Υποκλοπές και ο μπαμπούλας Πούτιν-Ερντογάν: Η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα σε τροχιά ανωμαλίας

Τη μια ανακαλύπτει προσπάθειες αποσταθεροποίησης της χώρας από τον Ερντογάν. Την άλλη βλέπει ρωσικό μπαμπούλα να του «παίρνει» τις εκλογές μέσα από τα χέρια (!). Να δούμε τι άλλο θα σκαρφιστεί το μέγαρο Μαξίμου για να βγει από τον ολισθηρό δρόμο του σκανδάλου των υποκλοπών

Εμφανίστηκε ο Κώστας Καραμανλής να επικρίνει -με θεσμικό τρόπο- την κυβέρνηση για το σκάνδαλο των υποκλοπών; Τα χαλκεία του μεγάρου Μαξίμου… ανακάλυψαν τον «φιλορωσικό ολετήρα» και -προς τέρψιν των Σημητικών- τον «άνθρωπο που κατέστρεψε την Ελλάδα».

Στριμώχνεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τις αποκαλύψεις για τις υποκλοπές σε βάρος των πολιτικών Ανδρουλάκη και Σπίρτζη, καθώς και του δημοσιογράφου, Κουκάκη, με βομβαρδισμό από το Ευρωκοινοβούλιο και διεθνή ΜΜΕ; Τα τρόλια του μεγάρου Μαξίμου, και βέβαια σύσσωμος ο φιλοκυβερνητικός Τύπος, … θυμούνται ότι (μπορεί) ελληνικά κόμματα να χρηματοδοτήθηκαν με ρωσικά κονδύλια από το 2014 μέχρι το 2016 και, προσθέτουμε εμείς, πιθανότατα και κατόπιν.

Στο πλαίσιο της επιχείρησης διάσωσης του Κυριάκου Μητσοτάκη, τώρα το περιβάλλον του ανέσυρε περσινά ξινά σταφύλια περί χρηματοδότησης κομμάτων από τη Μόσχα. Αφήνει, μάλιστα, να αιωρείται μια αίσθηση … μυστηρίου στην κοινή γνώμη ότι το θέμα αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια, με την ίδια … τετραπέρατη «λογική» των φωτεινών παντογνωστών του μεγάρου Μαξίμου, η ΝΔ θα πρέπει να δώσει απαντήσεις στις παλαιότερες κατηγορίες του ΣΥΡΙΖΑ, ότι άλλοι χώροι τα «έπαιρναν» από τη Μόσχα, και γι’ αυτό φωνασκούσαν για τις απελάσεις Ρώσων διπλωματών, το 2018, που είχε αποφασίσει η τότε κυβέρνηση. Ως γνωστόν, τότε η ΝΔ αντέδρασε εντονότατα. Ωστόσο, το 2022 οι κυβερνητικοί έκαναν τουμπεκί ψιλοκομμένο τις απελάσεις που αποφάσισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, καρατομώντας ουσιαστικά τις ηγεσίες της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα και του προξενείου στη Θεσσαλονίκη.

Τα στοιχεία και οι ισχυρισμοί περί χρηματισμού πολιτικών προσώπων ή και ρωσικής επιρροής σε αυτά, δεν είναι καινούργια. Είχαν ξαναβγεί το 2015 και 2016, στοχοποιώντας πολιτικούς που είτε συνεργάζονταν με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε ήταν κοντά του. Ορισμένα από αυτά αποδείχτηκαν καθαρά κατασκευές ύποπτων κέντρων, «ευαγών ιδρυμάτων» -μυστικών υπηρεσιών, και ανυπόληπτων προσώπων, δήθεν αναλυτών, που σήμερα εμπλέκονται άμεσα στο Ουκρανικό.

Άλλα που αφορούσαν κάποιους πολιτικούς, επιχειρηματίες και εφοπλιστές, έμειναν να αιωρούνται. Ο Μαλαφέεφ, ένας από αυτούς που «υποπτεύονται» ότι είναι πίσω από τις χρηματοδοτήσεις, είναι ένας Ρώσος ολιγάρχης, ακραίων Ορθόδοξων και φιλομοναρχικών πεποιθήσεων, γνωστός για τις σχέσεις του με θρησκευτικούς και παραθρησκευτικούς κύκλους διεθνώς, και εντός της Ρωσίας, καθώς και την τάση της «διεθνούς» της φιλορωσικής δεξιάς και ακροδεξιάς.

Τώρα (ξανα)γίνεται έρευνα από το State Department συνολικά για τη ρωσική επιρροή διεθνώς, και ως εκ τούτου, η κυβέρνηση θεωρεί ότι μπορεί κάτι να βγει και για την Ελλάδα.

Καλό είναι, πάντως, να προσέχει η κυβέρνηση μην της γυρίσουν μπούμερανγκ όλα αυτά. Άλλωστε, από φιάσκα και ατσαλοσύνες, άλλο τίποτα μέχρι τώρα. Εάν και όποτε προκύψουν στοιχεία, είναι σίγουρο το μέγαρο Μαξίμου ότι δε θα υπάρξουν αποκαλύψεις και για πολιτικούς χώρους, στους οποίους κλείνει το μάτι ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Είναι σίγουρο ότι πολιτικοί, επιχειρηματικοί, εκκλησιαστικοί και πολλοί άλλοι χώροι, πολλοί εξ αυτών φίλα προσκείμενοι στη ΝΔ και την ακροδεξιά ή και εντός της ΝΔ, δε βρίσκονταν σε τροχιά ρωσικής επιρροής; 

Εξάλλου, και ο ίδιος ο Κ.Μητσοτάκης προεκλογικά είχε ανεβεί στη Μόσχα. Κάτι που διόλου κακό είναι. Άλλο, βέβαια, η αλλοπρόσαλλη πολιτική του που τη μια, στο τέλος του 2021, διαφήμιζε τη συνάντησή του με τον Πούτιν στο Σότσι της Ρωσίας ως θρίαμβο (και στον τομέα του φυσικού αερίου) και την άλλη έκανε απελάσεις Ρώσων διπλωματών.

Το προπαγανδιστικό επιτελείο του Κ. Μητσοτάκη και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ προσπαθούν να κατασκευάσουν φαντάσματα. Τώρα δαιμονοποιούν τη Μόσχα. Άραγε, είναι λίγοι οι πολιτικοί και επιχειρηματικοί κύκλοι που βρίσκονται σε τροχιά άμεσης εξάρτησης από Δυτικά κέντρα (σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Βρετανία, κ.ο.κ.); Ή η υπαγωγή όλων αυτών στα διάφορα Δυτικά payroll δεν πρέπει να απασχολεί; 

Αυτή η πρακτική της κυβέρνησης δεν προκαλεί εντύπωση. Είναι συνηθισμένη. Καιγόταν η Ελλάδα το 2021; Έφταιγε η κλιματική αλλαγή! Έκλεινε η Αττική Οδός από τα χιόνια; Ε, έφταιγε ο «στρατηγός χειμώνας». Γονάτισε η κυβέρνηση τα νοικοκυριά, ήδη από το μέσον του 2021 οπότε σημειώθηκε έκρηξη τιμών στο ρεύμα; Έφταιγε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ο οποίος, όμως, το 2021 δεν υπήρχε.

Τώρα, βγάζει από το χρονοντούλαπο του «Ψυχρού Πολέμου» τον ρωσικό μπαμπούλα, και βέβαια τον Ερντογάν που θέλει να αποσταθεροποιήσει τη χώρα μας. Κανένας Ερντογάν δεν ενδιαφέρεται να αποσταθεροποιήσει τον Κ. Μητσοτάκη. Πόσο μάλλον, όταν αυτή τη δουλειά την κάνει καλύτερα από τον Ερντογάν ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με την οικονομική πολιτική του και με τα πλήγματα που προκαλεί στο ίδιο το δημοκρατικό Πολίτευμα. Αυτή η περίοδος είναι η καλύτερη για τον κάθε Ερντογάν, που τρώγοντας πασατέμπο, παρακολουθεί τη χώρα να καταρρέει υπό το βάρος των οικονομικών και πολιτικών σκανδάλων, και ο ίδιος ταυτόχρονα αποσπά ό,τι περισσότερο μπορεί και στο «μέτωπο» της ΕΕ και σε αυτό των ελληνο-τουρκικών.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μόνο και μόνο για να διατηρηθεί στην εξουσία, οδηγεί τη χώρα σε ανωμαλία και σε αντιδημοκρατική εκτροπή. Κάτι που, εκτός των άλλων, θα έχει αφάνταστες συνέπειες και για το ίδιο το κόμμα της ΝΔ.

Είναι μακριά νυχτωμένοι στο μέγαρο Μαξίμου εάν νομίζουν ότι με την επίκληση του μπαμπούλα του Πούτιν και του Ερντογάν, κερδίζονται εκλογές. Ακόμα και οι παραλληλισμοί της περίπτωσης της Ελλάδας με αυτής των ΗΠΑ, στις εκλογές του 2016, οπότε αναδείχθηκε πρόεδρος ο Ντόναλντ Τραμπ, είναι ατυχείς.

Ο Ν. Τραμπ, προφανώς, δεν είναι αγγελούδι. Από αυτού του σημείου, όμως, μέχρι να ισχυρίζονται επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια οι Δημοκρατικοί ότι έγινε πρόεδρος χάρις στον Πούτιν, η απόσταση είναι τεράστια. Ο Τραμπ αναδείχτηκε πρόεδρος επειδή, αφενός το «σύστημα των Δημοκρατικών» αποδείχτηκε κατώτερο των περιστάσεων, αφετέρου επειδή η αμερικανική κοινωνία ήθελε αλλαγή και επίλυση των διογκούμενων προβλημάτων της. Μπορεί και ο Τραμπ να αποδείχτηκε «λίγος», σίγουρα όμως δεν αποτελεί λύση ο Μπάιντεν, ο οποίος αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται και, όταν μιλάει, χάνει τα λόγια του.

Υπάρχουν κοινωνικές αιτίες, πρωτίστως, για όσα συμβαίνουν παγκοσμίως και βέβαια στην Ελλάδα. Το να τα ρίχνει όλα, λοιπόν, ο Κ. Μητσοτάκης στον Πούτιν και τον Ερντογάν και σε θεωρίες συνωμοσίας, ή στον … κακό τον καιρό, και να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες του, δε θα του λύσει το πρόβλημά του και δε θα του εξασφαλίσει την παραμονή στην κυβέρνηση. Πόσο μάλλον, όταν η κοινωνική δυσαρέσκεια μεγαλώνει.