Θράκη: Κίνδυνοι και ευκαιρίες

Του Μανώλη Κοττάκη

Θα μπορούσε να πιστέψει κανείς ότι η σύλληψη και η φυλάκιση του δημάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιμάμογλου από τον Ερντογάν θα επιδράσει κατά τρόπο απρόσμενο στο εσωτερικό της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη;

Θα μπορούσε να πιστέψει κανείς ότι η ερώτηση των 11 βουλευτών της Ν.Δ. για τις αγοραπωλησίες ακινήτων στη Θράκη θα μας αποκάλυπτε ότι το πρόβλημα δεν είναι τα σπίτια και οι εκτάσεις που αλλάζουν χέρια, αλλά ο δανεισμός στον οποίο προσφεύγουν οι αγοραστές από τουρκική τράπεζα και η ρήτρα παρακράτησης κυριότητας, με ό,τι αυτό σημαίνει;

Κι όμως. Καμιά φορά δεν είναι ακριβώς αυτό που νομίζουμε.

Η σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου παράγει, μαθαίνουμε, τεκτονικές αλλαγές στο εσωτερικό της μειονότητας και ευτυχώς διορθώνει τα τεράστια λάθη της ελληνικής Πολιτείας στην περιοχή. Εμείς οι Έλληνες θεωρούμε αγαθό εκτός διαπραγμάτευσης την κοινοβουλευτική δημοκρατία, τις ελεύθερες εκλογές, τον σεβασμό στη διαφορετική άποψη, την ελευθερία έκφρασης.

Στην Τουρκία (στο μέτρο που ήταν) μετά τη σύλληψη Ιμάμογλου δεν είναι. Και στους συντηρητικούς κύκλους της μουσουλμανικής μειονότητας, όχι μόνο στους κεμαλικούς, επικρατεί ένα σοκ το οποίο μεταφράζεται στην εξής απορία: «Δηλαδή, αν τυχόν τουρκοποιείτο η Θράκη ποτέ, έτσι θα ζούσαμε; Μέσα σε καθεστώς φόβου, τρόμου, διώξεων και συλλήψεων;»

Οι απόψεις όλων όσοι από την ηγεσία της μειονότητας έχουν βγει μπροστά και διακηρύσσουν ότι «ναι μεν δεν απαρνούμαστε την τουρκική καταγωγή μας, δεν υποκύπτουμε στις διαταγές του τουρκικού προξενείου δε» άρχισαν να αποκτούν έρεισμα.

Η πρώτη ρωγμή στις αντιλήψεις ενός σημαντικού τμήματος της μουσουλμανικής μειονότητας επήλθε στο πραξικόπημα του 2016. Για μερικές μέρες, μέχρι που να ξεκαθαρίσει η υπόθεση και όσο η τουρκική λίρα γκρεμιζόταν στα χρηματιστήρια, οι μουσουλμάνοι τουρκικής καταγωγής, που ζουν με το ένα πόδι στη Θράκη και με το άλλο στην Κωνσταντινούπολη και στα παράλια, κατάλαβαν πόσο τυχεροί πολίτες είναι που έχουν στην τσέπη τους το ισχυρό ευρώ και το διαβατήριο χώρας κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τώρα μια νέα πολιτική ανωμαλία στην Τουρκία τούς προσγειώνει απότομα, ώστε να αντιληφθούν ποια προνόμια έχουν ζώντας σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία σαν την ελληνική, ακόμα και με τα τεράστια προβλήματα που έχει. Τα κελιά και οι φυλακές της Τουρκίας δεν συγκρίνονται με τις μεγάλες παθογένειες της ελληνικής δημοκρατίας. Αυτά είναι τα καλά νέα.

Υπάρχουν όμως και άσχημα νέα. Το πρόβλημά μας δεν είναι ότι αγοράζουν γη στη Θράκη Τούρκοι πολίτες. Το πρόβλημά μας είναι από πού δανείζονται για να την αγοράσουν.

Η τουρκική τράπεζα Zirat Bank, της οποίας τα γραφεία είναι στην κεντρική πλατεία της Κομοτηνής, πριμοδοτεί τις αγορές και σε όσους έχουν και σε όσους δεν έχουν. Αλλά επί των τέως ελληνικών ακινήτων εγγράφει προσημείωση υποθήκης σε κάθε σύμβαση δανείου που παρέχει.

Και όταν ο οφειλέτης πάψει να εξυπηρετεί το δάνειο, είτε δολίως είτε από πραγματική αδυναμία, τότε η ελληνική γη και η ελληνική ιδιοκτησία περιέρχεται σιωπηρώς στην κυριότητα του τουρκικού κράτους. Εμμέσως. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημάνει για το μέλλον.

Ας το έχουμε υπ’ όψιν μας. Η Θράκη, εκτός από εσχατιά της Ελλάδος, είναι και το προγεφύρωμα της Θεσσαλονίκης.