Του Δημήτρη Γαρούφα*
O Θουκυδίδης, περιγράφοντας πώς το 424 π.Χ. κατέλαβε την Αμφίπολη ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας, με μετριοπαθείς προτάσεις προς τους Αμφιπολίτες, λέει ότι «οι άνθρωποι συνηθίζουν να εμπιστεύονται εις την απερίσκεπτον ελπίδα εκείνο που επιθυμούν και να αποκρούουν δι’ αυθαιρέτου συλλογισμού εκείνο που αποστέργουν». Η ρήση του Θουκυδίδη ταιριάζει απόλυτα στους Έλληνες πολίτες και κυρίως στους Έλληνες πολιτικούς που όταν το φθινόπωρο του 2008 φάνηκαν τα σημάδια της κρίσης στις ΗΠΑ δεν έλαβαν μέτρα και κάποιοι διαβεβαίωναν ότι «είναι θωρακισμένη η ελληνική οικονομία», ελπίζοντας μόνο ότι η κρίση δεν θα αγγίξει την Ελλάδα, ενώ η τότε αντιπολίτευση, εντελώς απερίσκεπτα, πίεζε για περισσότερες παροχές και επιδόματα του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία» (θα ήταν χρήσιμο να ξαναδεί κάποιος τις δηλώσεις όλων στα ΜΜΕ την περίοδο Οκτωβρίου – Νοεμβρίου 2008), ενώ έμεινε στην ιστορία η δήλωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι «λεφτά υπάρχουν».
Το αποτέλεσμα ήταν να έλθει η οικονομική κρίση στην Ευρώπη, που κλόνισε τις οικονομίες αρκετών ευρωπαϊκών κρατών, αλλά σαν σίφουνας ισοπέδωσε την Ελλάδα που ήταν ο αδύναμος κρίκος. Δυστυχώς, στην Ελλάδα κάποιοι πολιτικοί ξέχασαν όσα έλεγαν τότε κι έτσι βλέπουμε ακόμη τώρα κάποιους από αυτούς, στα ίδια ΜΜΕ που τους φιλοξενούν χωρίς να τους υπενθυμίζουν τις δηλώσεις του παρελθόντος, να κάνουν και τώρα αναλύσεις και προβλέψεις αντίστοιχου επιπέδου.
Δυστυχώς, την περίοδο της Μεταπολίτευσης οι περισσότεροι πολιτικοί μας ήταν κατώτεροι των περιστάσεων γιατί στερούνταν οράματος για τη χώρα, αρκούνταν στην απλή διαχείριση και κολακεύοντας τις αδυναμίες των πολιτών απέφευγαν τότε κι αποφεύγουν ακόμη τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα και οι οποίες μπορούν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις νέας προοπτικής. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ενώ όλοι συμφώνησαν ότι το πρόβλημα της χώρας είναι όχι μόνο οικονομικό αλλά και βαθύτατα πολιτικό κι ενώ επαγγέλθηκαν όλοι μια τολμηρή αναθεώρηση του Συντάγματος που θα έκανε λειτουργικούς τους θεσμούς, θα έπαυε την ατιμωρησία μέσω της σύντομης παραγραφής επίορκων πολιτικών, θα τόνιζε την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, θα θέσπιζε κανόνες διαφάνειας κι αξιοκρατίας στη δημόσια ζωή και θα αναβάθμιζε το Κοινοβούλιο τελικά σχεδόν τίποτε δεν έγινε. Επίσης, ενώ επαγγέλλονται όλοι αξιοκρατία μόλις αναλάβουν την εξουσία συνήθως στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό με χιλιάδες μετακλητούς συμβούλους υπουργών και φορέων της κεντρικής εξουσίας (συνήθως ανεπάγγελτους γόνους της οικογενειοκρατίας, αποτυχόντες πολιτευτές και συγγενείς υπουργών) και δίνεται η εικόνα σπατάλης για δημιουργία κομματικού στρατού.
Με θλίψη και αηδία μπορεί κάποιος να παρατηρήσει την ελληνική πραγματικότητα, με την πνευματική ηγεσία εκκωφαντικά απούσα, ενώ έπρεπε να λειτουργεί με θάρρος ως «λυχνία επί όρους κειμένη» και την πολιτική ηγεσία να μην μπορεί να ξεφύγει από το τέλμα της μικροπολιτικής.
Η Ανάσταση του Θεανθρώπου έρχεται μετά την Εβδομάδα των Παθών, ύστερα από δοκιμασίες και περισυλλογή που οδηγεί σε κάθαρση και ανασύνταξη ελπίδων, για να μπορούν οι άνθρωποι να δεχτούν απελευθερωτικά και με αγαλλίαση το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης. Αλλά η χώρα μας βιώνει μάλλον μια ατέλειωτη Εβδομάδα Παθών με προσδοκία της δικής της ανάστασης που θα έρθει μόνο αν εμείς οι πολίτες την αναζητήσουμε με αυτοκριτική, ψυχική κάθαρση και απόφαση για ανασύνταξη στόχων με σημαιοφόρους, αξιοκρατικά επιλεγμένους, αυτούς που με θάρρος αλλά και υπευθυνότητα θα μπορούν να κρατήσουν ψηλά τη σημαία, υλοποιώντας τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Αυτές τις μέρες πρέπει όλοι να κοιταχθούμε στον καθρέφτη των ονείρων μας, αναζητώντας τα όνειρα της νιότης, γιατί, όπως έλεγε ο ποιητής Ν. Καρούζος, «θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί, στο τέλος τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν». Καλή Ανάσταση και για την πατρίδα μας.
*Δικηγόρος – πρώην πρόεδρος του δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Πέρασαν Πέρσες. Ρωμαίοι. Βανδαλοι. Γοτθοι. Ουνοι. Βίκινγκς. Ρώσοι. Γαλατες. Βούλγαροι. Σλάβοι. Τούρκοι. Σαρακηνοι. Φράγκοι. Ιταλοί. Γερμανοί. Ακόμα είμαστε εδώ. Σιγά μην φοβηθούμε τους σαπιους ευρωπαιους και τον Κουλη με όλο το πολιτικό τσίρκο της χώρας. Πάλι θα αναστηθουμε. Και τότε, ούτε ψύλλος στον κορφο τους.
Πώς να αναστηθεί εφόσον ποτέ δεν πεθαίνει??
Μας πάκτωσαν στη Μεγάλη Πέμπτη, μας θέλει σταυρωμένους στη φτώχεια και τη μιζέρια ο Κ Μητσοτάκης και η παρέα του.
Προπαγάνδα, οφθαλμοφανή ψέματα και αφαίρεση ατομικών ελευθεριών των πολιτών είναι το ατομικό σχέδιο διοίκησης του ετερόφωτου ηγέτη, οπαδού της παγκοσμιοποίησης.
Η οικονομία πάσχει, οι πολίτες δυστυχούν, οι νέοι χάνουν κάθε ελπίδα, ενώ οι κολλητοί κάνουν πάρτι με Δημόσιο Χρήμα.
Εξαφάνισαν την παραγωγή και τις υπηρεσίες, έστρεψαν την οικονομία στη μούφα της πράσινης ενέργειας.
Δέσμευσαν όλους τους πόρους της οικονομίας ( επιδοτήσεις, διαθέσιμα τραπεζών, ίδια κεφαλαία) στις μπίζνες των ελαχίστων ολιγαρχών ενέργειας.
Απαγόρευσαν τον ελληνικό και φτηνό λιγνίτη, έβαλαν εμπάργκο στα ενεργειακά προϊόντα της Ρωσίας χαμηλής τιμής και υψηλής αξίας, έτσι για να μην υπάρχει ανταγωνισμός στις ήπιες μορφές ενέργειας των ολιγαρχών.
Δημιούργησαν οικονομικό ζόφο, αυξήθηκε ο πληθωρισμός, οι τιμές πέταξαν στα ουράνια, η αγροτική παραγωγή έγινε μη ανταγωνιστική σε σχέση με την Τουρκία και τις λοιπές ανταγωνίστριες χώρες. Η βιομηχανική παραγωγή και ο τουρισμός χάνουν αγορές, ενώ οι πληθωριστικοί έμμεσοι φόροι κάνουν το καθημερινό τραπέζι των νοικοκυριών φτωχότερο με την πάροδο του χρόνου. Όσο για την ενέργεια, τριπλασιάστηκε η τιμή της κιλοβατώρας με αυξανόμενη τάση. Η τάση αυτή της ενέργειας, με τη σειρά της, συνεχίζει να πυροδοτεί τον πληθωρισμό, να καταβαραθρώνει την ανταγωνιστικότητα, να εξαφανίζει τις επενδύσεις και να φέρνει πείνα στον έλληνα.
Ο Έλληνας Μακιαβέλι, ο πρωθυπουργός Κ Μητσοτάκης, μάζεψε γύρω του τους ανίκανους, έτσι για να μην επιβουλεύονται την εξουσία του, τους βάφτισε άριστους και τους έβαλε να εκπαιδευτούν στα χαλάσματα της οικονομίας που ο ίδιος δημιούργησε με εντολές των αφεντικών της παγκοσμιοποίησης.
Καταστροφικό το μίγμα εξουσίας, η χώρα βυθίζεται καθημερινά σε μεγαλύτερο ζόφο.
Κέρδισε επάξια τον τίτλο του χειρότερου πρωθυπουργού από καταβολής τους σύγχρονου ελληνικού κράτους, ενώ η κυβέρνηση του αποδεικνύεται χειρότερη από αυτήν των διεφθαρμένων φιλάρχων της Κεντρικής Αφρικής.
Λένε πως μοιάζει στον ρωμαίο αυτοκράτορα Νέρωνα, εκείνος όμως ήταν ικανός σε σχέση με τον άχρηστο στη διακυβέρνηση πρωθυπουργό μας.
Δεν υπήρξε ποτέ, ούτε φαντάζομαι πως θα παρουσιαστεί στο μέλλον τέτοιος καταστροφικός για τη χώρα πρωθυπουργός.
ΤΟ ΗΡΘΑΝ ΝΤΥΜΕΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΟΥ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟ ΟΥΤΕ ΚΑΙ Η ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥΣ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ
ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ ΜΑΣ ΔΕ ΞΕΡΟΥΜΕ ΣΕ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΠΛΕΟΝ