλικό από τις κάμερες, που χρειάζεται πολύ χρόνο. Ρητά και ξεκάθαρα μας αποθάρρυναν ότι θα βρίσκαμε το δίκιο μας ή ότι τουλάχιστον θα συνελάμβαναν τους δράστες. Αισθανθήκαμε ανήμποροι και χάσαμε κάθε πίστη στο σύστημα Δικαιοσύνης της χώρας μας.
Από την άλλη, την ίδια περίπου περίοδο συνέβη ληστεία σε σπίτι ενός άσημου βουλευτή, ο οποίος είχε εκλεχθεί λόγω τηλεοπτικής παρουσίας. Σε ελάχιστες ώρες δραστηριοποιήθηκε η Ασφάλεια, συνέλεξαν αστραπιαία το υλικό από τις κάμερες και συνέλαβαν τον αλλοδαπό δράστη. Δικαιοσύνη δύο ταχυτήτων!
Με έκανε να αισθανθώ πολίτης όχι απλά δεύτερης κατηγορίας το συγκεκριμένο γεγονός, αλλά πως ανήκω σε κάποια ανθυποτελευταία πλέμπα, της οποίας η ασφάλεια έχει ελάσσονα σημασία και η αξία της είναι μηδαμινή.
Όμως, για να λέω τα πράγματα με το όνομά τους, γνωρίζω πολύ καλά πόσο υποστελεχωμένη είναι η Αστυνομία μας. Τα τμήματα Ασφαλείας στα περισσότερα τμήματα της Αττικής -που είναι και η πολυπληθέστερη περιοχή στην πατρίδα μας- έχουν το πολύ δέκα αστυνόμους για να ασχολούνται με εκατοντάδες -ίσως και χιλιάδες- υποθέσεις. Τη στιγμή που οι κλοπές και οι απάτες (κυρίως με δράστες αλλοδαπούς) έχουν απογειωθεί.
Πώς αντιδράει η Πολιτεία σε όλη αυτήν την παρακμή; Ενεργοποιείται μόνο όταν απειλούνται μέλη του Κοινοβουλίου και κυβερνητικοί, ενώ για τον απλό λαό μάς ακουμπάνε φιλικά στην πλάτη και μας συμβουλεύουν να ξεχάσουμε την όποια καταστροφή έχουμε πάθει;
*∆ιδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)
