Του Strange Attractor
Η ακρίβεια θεριεύει, ο πληθωρισμός στα κόκκινα, η περιοχή μας φλέγεται, το μέλλον είναι αβέβαιο, κάποιοι μιλάνε ακόμη και για πυρηνικό πόλεμο και οι ντόπιοι κήνσορες… χτενίζονται.
Τι εννοώ; Ότι όλοι οι τηλεοπτικοί μεγαλοδημοσιογράφοι μας πανηγυρίζουν για την επενδυτική αναβάθμιση της χώρας μας, την ώρα που ένας τενεκές (νοθευμένο) λάδι κοστίζει όσο μια χρυσή λίρα Αγγλίας…
Λες και αν πέσουν τα επιτόκια, ή αγοραστεί κι άλλο ελληνικό χρέος, θα φθηνύνουν τα φασολάκια στην αγορά, που σήμερα κοστίζουν το κιλό όσο μια μοσχαρίσια γλώσσα.
Ναι, αλλά ο Καμπουράκης μόνο σαμπάνιες που δεν άνοιξε από τη χαρά του.
Και να ήταν μόνο αυτό;
Κυρίαρχο θέμα τα εσωκομματικά του Σύριζα.
Ο οποίος Σύριζα μετά την καταβαράθρωσή του στις τελευταίες εκλογές, είχε εξαφανιστεί από το προσκήνιο.
Τώρα όμως, μετά την εκλογή του ελληνοαμερικανού γκόλντεν μπόι-εφοπλιστή Κεν Κάσελ στην αρχηγία του ριζοσπαστικού αριστερού αυτού κόμματος, όλοι ανεξαιρέτως ασχολούνται μαζί του, εν είδει των πάλαι ποτέ κρεμλινολόγων που ξόδευαν μερόνυχτα μελετώντας, αναλύοντας και ερμηνεύοντας την κάθε λέξη και κάθε πρόταση του κάθε τριτοκλασάτου μέλους του Ανωτάτου Σοβιέτ, προκειμένου να καταλάβουν τι θέλει να πει ο ποιητής και που το πάει το Κρεμλίνο.
Αυτούς μου θυμίζουν οι σημερινοί πανελίστες, που ξοδεύουν πολύτιμο τηλεοπτικό χρόνο για να μάθουν που το πάει ο Σκουρλέτης , που δε σηκώθηκε όρθιος όταν μπήκε στον χώρο ο νέος πρόεδρος, ή τι εννοεί η Αυγέρη, όταν μιλάει για πολυσυλλεκτικότητα και ο Τσαλακώτος για αποκλίσεις… και αν το βλοσυρό ύφος του Τζανακόπουλου έχει να κάνει με την ενδεχόμενη σύγκλιση του Σύριζα με το Πασόκ…
Και αμέσως μετά, αφού ολοκληρώσουν τη φλέγουσα αυτή πολιτική ανάλυση, ασχολούνται με τους νιόπαντρους της Νέας Υόρκης, με ενδελεχείς ανταποκρίσεις από την Αμερική και με συνεντεύξεις ομογενών δικηγόρων που εξηγούν πώς γίνονται και τι σημαίνουν οι γάμοι των γκέι στη χώρα της ελευθερίας.
Μια ανάσα χαλαρότητας δηλαδή, πριν επανέλθουν στο έτερο καυτό ζήτημα, εκείνο της 20ημερης θητείας του προέδρου στον στρατό, και το τι μέλλει γενέσθαι με το εξίσου ακανθώδες ζήτημα του δημόσιου θηλασμού.
Τρίχες κατσαρές δηλαδή, την ώρα που το πανελλήνιο βογκάει και το τρώει η αγωνία για το αν θα επικρατήσει ο Μπο ή ο Τρύφων Σαμαράς στο νέο δημοφιλέστατο τηλεοπτικό σκουπι… ριάλιτι, στο οποίο συμμετέχει πλειάδα ντόπιων σελέμπριτι, όπως η Αγγελική Ηλιάδη, ο Γαρδέλης και ο Βαμβακούλας (που τραυματίστηκε ο καημένος).
Έχουμε τους σελέμπριτι που μας αξίζουν ως κοινωνία.
Και να μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα σελέμπριτι είναι κάποιος που είναι διάσημος, απλά και μόνο επειδή είναι διάσημος… δατς ολ.
Βέβαια, μια απορία την έχω. Γιατί φερ’ ειπείν εκείνη η ελληνοαμερικανίδα Αιμιλία, που ήταν, λέει, CEO σε μεγάλη πολυεθνική του Μαϊάμι (στα 24 της παρακαλώ),τα παράτησε όλα για να επιστρέψει στην πατρίδα και να συμμετάσχει πρώτα στο «Μάι Στάιλ Ροκς» και τώρα στο «Άι εμ α Σελέμπριτι κλπ»;
Όπως και ο Στέφανος που λέγαμε, που παράτησε το Άσπεν, το Μανχάταν και τα Κέιμαν… για να σώσει την Ελλάδα.
Μήπως έχουν δίκιο οι άριστοι που διαφημίζουν ότι όσοι νέοι έφυγαν στα ξένα επί σαμαροβενιζέλων και Σύριζα, τώρα γυρνάνε για να προσφέρουν στην οικονομία μας, που χάρη σε αυτούς ανθίζει και που αποτελεί φάρο αισιοδοξίας στην ΕΕ, όπως τσιρίζει καθημερινά ο Άδωνις;
Επίσης, μια ακόμη απορία: Ο σύζυγός της είναι αξιοσέβαστος ευρωβουλευτής εδώ και 10 χρόνια και παλεύει καθημερινά με τα θηρία και τα συμφέροντα προσπαθώντας να νομοθετεί για λογαριασμό μας στο καζάνι συμφερόντων που λέγεται Στρασβούργο… αυτή γιατί τον παράτησε σύξυλο (και τα παιδιά της) για να μπει στο παιχνίδι, να τρέχει στις ζούγκλες, να μαλώνει με τον Χειμωνέτο για μια καρύδα και να κοιμάται στρωματσάδα με τη Στέλλα Γεωργιάδου και τον Μπο που λέγαμε;
Τι συμβαίνει άραγες; Χμ;
Αυτά είναι τα καυτά ζητήματα και όχι οι σαχλαμάρες για το αν οι κακοί Εβραίοι πληρώνουν παλιές αμαρτίες ή αν οι Παλαιστίνιοι θα βάλουν το Ιράν να κτυπήσει το Τελ Αβίβ, έτσι ώστε να μπορέσουν επιτέλους να μπουκάρουν με την ησυχία τους στα προαιώνια εδάφη τους, από τα οποία τους έδιωξαν οι Σιωνιστές.
Μάλιστα, εκτός από τον υπόλοιπο κόσμο, είχαμε και στην Αθήνα μεγαλειώδη συγκέντρωση υπέρ του δίκαιου αγώνα της Χαμάς, με πρωτοπόρο μάλιστα τον Έλληνα Τσε, τον θρυλικό Κουτσούμπα, που φορώντας παλαιστινιακή μαντίλα (ως άλλος Κουράκης) ηγήθηκε της πορείας… φωνάζοντας συνθήματα κατά των Εβραίων και Αμερικανών μακελάρηδων των λαώνε (sic).
Tου χρόνου θα συμμετάσχουν στις αντιαμερικανικές συγκεντρώσεις, λένε οι γνωρίζοντες και οι δύο νιόπαντροι, που παντού πάνε σαν τους Χιώτες.
Βέβαια, κι εδώ έχω μια απορία ως ποταπός που είμαι.
Εδώ και 2-3 χρόνια οι άριστοι έφτιαξαν το νέο άοπλο αστυνομικό σώμα ΟΔΟΣ, με τις σφυρίχτρες και τις μπλε ελεκτρίκ στολές, που είναι αρμόδιο και υπεύθυνο για τις πορείες και τα συλλαλητήρια.
Παράλληλα, ψήφισαν νόμο του κράτους βάσει του οποίοι οι πορείες κλπ θα πραγματοποιούνται μόνο μετά από ειδική άδεια του δήμου και της αστυνομίας και μόνο πάνω στα πεζοδρόμια.
Επίσης, ο νόμος αυτός λέει πως ο δηλωμένος επικεφαλής της πορείας θα πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή συνεννόηση με τον αρμόδιο διαπραγματευτή της ΕΛ.ΑΣ.
Τι από τα παραπάνω είδαμε προχθές; ΤΙΠΟΤΑ!
Μια από τα ίδια, όπως δεκαετίες τώρα, άσχετα αν ο Κυριάκος δηλώνει με στόμφο πως δεν είμαστε μπανανία!
Είμαστε και παραείμαστε…
Παράδειγμα, εκείνος ο 24χρονος Σύρος «πρόσφυγας», που είχε μπει παράνομα στη χώρα πριν από 4 χρόνια, και που συνελήφθη χθες διότι μπήκε με μαχαίρι σε εκκλησία της Αθήνας φωνάζοντας Αλλάχου Άκμπαρ.
Το είχε κάνει και στο παρελθόν, λένε, και μάλιστα σχηματίστηκε δικογραφία εναντίον του, ενώ είχε εξεταστεί και από ψυχίατρο μετά από εισαγγελική εντολή.
Ναι… αλλά κυκλοφορούσε ελεύθερος. Ίσως αν είχε σφάξει 2-3 συμπατριώτες μας, ίσως τότε να τον κρατούσαν μέσα για καμιά εβδομάδα για να μάθει ώστε να μην το ξανακάνει…
Θα μου πείτε τι ασχολείσαι; Αυτοί είμαστε.
Και θα έχετε δίκιο… ειδικά αν λάβω υπ’ όψιν δυο χαρακτηριστικά βίντεο που έτυχε να δω στο φέσιμπουκ.
Στο πρώτο ερωτάται διάσημη Ελληνίς μπίμπο για το αν συμφωνεί με τη στράτευση γυναικών, όπως συμβαίνει στο Ισραήλ.
Η απάντησή της αυθόρμητη, ειλικρινής και κάθετη: «Συμφωνώ απόλυτα, αρκεί να μην είναι υποχρεωτική»!
Κανονική γυναίκα της Πίνδου δηλαδή…
Στο δεύτερο βίντεο, ένας με μαρκούτσι στο χέρι ρωτάει μια μοδάτη 20χρονη περίπου κοπέλα στο δρόμο: «ποια είναι η πρωτεύουσα της Ελλάδας;».
Τι απαντάει το τσακμάκι (που και αυτό ψηφίζει);
«Δε θυμάμαι… έχει καιρό που τελείωσα το σχολείο και το ξέχασα»…
Η χώρα βρίσκεται σε βυθιότητα… σε τεχνητή υποστήριξη.
Ή αλλιώς, μια χώρα Δελφινάριο στην οποία ποτέ δεν πλήττεις!
Και σε άλλα με υγεία…
