Ο Μητσοτάκης θα τη γλυτώσει;

Του Αριστερού Ψάλτη

Πόσο βολεύονται κάποιοι στην κυβέρνηση από τη νίκη Μακρόν στις γαλλικές εκλογές.

Τι ανακούφιση ένιωσαν στο Μαξίμου για τη δεύτερη θέση της Λεπέν και την πιθανή νέα ήττα της στο β’ γύρο των εκλογών.

Ασφαλώς προς το συμφέρον της χώρας μας είναι να συνεχίσει ο Εμμανουέλ Μακρόν να ηγείται της χώρας του.

Έχουμε υπογράψει μια πολύ ισχυρή αμυντική συμφωνία, έχουμε πάρει τα Rafale, η θέση του Παρισιού απέναντι στην Άγκυρα είναι περισσότερο σκληρή από κάθε άλλη χώρα.

Κι από την άλλη ο Μακρόν είναι ένας προβλέψιμος, θεσμικός πολιτικός παίκτης που για την Ελλάδα δε θα συνέφερε να φύγει.

Από την άλλη η Μαρίν Λεπέν, πέραν των κατηγοριών για ακροδεξιές πολιτικές και για σχέσεις με ακροδεξιούς στη Ρωσία του Πούτιν, είναι ένας παίκτης που δε θα ήθελε κανείς στην Ευρώπη.

Δηλαδή η εκλογή της μπορεί να σήμαινε και την πολιτική απομόνωση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ελληνικά συμφέροντα.

Όμως, το πρόβλημα αυτό θα το δούμε μετά το βράδυ του Πάσχα, οπότε και θα ολοκληρωθεί το γαλλικό θρίλερ.

Αυτό που βλέπουμε στην εγχώρια πολιτική σκηνή είναι μια εθελοτυφλία της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας.

Αντί το καμπανάκι που χτύπησε ο γαλλικός λαός να φτάσει μέχρι το Μαξίμου και να τους κάνει να τρομάξουν, βολεύονται με τη νίκη Μακρόν.

Οι πολίτες στη Γαλλία έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα. Δε θέλουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές και πολιτικούς τσαμπουκάδες κατά του λαού.

Ό,τι δηλαδή κάνει και ο Μητσοτάκης στην Ελλάδα. Εφαρμόζει μέτρα που χτυπάνε τη συντριπτική πλειονότητα του κόσμου.

Μιλούν και εδώ για αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης. Μιλούν κι εδώ για λιγότερο κοινωνικό κράτος και ήδη το εφαρμόζουν.

Η Νέα Δημοκρατία, όπως και ο Μακρόν, έχουν φύγει από την παραδοσιακή φιλολαϊκή πολιτική. Όχι λαϊκίστικη, προς Θεού. Αλλά πολιτική που θα πηγάζει από τον λαό και θα υπηρετεί τον λαό.

Που δε θα είναι μια κυβέρνηση που σπαταλά εκατοντάδες εκατομμύρια για την εξυπηρέτηση «ημετέρων» κι από την άλλη θα φτωχοποιεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.

Μια κυβέρνηση που δε θα έχει στα χέρια της 72 δις από το Ταμείο Ανάκαμψης και θα σκέφτεται μόνο πώς θα βολέψει τους δικούς της επιχειρηματίες που σουλατσάρουν στο Μαξίμου, αν δε βρίσκονται ήδη σε αυτό.

Μια κυβέρνηση που δε θα απαξιώνει το ΕΣΥ, δε θα φοβάται να παρέμβει το κράτος όπου χρειάζεται, δε θα προσφέρει επιδόματα – ψίχουλα όταν επιχειρηματίες πλουτίζουν.

Μια κυβέρνηση που θα έχει καθαρές θέσεις στα εθνικά θέματα και δε θα πηγαίνει πότε από δω και πότε από εκεί, ανάλογα με το τι θα πει ο υπερατλαντικός σύμμαχος.

Και μια κυβέρνηση που καθημερινά δε θα γίνεται ο καλύτερος χορηγός του λαϊκισμού και στη χώρα μας.

Ο Μακρόν μπορεί να τη γλυτώσει ξανά… ξώφαλτσα επειδή η Λεπέν έχει αυτό το όνομα, αυτή την οικογενειακή ιστορία. 

Κι όχι γιατί έχει κυβερνήσει κι έχει απογοητεύσει.

Ο Μητσοτάκης έχει και το οικογενειακό όνομα, και τα βαρίδια του παρελθόντος κι έχει κυβερνήσει, άρα έχει μετρηθεί, έχει ζυγιστεί κι έχει βρεθεί ελλιπής.

Ας ακούσουν λοιπόν τις καμπάνες της… Παναγίας των Παρισίων εκεί στην Ηρώδου Αττικού. Προτού να είναι αργά, και προτού ενισχύσουν τις δυνάμεις του λαϊκισμού και των άκρων και οδηγήσουν τη ΝΔ σε μια ανεπανάληπτη ήττα ή σε μια συγκυβέρνηση ντροπή με «δοτούς» πρωθυπουργούς.