Του Γιώργου Χατζηδημητρίου
Η βαθιά και πολύπλευρη κρίση στην οποία στροβιλίζεται η χώρα μεταβάλλει δραματικά τα πολιτικά δεδομένα. Είναι πρόδηλο ότι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και η καταρρέουσα κυβέρνησή του είναι ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις ολέθριες συνέπειες που προκαλεί η πολιτική του(ς). Μια πολιτική προσανατολισμένη στη διανομή της κρατικής λείας στους εκλεκτούς του συστήματος Μαξίμου, περιφρονώντας τις λαϊκές ανάγκες και τις επείγουσες προτεραιότητες της χώρας.
Με ευθύνη του «επιτελικού κράτους», έχουν ήδη καταστραφεί ο νευραλγικός για την εθνική ακεραιότητα νομός Έβρου και ολόκληρη η Περιφέρεια Θεσσαλίας, που αποτελεί σιτοβολώνα της Ελλάδας και βασικό πυλώνα του πρωτογενούς τομέα.
Έρχονται δύσκολες ημέρες. Και δεν περισσεύει καιρός για θρήνους πάνω από τα χαλάσματα που σωρεύει στην πατρίδα η πολιτική Μητσοτάκη. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση που η ίδια προκάλεσε. Αφετέρου, το πολιτικό σύστημα, κατακερματισμένο και ασυνάρτητο, δείχνει αιφνιδιασμένο και ανέτοιμο να αναλάβει τις τύχες του λαού.
Στις συνθήκες αυτές, επείγει η συγκρότηση μιας διακομματικής κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, η οποία, αποφασιστικά, επιστρατεύοντας κάθε ικμάδα του έθνους, θα δώσει τη μάχη της ανάταξης της χώρας και του καθημαγμένου λαού. Στη μάχη αυτή δεν περισσεύει κανείς. Τα πολιτικά κόμματα, παρά τις εύλογες και απολύτως θεμιτές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές τους, οφείλουν να τις παραμερίσουν και να σταθούν τώρα στο πλευρό του λαού, που οργανώνεται μόνος του χωρίς κρατική στήριξη. Όταν τεθεί σε εφαρμογή ένα κοινά συμφωνημένο σχέδιο ανασύνταξης, τότε, σε εύλογο χρόνο, η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές, και τότε ας διαλέξουμε όποιον προτείνει το καλύτερο πρόγραμμα. Οι πολίτες γνωρίζουν ασφαλώς τους υπαιτίους.
H χώρα -και ειδικά η Περιφέρεια Θεσσαλίας, που έχει βαρύ ιστορικό πλημμυρών (αλλά και πυρκαγιών)- δεν έπρεπε να αιφνιδιαστεί. Ακόμα και για όσους από εμάς είμαστε διαβατάρηδες από τον κάμπο ανηφορίζοντας για τη Μακεδονία και βεβαίως δεν είμαστε ειδικοί, είναι φως φανάρι ότι μια δυνατή νεροποντή μπορεί να σκεπάσει τις καλλιέργειες και το νερό να κατακλύσει, χωρίς αντίσταση, οικίες και εύφορη γη.
Ο Κ. Μητσοτάκης, που έταξε λαγούς με πετραχήλια μετά τον «Ιανό», αποδείχθηκε κοινός ψεύτης, με βαριές ευθύνες – μένει να δούμε αν είναι μονάχα πολιτικές. Οφείλει να εξηγήσει τι απέγιναν τα πάνω από 700.000.000 ευρώ που οι δικοί του ισχυρίζονταν ότι δόθηκαν για αντιπλημμυρικά έργα στην περιοχή. Να επισκεφθεί ένα προς ένα τα κατεστραμμένα χωριά και να απαντήσει στους απεγνωσμένους ανθρώπους για ποιον λόγο δεν έγιναν έργα απορροής και ανάσχεσης της ορμής του νερού, που θα περιόριζαν -αν μη τι άλλο- σε πιο ανεκτά επίπεδα το μέγεθος της καταστροφής. Τα απειλητικά σύννεφα μαζεύονταν από καιρό, όπως και οι προειδοποιήσεις από ειδικούς, ακόμα και την Ε.Ε. Όλα κινήθηκαν όμως στη γραμμή του νεοφιλελεύθερου πλιάτσικου της «Μητσοτάκης Α.Ε.». Αντί για επενδύσεις στις υποδομές, στην προστασία και την πρόληψη, κατασπατάληση του χρήματος των φορολογουμένων σε μεγαλεπήβολες φανφάρες -ό,τι κάνει και ο ανιψιός του ο Μπακογιάννης στον Δήμο της Αθήνας με τον Μεγάλο Περίδρομο…-, που συνοδεύεται από αηδιαστική κομπορρημοσύνη.
Τώρα, όμως, τα ψέματα τελείωσαν. Ο Μητσοτάκης, όπως και τα ελεγχόμενα συστήματα τοπικής εξουσίας που οικοδόμησε, είναι γυμνοί, και αυτό καμιά επικοινωνιακή διαχείριση δεν μπορεί να το «ντύσει». Η εμμονή μας να ψηφίζουμε (πολιτικά) αχρείους συνιστά μορφή θεομηνίας. Όμως, τώρα ήρθε η ώρα ο Μητσοτάκης να κάνει στην μπάντα. Ως εδώ!
