Ο Σουλτάνος, ο Καντάφι και οι τουρκόφιλοι… 

Το παρόν πόνημα αφιερώνεται στους γνωστούς-άγνωστους τουρκόφιλους, οι οποίοι με τη στάση τους προτιμούν να χαντακωθεί η Ελλάδα αρκεί να πέσει ο Μητσοτάκης.

Προς άρση των όποιων παρεξηγήσεων εννοείται ότι όταν κάνει λάθη η κυβέρνηση, όπως το μαύρο καλοκαίρι του ’20 με το Ορούτς Ρέις που το παρέσυρε το ρεύμα και τα απαράδεκτα λεχθέντα περί κόκκινων γραμμών στα 6 μίλια, θα την τσακίσεις στην κριτική.

Όταν όμως κάνει κάτι καλό, όπως την πρόσφατη επιτυχία με την ομιλία στο Κογκρέσο με αποτέλεσμα να… σαλτάρει ο Σουλτάνος, τότε θα τη στηρίξεις.

Απλούστατο, διότι πάνω απ΄ όλα η Ελλάδα.

Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι όταν δεν ακολουθείς την παραπάνω ευθεία γραμμή και χτυπάς συνεχώς αλύπητα την κυβέρνηση, σημαίνει ότι διακατέχεσαι από ιδιοτελείς κι όχι από πατριωτικούς σκοπούς.

Επί του θέματος…

Ο Σουλτάνος είναι πιο πιεσμένος από ποτέ γιατί οι εκλογές πλησιάζουν και δε μπορεί να βρει τρόπο να γεμίσει τα στομάχια του χειμαζόμενου τουρκικού λαού.   

Έτσι, αποφάσισε να παίξει το πατριωτικό χαρτί, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εμφανίσει μια ισχυρή Τουρκία μπας και αισθανθεί εθνικά περήφανος ο λαός, ξεχάσει την πείνα του και τον ξαναψηφίσει.

Με το ουκρανικό και τη γνωστή «επιτήδεια ουδετερότητα» υποδύεται τον διαιτητή δύσης ανατολής, παζαρεύοντας και εκβιάζοντας με στόχο την υλοποίηση των επεκτατικών του ονειρώξεων.

Έχοντας ανοίξει όλα τα μέτωπα, εκμεταλλευόμενος κυρίως το βέτο στην ένταξη Φινλανδίας-Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, ευελπιστεί ότι στο τέλος η δύση θα κάνει πίσω γιατί δε μπορεί χωρίς αυτόν και θα πάρει αυτά που διεκδικεί.

Ωστόσο, επειδή κινείται στα άκρα, υπάρχει το ενδεχόμενο να εγκλωβιστεί και να πέσει ο ίδιος στον λάκκο που σκάβει για τους άλλους.

Διότι εξυπακούεται ότι η δύση έχει ανάγκη την Τουρκία για γεωπολιτικούς λόγους, εντούτοις είναι δεδομένο ότι δεν επιθυμεί να εκβιάζεται και να παζαρεύει με τον Ερντογάν, όποτε ξεσπά μια κρίση.

Και ίσως, αυτή τη φορά, να είναι πολύ πιο αυστηρή απέναντί του.

Άλλωστε, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ήδη μετράει μια ηχηρή σφαλιάρα με τα F-35 και τους S-400.

Το πώς θα αντιδράσει η δύση βέβαια εξαρτάται από το μέχρι πού είναι διατεθειμένος ο Ερντογάν να τραβήξει το σκοινί.  

Αν δηλαδή θα κάνει πίσω για Φινλανδία-Σουηδία πχ. εφόσον πάρει τα F-16, μια υποσχετική για τα F-35, μια επίπληξη στους Κούρδους και την άρση του εμπάργκο στην πώληση όπλων προς την Τουρκία.

Ή αν θα το… πάει μέχρι τέλους κι ως ταύρος εν υαλοπωλείο τα κάνει όλα λαμπόγυαλο σε Συρία, Αιγαίο, Κύπρο, Λιβύη.

Φρονούμε ότι θα κάνει πίσω, επιλέγοντας την πρώτη λύση, συνεχίζοντας κατόπιν τους γνωστούς του φαιδρούς και άσφαιρους λεονταρισμούς.

Διαφορετικά, αν επιλέξει τη δεύτερη λύση, πολύ φοβούμαστε ότι θα δει το φάντασμα του Καντάφι να πλανάται πάνω από το παλάτι του και ο νοών νοείτω. 

Ίδωμεν.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση, οι γνωστοί-άγνωστοι τουρκόφιλοι που λέγαμε θα στεναχωρηθούν… τα μάλα.