Του Πολύκαρπου Αδαμίδη
Μοναδική μαεστρία των κυβερνήσεων του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου και της σχολής ως προς τη νομή και τη διαχείριση της εξουσίας, που δημιούργησαν, ήταν η αυτοαναφορική πολιτική, σε κάθε μείζονος σημασίας θεματικές. Από την υγεία και το περιβάλλον, μέχρι την άμυνα και την εξωτερική πολιτική. Η επιτυχία της πρακτικής αυτής, απέκτησε διαστάσεις διαμόρφωσης πολιτικής ιστορίας και συνείδησης, από τη στιγμή που υιοθετήθηκε και από τους πολιτικούς αντιπάλους. Ορόσημα για την υλοποίηση και την εμπέδωσή της, ήταν η σύνδεση πολιτικών θεματικών και του πλαισίου τους, με πρόσωπα και νόμους που είχαν ψηφιστεί κατά τον χρόνο εξουσίας των ως άνω κυβερνήσεων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το λεγόμενο μνημόνιο Παπούλια -Γιλμάζ. Κατά τα προβλεπόμενά του, τους θερινούς μήνες, θα υπάρχει ένα μορατόριουμ ασκήσεων και δυνητικών εστιών έντασης στο Αιγαίο. Τα οφέλη που προκύπτουν είναι πρόδηλα. Δημιουργείται ένα θετικό προηγούμενο και βάση ψύχραιμης συζήτησης μεταξύ των δύο πλευρών και προστατεύεται ο τουρισμός, που αποτελεί σπουδαία πηγή εσόδων, για τις δύο χώρες. Αυτή ωστόσο η πρακτική φαίνεται να αποτελεί παρελθόν τα τελευταία χρόνια και οι οιωνοί είναι ιδιαίτερα αρνητικοί για το φετινό καλοκαίρι. Η ένταση των τουρκικών απειλών και προκλήσεων, έχουν φτάσει σε σημείο αμφισβήτησης των συνόρων μας και της κυριαρχίας μας επί των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και της Δωδεκανήσου. Πολύς λόγος επίσης γίνεται για επιχειρήσεις υβριδικού πολέμου, που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η χώρα μας. Ιδιαίτερη είναι η αναφορά στη χρησιμοποίηση από πλευράς της Τουρκίας των μεταναστευτικών ροών, ως μέσου πίεσης και αποσταθεροποίησής μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι και η μόνη απειλή που αντιμετωπίζουμε. Ηχούν πάντα επίκαιρες στα αυτιά μας οι αποκαλύψεις, στο πλαίσιο δικαστικής διερεύνησης συνωμοσιών του βαθέος Τουρκικού Κράτους, ότι Τούρκοι πράκτορες ήταν πίσω από τις πυρκαγιές που προ δεκαετίας και πλέον, κατέκαψαν Αιγαιοπελαγίτικα νησιά μας. Αλλά και η ίδια η καλλιέργεια συνθηκών ανασφάλειας για τους ταξιδιωτικούς προορισμούς στο Αιγαίο, στοχεύει στην ψυχολογία των επισκεπτών και επιχειρεί να κλονίσει την επιλογή τους να επισκεφτούν τη χώρα μας. Είναι πρόδηλη η προσδοκία των υπευθύνων να μας στερήσουν ζωτικές πηγές εσόδων και να δυσχεράνουν τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής μας. Στην οποία βέβαια συμπεριλαμβάνεται και η απόκτηση ισχυρών και αποτρεπτικών οπλικών συστημάτων.
Η δεύτερη μεγάλη πρόκληση, που τείνει να εξελιχθεί σε εφιάλτη για την Ελληνική και την Ευρωπαϊκή Οικονομία, είναι η ακρίβεια και ο πληθωρισμός. Καταγράφηκε πρόσφατα στο 8,1% και η προοπτική είναι ζοφερή όσο διαρκεί ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η εκτόξευση στο κόστος της ενέργειας είναι δραματική και οι εναλλακτικές πηγές, είναι ακόμα πιο δαπανηρές. Κι όλα αυτά, τη στιγμή κατά την οποία είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο, με βάση τα σημερινά δεδομένα, ότι θα χρειαστεί να προστρέξουμε σε πρόσθετες εναλλακτικές και πιο ακριβές πηγές προμήθειας, όσο περιορίζονται οι ροές από τη Ρωσία. Η στοχευμένη επιδοματική πολιτική, που εφαρμόζεται ήδη ευρύτατα στη Γαλλία και την Ιταλία, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία, ενώ οι ιαχές για ανατροφοδότηση εξ αυτής του πληθωρισμού, καταδεικνύουν απλή άγνοια των κοινωνικών δεδομένων και των κατακλυσμιαίων συνεπειών, που μια κοινωνική έκρηξη συνεπάγεται. Χρειάζονται πρόσθετες πρωτοβουλίες. Και ιδιαίτερη επιμονή στη συλλογική διαπραγμάτευση και κάλυψη, ως Ευρώπης, των ενεργειακών αναγκών μας για τον επόμενο Χειμώνα. Κάθε είδους ολιγωρία και συνεπακόλουθοι αυτοσχεδιασμοί, θα είναι καταστροφικοί.
