Ανεξέλεγκτες πτήσεις και αεροδρόμια ξέφραγα αμπέλια

Του Αερόπληκτου

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, που όμως πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, χθες κατέπεσε ένα μονοκινητήριο ιδιωτικό αεροσκάφος σε αγροτική περιοχή της Θήβας.

Το αποτέλεσμα ήταν να βρει τραγικό θάνατο ο χειριστής του, ένας 79χρονος συνταξιούχος.

Το ενδιαφέρον όμως της υπόθεσης είναι πως όπως λένε τα σημερινά ρεπορτάζ,  ο 79χρονος φέρεται να είχε ξεκινήσει την πτήση του από ιδιωτική περιοχή χωρίς να καταθέσει σχέδιο πτήσης, ενώ ερώτημα παραμένει αν είχε τα κατάλληλα πιστοποιητικά για να μπορεί να πετά, όπως π.χ. άδεια πιλότου, πιστοποιητικό υγειονομικής καταλληλότητας κτλ., χώρια τα απαραίτητα πιστοποιητικά για την καταλληλότητα ή τη νομιμότητα του αεροσκάφους.

Μάλιστα, όπως προέκυψε, ο 79χρονος πιλότος που ανασύρθηκε νεκρός  ανήκε παλαιότερα στο δυναμικό της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας και είχε ο ίδιος κατασκευάσει το εν λόγω αεροσκάφος, σύμφωνα πάντα με την ΕΡΤ.

Ένα ερώτημα όμως που δεν ισχύει μόνο για τα εκατοντάδες ιδιωτικά αεροσκάφη που επιχειρούν από διάφορα πεδία προσγείωσης και αεροδρόμια χωρίς κανέναν απολύτως κρατικό έλεγχο, επαφιέμενα αποκλειστικά και μόνο στο φιλότιμο  του ιδιοκτήτη πιλότου τους, αλλά και για τα κανονικά αεροπλάνα, εκείνα δηλαδή με τα οποία χιλιάδες κόσμος ταξιδεύει αμέριμνα καθημερινά από τα ελληνικά αεροδρόμια.

Στα οποία ελληνικά αεροδρόμια, σε μια πρωτοφανή παγκόσμια πατέντα, εδώ και έναν περίπου χρόνο, η κυβέρνηση κατάργησε όλους τους κρατικούς αεροπορικούς ελέγχους. Όλους όμως.

Μεταξύ των οποίων και ο έλεγχος ύπαρξης ή μη των κατάλληλων πιστοποιητικών του αεροσκάφους, π.χ. το ασφαλιστήριο, το πιστοποιητικό αξιοπλοΐας τους, και άλλα πολλά.

Με απλά λόγια, ταξιδεύουμε με αεροπλάνα, διάφορων εταιριών, χωρίς κανείς κρατικός αρμόδιος να έχει ή να μπορεί να ελέγξει αν είναι πλόιμα ή μη, ή αν είναι ασφαλή.

Όπως επίσης καταργήθηκε και ο έλεγχος των πτυχίων των πιλότων. Αυτών που μεταφέρουν κόσμο και κοσμάκη. Κάτι που μέχρι πρότινος γινόταν συστηματικά στα αεροδρόμια της χώρας.

Ουδείς κρατικός αρμόδιος πλέον ελέγχει την ύπαρξή τους ή μη.

Και επειδή η ανανέωση ενός πτυχίου πιλότου είναι ακριβή υπόθεση, αφού απαιτείται ειδική εξτρά εκπαίδευση, ο καθένας μας μπορεί να συμπεράνει τι «εκπτώσεις» γίνονται,  ειδικά τώρα σε εποχές ισχνών οικονομικά αγελάδων για τις αεροπορικές εταιρίες, που προσπαθούν να επιστρέψουν σε προ κόβιντ ρυθμούς.

Όπως ουδείς πλέον διενεργεί τυχαίους δειγματοληπτικούς ελέγχους αλκοτέστ στα πληρώματα για το αν είναι μεθυσμένοι, όπως γινόταν μέχρι πριν από ένα χρόνο, και όσο παράξενο κι αν ακούγεται υπήρχαν και τέτοιες περιπτώσεις.

Όσον αφορά στις ιδιωτικές εταιρίες που διαχειρίζονται τα 15 μεγαλύτερα αεροδρόμιά μας, που πλέον είναι ιδιωτικά, αυτές απλά τα εκμεταλλεύονται εμπορικά, και δεν έχουν καμία νομική αρμοδιότητα ή εξουσιοδότηση προκειμένου να διενεργούν ελέγχους είτε στα αεροσκάφη, είτε στις εταιρίες εδάφους που τα εξυπηρετούν. Και δεν τους ενδιαφέρει καν.

Τα έσοδα να έρχονται και όλα καλά.

Και αν τυχόν υπάρχει κάποια μείωση του επιβατικού κοινού και των πτήσεων, λόγω κάποιου αστάθμητου παράγοντα, τότε επεμβαίνει το κράτος και τις επιδοτεί με εκατοντάδες εκατομμύρια για «διαφυγόντα κέρδη», όπως π.χ. έγινε επί κορονοϊού, και συνεχίζει να γίνεται με πρόσχημα τριτεύοντες λόγους.

Με τον απλό κόσμο να χειροκροτεί που τα αεροδρόμια, με κρατικό χρήμα εν πολλοίς, έγιναν «κούκλες», αγνοώντας όμως πως όταν ανεβαίνει σε αεροπλάνο για να πάει κάπου κανείς κρατικός (ή άλλος) μηχανισμός δεν έχει ελέγξει αν το αεροπλάνο αυτό, ή το πλήρωμά του, έχει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να εκτελέσει την πτήση νόμιμα και με ασφάλεια.

Χώρια όλα τα άλλα σοβαρά ή όχι τόσο σοβαρά συμβάντα που προκύπτουν καθημερινά στα αεροδρόμια, όπως π.χ. ο πρόσφατος σοβαρός τραυματισμός εργάτη πίστας από οδηγό λιμουζίνας του κ. Δένδια στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, η άρνηση εξυπηρέτησης αεροσκάφους της αεροπορίας στρατού που μετέφερε επειγόντως μόσχευμα, επειδή καμία εταιρία εδάφους δεν είχε συμβόλαιο με τον στρατό, άρα ποιος θα πλήρωνε την εξυπηρέτηση,  και άλλα πολλά για τα οποία όμως ουδείς επιλαμβάνεται, αφού η «αρμόδια» νεοσύστατη «ανεξάρτητη» αεροπορική αρχή, η ΑΠΑ, που αντικατέστησε την ΥΠΑ,  λειτουργεί μόνο καθημερινές και ώρες εργάσιμες, με έδρα την Αθήνα, και με ελάχιστο, κυρίως άσχετο, προσωπικό.

Για τα παραπάνω θέματα που προκύπτουν καθημερινά στα ελληνικά αεροδρόμια, τα οποία είναι και με τη βούλα του κράτους «ξέφραγα αμπέλια», και για την παντελή απουσία επιτόπιων κρατικών ελέγχων σε θέματα αεροπορικού safety, μια παγκόσμια πρωτοτυπία, τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν κάνει ήδη πάνω από 10 επίκαιρες επερωτήσεις στη Βουλή, στις οποίες όμως ακόμη αναμένονται απαντήσεις.

Βέβαια, σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό, τότε που ψηφιζόταν αυτός ο πρωτοφανής νόμος που κατάργησε τους κρατικούς ελέγχους στα αεροδρόμια, όταν ρωτήθηκε από βουλευτή της αντιπολίτευσης για το πώς θα ελέγχονται τα 40 και πλέον αεροδρόμια εκ του μακρόθεν, απάντησε με σιγουριά και ύφος «μα καλά κ. συνάδελφε, δεν έχετε ακουστά για τα ραντάρ»;

Οπότε, ας μην ανησυχούμε άδικα. Όλα είναι υπό έλεγχο μέσω ραντάρ!

Έτσι έχει η κατάσταση, μέχρι να γίνει καμιά τραγωδία, και μετά όλοι ανεξαιρέτως θα δηλώνουν ανεύθυνοι και αναρμόδιοι, πέφτοντας από τα σύννεφα.

Το εθνικό μας χόμπι δηλαδή.