Του Strange Attractor
Αν δεν κάνω λάθος, από αυτά που βλέπω στην Ουκρανία, οι Ρώσοι δεν τα πάνε και τόσο καλά.
Ή τουλάχιστον δεν τα πάνε τόσο καλά όσο περίμεναν οι ίδιοι, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος που έχει να λέει για την ισχύ της «ρωσικής αρκούδας».
Μια αρκούδα όμως που ακόμη και επί πανίσχυρής ΕΣΣΔ τα βρήκε σκούρα στο Αφγανιστάν, κάτι που οδήγησε στον πρόωρο «θάνατό» της.
Σήμερα, αν κρίνω από αυτά που βλέπω και διαβάζω, εκτός από την κωλυσιεργία στο να πετύχει τους στρατιωτικούς της στόχους, εκτός από το χαμηλό ηθικό του στρατού της, εκτός από τις απώλειες υλικού και προσωπικού, έχουμε και τον θάνατο δυο Ρώσων στρατηγών(!), σε μια «επιχείρηση» που αναμένονταν πως θα ήταν περίπατος.
Αν η Ουκρανία διέθετε ισχυρή πολεμική αεροπορία, ίσως και να βλέπαμε πιο δραματικές ρωσικές ήττες, και ίσως να έσπρωχνε πίσω τους Ρώσους, και να απειλούσε η ίδια με εισβολή της πατρίδας τους.
Κακά τα ψέματα, οι μεγάλες επιτυχίες της ΕΣΣΔ στον Β’ΠΠ οφείλονταν κυρίως (εκτός από ηρωικούς μύθους) στο ατελείωτο ανθρώπινο δυναμικό της, τις ατελείωτες εφεδρείες δηλαδή, που σαν κρέας για τα κανόνια ρίχνονταν ως ορδές στη μάχη απέναντι σε έναν εξαντλημένο, παγωμένο, και περιορισμένου ανθρώπινου δυναμικού γερμανικό στρατό, ο οποίος είχε και άλλα πολλά ανοικτά μέτωπα ταυτόχρονα.
Και ας μην ξεχνάμε επίσης, πως η ΕΣΣΔ είχε τον μεγαλύτερο αριθμό απωλειών από όλους τους εμπλεκόμενους σε εκείνον τον παγκόσμιο πόλεμο.
Για να αλλάξει το παιχνίδι, που προς το παρόν μοιάζει στάσιμο, αν όχι χαμένο, ο Πούτιν που ήδη πανικοβλήθηκε αρχίζοντας τις απειλές για πυρηνικά, θα χρειαστεί σημαντικές ενισχύσεις στο ουκρανικό μέτωπο, και μάλιστα κληρωτών φαντάρων.
Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε διαμαρτυρίες στο εσωτερικό της Ρωσίας, χώρια η στρατιωτική ανεπάρκεια των κληρωτών που είναι χρήσιμοι όταν καλούνται να υπερασπιστούν την πατρίδα τους, αλλά όχι και τόσο χρήσιμοι όταν μιλάμε για εισβολή σε άλλη χώρα.
Αυτό το είδαμε παλιά στον πόλεμο μεταξύ Αργεντινής (κληρωτοί) και Μ. Βρετανίας (επαγγελματίες).
Σύμφωνα λοιπόν με στοιχεία της Δύσης, οι ρωσικές απώλειες αγγίζουν ήδη τις 4.000 σε νεκρούς στρατιώτες, αλλά σύμφωνα με ρωσικά στοιχεία είναι λιγότερες.
Έστω όμως ότι είναι 3.000, πάλι είναι μεγάλος ο αριθμός αν σκεφτούμε πως στα 20 χρόνια της αμερικανικής εμπλοκής στο Αφγανιστάν, οι νεκροί στρατιώτες της ήταν συνολικά μόλις 2.500 περίπου.
Αν στους παραπάνω αριθμούς προσθέσουμε και τους τραυματίες, που χοντρικά υπολογίζονται σε 3-4 ανά έναν νεκρό, τότε οι συνολικές απώλειες των Ρώσων είναι ιδιαίτερα υψηλές, ειδικά όταν μιλάμε για κληρωτούς, ο θάνατος ή ο τραυματισμός των οποίων έχει αρνητικές επιπτώσεις στο εσωτερικό, άσχετα με την κυρίαρχη προπαγάνδα που επικρατεί στην εκεί επίσημη πληροφόρηση.
Για να δώσω ένα παράδειγμα, έβλεπα στο YouTube ένα ρεπορτάζ ολλανδικού (αν θυμάμαι καλά) τηλεοπτικού καναλιού στη Μόσχα, όπου ερωτώμενοι πολίτες στο δρόμο να πουν την άποψή τους για την εισβολή, αρκετοί δεν τη γνώριζαν, ενώ κάποιοι άλλοι νόμιζαν ότι οι Ουκρανοί εισέβαλλαν στη Ρωσία!
Μόλις όμως πολλαπλασιαστούν τα φέρετρα που γυρνάνε από το μέτωπο, και μόλις αρχίσει η έντονη κριτική (θυμόσαστε το Βιετνάμ;) στο εσωτερικό, τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Υπάρχουν ασφαλώς και άλλα προβλήματα για τους Ρώσους, που ακόμη κι αν καταφέρουν να καταλάβουν το Κίεβο, θα έχουν να αντιμετωπίσουν σκληρό αντάρτικο, ακόμη και σφοδρές οδομαχίες, κάτι στο οποίο ένας συμβατικός στρατός όσο δυνατός κι αν είναι, δε μπορεί να ανταπεξέλθει εύκολα.
Τι απομένει; Εναέριοι βομβαρδισμοί, και βολές πυροβολικού εκ του μακρόθεν κατά δικαίων και αδίκων, κάτι που είδαμε και στη σύρραξη με Γεωργία και Τσετσενία.
Σίγουρα όμως ο εμμονικά ιδεοληπτικός Πούτιν δε προβληματίζεται από όλα αυτά.
Το παρελθόν του ως πράκτορας της Κα Γκε Μπε της ΕΣΣΔ, και η προσωπικότητά του όπως έχει διαμορφωθεί μετά από 22 χρόνια στην εξουσία, ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο, τον έχει καταστήσει αλαζόνα και μεγαλομανή. Δεν έχει αντιπολίτευση, ενώ τα ΜΜΕ της χώρας του είναι παντελώς ελεγχόμενα από το καθεστώς, και μάλιστα χωρίς λίστες Πέτσα…
Θα έπρεπε όμως να προβληματίζεται διότι ένα μακροχρόνιο αντάρτικο μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα για εκείνον, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι οι Ταλιμπάν επανήλθαν στην εξουσία στο Αφγανιστάν μετά από 20 χρόνια αντάρτικου.
Το πώς θα εξελιχθεί αυτό το απονενοημένο διάβημα του Τσάρου απομένει να το δούμε.
Κανείς δεν είναι μέσα στο μυαλό του, και άρα όλα είναι πιθανά.
Ακόμη και μια εμπλοκή του ΝΑΤΟ (ίσως και από λάθος), ακόμη και μια πυρηνική ανταλλαγή.
Προς το παρόν ο στρατός του συνεχίζει να πολιορκεί ουκρανικές πόλεις, να αποκόβει την ενδοχώρα από τη θάλασσα, και ο ίδιος να μοιάζει αμετακίνητος στα νοσηρά του σχέδια, με τα οποία παρεμπιπτόντως συμφωνούν πολλοί, ακόμη και εδώ στην Ελλάδα, και κυρίως στην Κίνα!
Η οποία Κίνα στηρίζει σταθερά τον Πούτιν.
Μέχρι πότε όμως;
Ήδη υπάρχουν πληροφορίες πως όσο η Ρωσία δε μπορεί να ολοκληρώσει τα σχέδιά της, και όσο υπάρχει ο φόβος κλιμάκωσης του πολέμου, ή νατοϊκής εμπλοκής, το Πεκίνο αρχίζει και ανησυχεί μήπως το πάρει και εκείνο η μπάλα, μιας και η μεγάλη δύναμή του είναι η οικονομία, και τυχόν κυρώσεις από πλευράς Δύσης, ή γονάτισμα της εμπορικής εταίρου Ρωσίας, θα καθυστερήσουν τον ερχομό της νομοτελειακά επόμενης παγκόσμιας κυριαρχίας, αυτή τη φορά από τους Κινέζους.
Όλα λοιπόν τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά…
