Το «κόσμημα» του αθλητισμού Μαρία Πρεβολαράκη

Του Γιώργου Χατζηδημητρίου

«Την ώρα που πάλευε η Μαρία, είχαμε πολλά παιδιά στις παλαίστρες. Σταματήσαμε την προπόνηση και καρφωθήκαμε στην τηλεόραση. Περιττό να σου πω τι γίνηκε μετά…» μου λέει ενθουσιασμένος, Σάββατο πρωί, ο Ηρακλής Δεσκουλίδης, αυτός ο γίγαντας Πόντιος, ο παγκόσμιος πρωταθλητής μας και ολυμπιονίκης της Ελευθέρας Πάλης και τώρα προπονητής στον ΑΤΛΑ Καλλιθέας, τον οποίον ίδρυσε ο παππούς του, ο Παράσχος «Μπόρας».

Η χαρά ήταν για τη Μαρία Πρεβολαράκη, αθλήτρια του Συλλόγου, αυτό το κόσμημα του ελληνικού αθλητισμού που κέρδισε την προηγούμενη μέρα στην Μπρατισλάβα το χρυσό ευρωπαϊκό στα 53 κιλά στην Ελεύθερη Πάλη – το μοναδικό που έλειπε από την πλούσια συλλογή της μαζί με ένα μετάλλιο ολυμπιακό.

(Παρεμπιπτόντως, πόση αισθητική και ηθική απόσταση από την τενίστρια Σάκαρη, που ακόμα μυξοκλαίγεται ότι δεν της δώσαν τη σημαία στους Ολυμπιακούς στο Παρίσι για πολιτικούς λόγους επειδή, λέει, είναι ζευγάρι με τον γιο του Μητσοτάκη, όταν υπάρχουν αθλήτριες με το βάρος και το ήθος της Μαρίας…).

Από το 2012, όταν κατέκτησε το πρώτο της χάλκινο μετάλλιο σε Παγκόσμιο για να ακολουθήσουν δύο ακόμη, το 2017 και το 2022, και οκτώ ευρωπαϊκά (τέσσερα ασημένια: 2013, 2014, 2021 και 2022 και τέσσερα χάλκινα: 2017, 2018, 2023 και 2024), η αθλήτρια-θρύλος της Πάλης τιμά τον εαυτό της και το εθνόσημο.

Την έχουνε στο «Πρωτόκολλο» στο υπουργείο Παιδείας με χαμηλό μισθό να βάζει σφραγίδες, ενώ έχει πτυχίο από τη Γυμναστική Ακαδημία και θα μπορούσε άνετα να προσληφθεί στον ΑΤΛΑ για να μυεί νέα παιδιά στο συγκλονιστικό άθλημα της Πάλης. Δεν μπορεί να το δει κάποιος; Αυτό το κορίτσι δεν έχει πάρει ολυμπιακό μετάλλιο, επειδή, όπως συνήθως συμβαίνει με τα καλά παιδιά, τίποτε δεν έρχεται εύκολα στη ζωή της. 

ΥΓ.: Τον ΑΤΛΑ Καλλιθέας, όπως είπα πριν, τον ίδρυσε ο παππούς του Ηρακλή, ο Παράσχος Κοτίδης, όπως ήταν το κανονικό του, πρόσφυγας από την Κερασούντα, που εγκαταστάθηκε στην Καλλιθέα μετά την καταστροφή. Αυτός μάζευε τα προσφυγάκια, για να μην αλητεύουνε και πέσουν στην απογοήτευση και στις καταχρήσεις και τα έκανε παλαιστές με αθλητικό ήθος και κοινωνική παρουσία. 

Το παρατσούκλι «Μπόρας», όπως μου εξήγησε κάποτε ο αξέχαστος φίλος Θεόφιλος Τριανταφυλλίδης, πρώτος ξάδερφος του Ηρακλή που ζούσε στο Σέδες (Θέρμη σήμερα, στη Σαλονίκη), του το κόλλησε ένα πατριωτάκι Κύπριος δημοσιογράφος γύρω στα 1936, όταν περιγράφοντας αγώνες πάλης έγραψε γλαφυρά στην εφημερίδα γι’ αυτόν, «επιπίπτει επί των αντιπάλων, ωσάν μπόρα»… 

Δεν βρίσκω λόγια να περιγράψουν τον σεβασμό μου γι’ αυτήν τη Γυναίκα και για όλα τα παιδιά της Πάλης που πηγαίνουν στους Αγώνες, σχεδόν με έρανο… Η ίδια η Πρεβολαράκη στις δηλώσεις της υποσχέθηκε να διαθέσει μέρος του πριμ που θα πάρει για το χρυσό μετάλλιο από τον χορηγό της (Stoiximan) στους νέους αθλητές και αθλήτριες της εθνικής ομάδας της Πάλης, λέγοντας: «Το σκέφτηκα για να στηρίξω τα νέα παιδιά, γιατί η Ομοσπονδία δεν τους έχει καταβάλει πριμ εδώ και τρία χρόνια από τις επιτυχίες τους σε διεθνείς διοργανώσεις μικρών κατηγοριών». 

Η Ρουμάνα αντίπαλός της στον τελικό, μου λέει ο Ηρακλής, ήτανε το νούμερο 1 παγκοσμίως και φαβορί. Αν την έκοβες όμως εκείνη την ώρα στην απονομή, αίμα δε θα ‘βγαινε από μέσα της…