Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Τα χρόνια περνούν, αλλά οι μνήμες δεν πρέπει να σβήνουν. Η σημερινή επέτειος της 23ης Απριλίου 2010 είναι ίσως η πιο αποφράς των τελευταίων δεκαετιών της πολιτικής -και όχι μόνο- ιστορίας της χώρας…
Το ημερολόγιο έδειχνε 23 Απριλίου 2010 όταν ξεκινούσε ο σύγχρονος «γολγοθάς» της Ελλάδας, που -κακά τα ψέματα- συνεχίζεται ως σήμερα. Με φόντο το Καστελόριζο, ο Γιώργος Παπανδρέου παρέδιδε τη χώρα στην αγκαλιά (πιο σωστά, στα σαγόνια) του ΔΝΤ και στη μέγγενη των Μνημονίων.
«Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε.» ανέφερε στο διάγγελμά του ο άνθρωπος που καταγράφηκε μεν ως ο (μοιραίος) «πρωθυπουργός της τρόικας», αλλά παραμένει αμετανόητος…
«Δεν θα άλλαζα τη στρατηγική επιλογή του Μνημονίου» δηλώνει ακόμα και τώρα, κάνοντας μάλιστα λόγο μόνο «για λάθη σε δύο κρίσιμα ζητήματα, επικοινωνίας και πολιτικής προετοιμασίας». Και επιπλέον, με θράσος, διατείνεται ότι «το Καστελόριζο είναι σύμβολο αλλαγής, όχι κρίσης». Τι άλλο έπρεπε να έχει συμβεί, δηλαδή, στον τόπο μέσα σε αυτή τη δεκαπενταετία για να κάνει μια -έστω στοιχειώδη- αυτοκριτική;
Οι πιέσεις, οι απειλές και οι εκβιασμοί από τους εγκάθετους της τρόικας, που έβαζαν κάθε τόσο το μαχαίρι στον λαιμό των Ελλήνων ζητώντας νέα σκληρά μέτρα, θα μπορούσε να είναι ένας μακρινός εφιάλτης, εάν (όσο και να θέλει να τα ξεχάσει κανείς) δεν εξακολουθούσε η ελληνική κοινωνία να βιώνει τις καταστροφικές συνέπειες…
Στα παρασκήνια των τότε κυβερνητικών συσκέψεων, ο ΓΑΠ και οι δικοί του καλλιεργούσαν την (φρούδα) ελπίδα ότι «σε δύο χρόνια θα βγούμε από την κρίση». Ένα τεράστιο ψέμα που το γνώριζαν καλά οι ένοχοι του μνημονιακού εγκλήματος, αλλά και οι συνένοχοι που τους ακολούθησαν στη συνέχεια…
Όχι μόνο η πραγματική οικονομία, αλλά και οι αριθμητικοί δείκτες (παρά τους επικοινωνιακούς εξωραϊσμούς) καρκινοβατούν έως σήμερα. Μπήκαμε στα Μνημόνια με δημόσιο χρέος 126,8%, που αντιστοιχούσε σε 298 δισ. ευρώ και μας έλεγαν ότι δεν μπορούμε να αποπληρώσουμε. Σήμερα, ύστερα από τρία Μνημόνια, είναι 365 δισ. ευρώ (ποσοστό 154%) και είναι το υψηλότερο στην ευρωζώνη. Οι Έλληνες την ίδια ώρα είναι αρνητικοί πρωταθλητές στην αγοραστική δύναμη των αποδοχών τους σε ολόκληρη την Ε.Ε. Και 30% κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο…
Η προσδοκία που δημιουργήθηκε με τη ριζοσπαστικοποίηση του 2012-2014 κατέληξε στην κωλοτούμπα (και την προδοσία του δημοψηφίσματος) το 2015. Και η περίφημη «έξοδος» του 2018 αποδείχθηκε άλλος ένας μύθος.
Σε αυτά τα χρόνια, επίσης, η χώρα άλλαξε περισσότερες κυβερνήσεις από όσες μετά τη Μεταπολίτευση. Το πολιτικό σύστημα σμπαραλιάστηκε, καταλήγοντας στον σημερινό κατακερματισμό του. Και βεβαίως -παρά τις κατά καιρούς βαρύγδουπες δεσμεύσεις- ουδείς λογοδότησε, στη Δικαιοσύνη ή οπουδήποτε αλλού…
Εκ των υστέρων, έχω την εντύπωση ότι ήταν ένα προδιαγεγραμμένο σενάριο να γίνει το πειραματόζωο των θιασωτών της σχολής του σικάγο ο τόπος. Γιατί όσα δοκιμάστηκαν εδώ, εφαρμόζονται πλέον ανά τα κράτη του δυτικού κόσμου, παρόμοια ή παραλλαγμένα.
Δεν καταστραφήκαμε όλοι. Όπως όλοι δεν καταστραφήκαμε στην κατοχή. Κάποιοι έχουν επωφεληθεί κατά τρόπο μη αναστρέψιμο. Αυτοί είναι που κυβερνούν σήμερα την χώρα με τις κοινωνικές συμμαχίες τους (περίπου 20%). Καθώς φαίνεται στο τέλος κερδίζουν πάντα οι γερμανοτσολιάδες.
Χώρα η Ελλάδα δεν είναι.
Χωριό είναι και ανυπότακτο ,μάλιστα !
Το πρόβλημα όμως είναι πως δεν κατοικείται από Γαλάτες ,
αλλά από μεγαλοιδεάτες χωριαταραίους ,ως επί το πλείστον.
Αναλόγως ,λοιπόν, του ποιόντος των ΥΠΗΚΟΩΝ είναι και το
ποιόν των αδηφάγων ΔΥΝΑΣΤΩΝ που κατοικοεδρεύουν σε άπαντες
τις κλίμακες των τεσσάρων εξουσιών.
Αν γίνουμε Άνθρωποι και έπειτα ΠΟΛΙΤΕΣ ,ίσως αποκτήσουμε και
ΗΓΕΤΕΣ και επιτέλους επέλθουν η τάξη,η ευημερία,η ασφάλεια,η πρόοδος, η δικαιοσύνη,η αξιοκρατία ,η αξιοπρέπεια και η ΕΙΛΙΚΡΊΝΕΙΑ που τόσο μας λείπουν.
Μέχρι τότε τα όποια παράπονα περιττά και ανούσια.
Εφόσον ουδείς δείχνει να επιθυμεί να βγεί από το λάκκο με τα σκατά,
αυτό μας αξίζει.Ραγιάδες είμασταν ,ραγιάδες παραμένουμε.
Κουτοπόνηροι και ψωροπερήφανοι χωριαταραίοι.
Οι χείριστοι του είδους σε παγκόσμια κλίμακα.
Άιντε ,γκιόσαμε στις αναλύσεις ” Ο Μητσοτάκης έτσι…” και “Ο
Μητσοτάκης γιουβέτσι …” .
Έλα να κοιταχτούμε ομαδικά στον καθρέφτη τώρα ,για να αντικρίσει
ο καθένας τον πραγματικό ένοχο.
Έπειτα ας βγάλουμε μια αναμνηστική ακτινογραφία ως ενθύμιο της
απύθμενης διχόνοιας και βλακείας που μας διακατέχουν.
Θα κοιταχτούμε λοιπόν στον καθρέφτη επιτέλους ή
πάντα κάποιος άλλος θα φταίει για ό,τι συμβαίνει στο χωριό ;
Ένα ωραίο παιχνιδάκι παίχτηκε, όπως παλιότερα με το χρηματιστήριο, την κονόμα των Ολυμπιακών αγώνων κλπ.
Κόψανε αυτά που τους συνέφερε να κόψουν, υποτιμήσανε την ζωή μας και την περιουσία μας, πήρανε τζάμπα όσα θέλανε, ειδικά οι ξένοι και ήρθαν ξανά οι ίδιοι οι θύτες μας να μας σώσουν, δεν φταίνε αυτοί, κοιτάξτε όλοι τον καθρέφτη σας και βρείτε τους υπαίτιους της κατάντιας μας.
ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΒΡΙΖΑΝ ΟΤΑΝ ΒΓΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΑ ???ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΗ ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΓΑΜΕ