Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Χωρίς φωτιά καπνός συνήθως δεν βγαίνει και κάτι τέτοιο φαίνεται ότι ισχύει με τις (νέες) φήμες που άρχισαν να κυκλοφορούν για τον εκλογικό νόμο. Εάν θα αποδειχθούν τελικά… αποκαΐδια είναι κάτι που μένει να φανεί.
Πώς έχουν τα πράγματα; Η καταβύθιση των ποσοστών της Ν.Δ. και η αδυναμία της να ανακάμψει έχουν ενεργοποιήσει εκ νέου τα σενάρια για αλλαγές, οι οποίες όμως δεν αφορούν ακριβώς το πρώτο κόμμα αλλά τη… διαφορά του από το δεύτερο!
Η έως τώρα επίσημη θέση ήταν ότι θέμα αλλαγής δεν υπάρχει. Το είχε δηλώσει και ο Κ. Μητσοτάκης. Από την τελευταία φορά που το έκανε όμως (αρχές Δεκεμβρίου) άλλαξαν πολλά. Και κυρίως η δημοσκοπική βουτιά για την κυβέρνηση, η οποία από 28%-30% που ήταν τότε, με το ζόρι κινείται τώρα στο 23%-25%…
Ως γνωστόν, μάλιστα, το 25% είναι το θανατηφόρο όριο, αφού κάτω από αυτό χάνεται εντελώς το μπόνους των εδρών και το σύστημα μετατρέπεται σε απλή αναλογική για όλους. Έτσι κι αλλιώς, πάντως, με τόσο χαμηλά ποσοστά η αυτοδυναμία είναι χαμένη υπόθεση, χωρίς να έχουν καν νόημα οι τυχόν επαναληπτικές εκλογές…
Τι είναι λοιπόν αυτό που σκέφτονται οι φωστήρες του Μαξίμου για να «κλέψουν» βουλευτικές έδρες αφού έχουν χάσει πια τις λαϊκές ψήφους; Οι τροποποιήσεις να έχουν στο επίκεντρο (και) την «επιδότηση» της διαφοράς μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος. Στο όνομα της κυβερνητικής σταθερότητας, υποτίθεται…
Κάπως έτσι θέλουν να προσθέσουν διάταξη σύμφωνα με την οποία για καθεμία μονάδα που χωρίζει το πρώτο από το δεύτερο κόμμα να προβλέπεται έξτρα μπόνους και π.χ. μία επιπλέον βουλευτική έδρα. Και κάπως έτσι οι ίδιοι φωστήρες ονειρεύονται ότι με ένα τέτοιο τερατούργημα η Ν.Δ. -ακόμα κι αν βρεθεί σε ιστορικά χαμηλά- θα μπορέσει, έχοντας απόσταση π.χ. 15 μονάδων από το επόμενο κόμμα, να «τσιμπήσει» έναν επιπλέον αντίστοιχο αριθμό βουλευτών…
Ανάλογες συζητήσεις λέγεται ότι είχαν γίνει σε κλειστό κύκλο και προ εξαμήνου, αλλά δεν προχώρησαν. Τώρα επανέρχονται και βέβαια οι «διαρροές» τους ενδέχεται να γίνονται για να βολιδοσκοπηθούν οι αντιδράσεις.
Ποιες αντιδράσεις; Μην ξεχνάμε ότι είχε αποκαλυφθεί (χωρίς να διαψευσθεί) πως, όταν συναντήθηκαν Μητσοτάκης και Ανδρουλάκης στο Μέγαρο Μαξίμου στις 4 Δεκεμβρίου (μόλις τρία εικοσιτετράωρα από την επίσημη πρωθυπουργική διάψευση), είχαν συζητήσει το θέμα. Ο ένας τον ρώτησε και ο άλλος απάντησε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα ήταν αρνητικό σε ορισμένες αλλαγές και κυρίως στο να μπορεί να λαμβάνει το μπόνους όχι μόνο ένα κόμμα αλλά και συνασπισμός κομμάτων.
Μια τέτοια αλλαγή που ζητά ο Ανδρουλάκης μάλιστα θα μπορούσε να συνδυαστεί -ως «αντιπαροχή»;- με αυτό που μεθοδεύει το Μαξίμου. Θα ήταν ενδεχομένως και κίνητρο για τη δημιουργία εκλογικού «λαϊκού μετώπου» της Κεντροαριστεράς, που άλλοι όμως το βλέπουν ως ευκαιρία και άλλοι ως δίκοπο μαχαίρι και παγίδα…
Υπάρχει πολύ πιο απλός τρόπος να λυθεί το ζήτημα με τον εκλογικό νόμο. Εάν το κόμμα που κυβερνά έρθει πρώτο στις εκλογές χωρίς να εξασφαλίζει αυτοδυναμία, τότε παίρνει τουλάχιστον 30 έδρες “επιδότηση” κι αν δεν είναι αρκετές τόσες ώστε να εκλέγει 151 βουλευτές.