Η κυβέρνηση δεν έχει πλέον κανένα δικαίωμα και καμία δικαιολογία για να επιμείνει στο επιχείρημα ότι βρίσκεται μπροστά σε έκτακτες καταστάσεις
Της Κύρας Αδάμ
Σε λιγότερο από έναν μήνα η χώρα πέρασε από την πύρινη λαίλαπα στην υδάτινη λαίλαπα. Ως εκ τούτου και ο πλέον αφελής καταλαβαίνει ότι οι κλιματικές συνθήκες έχουν αλλάξει άρδην και έχει αρχίσει μια περίοδος παρατεταμένων και συνεχών φυσικών καταστροφών. Με άλλα λόγια, η χώρα μπαίνει σε ζώνη έκτακτης και μόνιμης ανάγκης.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει πλέον κανένα δικαίωμα και καμία δικαιολογία για να επιμείνει στο επιχείρημα ότι -η καημένη- βρίσκεται μπροστά σε έκτακτες καταστάσεις, που δεν μπορούσε να υπολογίσει.
Ο καταστροφικός «Ιανός» του 2020, η καταστροφή της Εύβοιας, η καταστροφή της Μάνδρας, η καταστροφή της Δαδιάς και τόσα άλλα καταστροφικά και θανατηφόρα περιστατικά δεν αφήνουν περιθώρια δικαιολογιών της κυβέρνησης ότι δεν μπορούσε να υπολογίσει και να προβλέψει, στο μέτρο του δυνατού, τις πιθανές καταστροφές από καιρικά φαινόμενα.
Επομένως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη οφείλει να απολογηθεί στους Έλληνες πολίτες για το αναποτελεσματικό, κατώτερο των περιστάσεων και εν πολλοίς αδιάφορο κομματικό επιτελικό κράτος που δημιούργησε και επιμένει ακόμα και σήμερα να δηλώνει υπερήφανη γι’ αυτό.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ελέγχεται και κατακρίνεται όχι για τις προσπάθειες διάσωσης τη στιγμή εξέλιξης του ακραίου καιρικού φαινομένου, είτε πυρκαγιά είτε πλημμύρα είναι αυτό. Ελέγχεται και κατακρίνεται για την αδιαφορία, την προχειρότητα και την έλλειψη προληπτικών και αποτρεπτικών σχεδιασμών και μέτρων που όφειλε να έχει λάβει και εκτελέσει ΠΡΟΤΟΥ εμφανιστούν τα ακραία φαινόμενα.
Στις πυρκαγιές αποδείχτηκε περίτρανα ότι το επιτελικό κράτος έχει αφήσει στο έλεος του Θεού τα ελληνικά δάση, ο οποίος…και τα πήρε πίσω. Στην τετραετή θητεία της η κυβέρνηση της Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη είχε πάρα πολλές προειδοποιήσεις ότι η χώρα δεν θα γλιτώσει από ακραία -πύρινα- καιρικά φαινόμενα και αποδείχτηκε απολύτως ανεπαρκής στην πρόληψη και την έγκαιρη αντιμετώπισή τους.
Το 2020, με τον «Ιανό|, που στόχευσε στον θεσσαλικό κάμπο, η κυβέρνηση γνώριζε πάρα πολύ καλά ότι μια επόμενη πλημμυρική επέλαση στην ίδια περιοχή θα είναι απολύτως καταστροφική και θανατηφόρα. Όπως κι έγινε. Οι μαρτυρίες απλών, κατεστραμμένων οικονομικά πολιτών στον θεσσαλικό κάμπο δεν αφήνουν καμία απολύτως αμφιβολία ότι το επιτελικό κράτος Μητσοτάκη ουδέποτε πήρε στα σοβαρά την πιθανότητα επικείμενης καταστροφής. Τα περίφημα «αντιπλημμυρικά έργα στον θεσσαλικό κάμπο» έσβησαν αμέσως μόλις εξαγγέλθηκαν. Τα κοινοτικά κονδύλια, αν και υπάρχουν διαθέσιμα, ούτε ζητήθηκαν ούτε απορρίφθηκαν σε ικανοποιητικό βαθμό. Η κυβέρνηση «βρήκε το κόλπο» να καταλαγιάζει προσωρινώς την απόγνωση από την καταστροφή, με κάποιες πρόχειρες και στιγμιαίες οικονομικές ενισχύσεις, και μετά καθένας να «πάει να κόψει τον λαιμό του» στο υπόλοιπο του βίου του.
Η τωρινή αλλά από μακρού χρόνου εμφανέστατη καταστροφή συμβαίνει στην πιο παραγωγική περιοχή της Ελλάδας, εκεί όπου ανθούσε η αγροτική παραγωγή της χώρας, στο μεγαλύτερο ποσοστό της, χώρια οι βιομηχανικές ζώνες.
Η καταστροφή στην εθνική οικονομία είναι δεδομένη, σε μια περίοδο μάλιστα κατά την οποία η διεθνής επισιτιστική κρίση και η κρίση τροφίμων έχουν εδραιωθεί.
Η κυβέρνηση, αν θέλει να διασώσει το αμφιλεγόμενο κύρος της, είναι υποχρεωμένη εδώ και τώρα να δεσμευτεί σε σοβαρή και μελετημένη αναδιάταξη/ανασχεδιασμό της αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών που έχουν εγκατασταθεί στη χώρα και κυρίως να το υλοποιήσει.
Φυσικά, είναι περίπου αυτονόητο ότι αυτό το εθνικό καθήκον δεν μπορεί να είναι «κομματικό έργο της Ν.Δ.» με όσους «φωστήρες» διαθέτει η παράταξη. Στην περίπτωση που η κυβέρνηση διαθέτει το θάρρος και τη γενναιότητα που απαιτούν οι περιστάσεις, οφείλει να αφήσει κατά μέρος την αυταρέσκεια και τους εγωισμούς και να ζητήσει τη δεσμευτική συνδρομή των εξειδικευμένων στελεχών που διαθέτουν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σε μια αυστηρά δομημένη και απολύτως δεσμευτική εθνική προσπάθεια αναδιάταξης, επανασχεδιασμού και πρόληψης κατά το δυνατόν των έκτακτων φυσικών καταστροφών που βρίσκονται, δυστυχώς, προ των πυλών. Ομοίως και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που δεν συνεισφέρουν παραπάνω από κοινότοπες διαπιστώσεις για κομματικό συμφέρον τους, να συνδράμουν σε μια εθνική προσπάθεια για την προστασία της χώρας και των πολιτών.
Δηλαδή, κυβέρνηση και κόμματα καλούνται να ξεπεράσουν τον μικροκομματικό εαυτό τους…
