Η κόρη μια βδομάδα Κέρκυρα και ο γιος Αμερική…

Του Κώστα Πρώιμου

Μπαίνει πάντα με χαρακτηριστική μαγκιά και την πρέπουσα «συνοδό» κλανιά ο εξυπνάκιας στο καφενείο του χωριού, ενώ παραδίπλα οι βόθροι ξεχειλίζουν, με τις οσμές του πολιτισμού να συμπληρώνουν το θεσπέσιο άρωμα του πρωϊνού καφέ.

«Και ποιον να ψηφίσουμε; Έχετε κάνα καλύτερο; Έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία και τον κορονοϊό». Αυτά λέει μονίμως, ουρλιάζοντας, ενώ έχει κατεβάσει μία καράφα τσίπουρο μετά μεζέ, όταν η κουβέντα γυρνάει γύρω από τα Τέμπη και την ακρίβεια.

Η κόρη του δουλεύει  στη Νομαρχία και ο γιος του έγινε προσφάτως μεγάλος και τρανός, «διεφυντής» σε μια σημαντική δημόσια υπηρεσία των Αθηνών.

Καθώς έχει αναλάβει με πατριωτικό ζήλο τη μόρφωση όλων των ρεμπεσκέδων του καφενέ, μνημονεύει κάθε τρεις και λίγο τον Μέγα Αλέξανδρο λες και ήταν πρώτα ξαδέρφια, φυσικά αν κάποιος γνωρίζει τα στοιχειώδη, βάζει τα γέλια με τις ανακρίβειες και τις ιστορικές στρεβλώσεις που μεγαλόστομα «παπαγαλίζει» απαριθμώντας τα Έργα και τις Ημέρες, ενώ υπερηφανεύεται σαν να είχε εκστρατεύσει και ο ίδιος στο πλευρό του θρυλικού Μακεδόνα Στρατηλάτη.

Δεν θα μπορούσε να μην είναι και απόλυτος φαν του Κολοκοτρώνη που μας ελευθέρωσε από τους Τούρκους, ενώ ταυτόχρονα δοξάζει τον Μητσοτάκη για ένα επιδοματάκι που του’ χει βγάλει τον τελευταίο καιρό και το λαμβάνει σε μηνιαία βάση.

Αυτό το μοτίβο έχει πάντα ο συνειρμός των σκέψεών του. Από τους εθνικούς ήρωες – τσουπ… στα πεπραγμένα της κυβέρνησης του Κυριάκου! Θα μπορούσε ενδεχομένως να ισχυριστεί κάποιος παρατηρητής ότι ο γραφικός «αμπλαούμπλας» του καφενείου υποσυνείδητα κάπου έχει μπερδέψει εκείνους με… δαύτους.

Όπως, δανειζόμενοι λίγη κουλτούρα από τη slang, θα λέγαμε ότι μονίμως μπλέκει στον «χαοτικό» εγκέφαλό του την «π…με τη βούρτσα», ένα πράμα…

Προχθές είχε λαϊκή και παραπονιόταν για την ακρίβεια. Μπήκε στο καφενείο θυμωμένος και συνάμα φορτωμένος με σακούλες. Οι υπόλοιποι καφενόβιοι συμφωνούσαν, ενώ  αυτός περηφανεύτηκε καθώς τους εξιστορούσε στη συνέχεια πώς τσαμπουκαλεύτηκε μια κυριούλα που πουλούσε χόρτα του βουνού και ζαρζαβατικά: «Εμ, κύρα Σούλα μου, με αυτές τις τιμές ποιος θες να έρθει να αγοράσει; Τι μας τσαμπουνάς ότι ο πάγκος σου μεσημεριάζει και είναι γεμάτος; Βάλ’ τα από την αρχή στη μισή τιμή ντε!».

Τις προάλλες, έδινε ανιδιοτελώς και με περισπούδαστο ύφος μαθήματα οικιακής οικονομίας, αφού είχε παρακολουθήσει νωρίς το πρωί σχετικό σεμινάριο, από το «δίδυμο» Πορτοσάλτε – Οικονόμου. «Όλα τα φώτα αναμμένα και κάθε τρεις και λίγο μπάνιο μέσα στον χειμώνα! Πολύ κακομάθαμε εμείς οι Έλληνες!», φώναζε ξανά και ξανά, λες και οι υπόλοιποι μέσα στον καφενέ ήσαν κουφάλογα… Ασφαλώς, αν τολμήσει κανείς να εναντιωθεί στο ημερήσιο μανιφέστο αυτομάτως βαπτίζεται κομμουνιστής και κυρίως ανθέλληνας, αν φυσικά βρει το σθένος και επιμείνει σε αντίθετες απόψεις ή με θαρραλέα απερισκεψία ξεστομίσει ύβρεις κατά του θεόσταλτου Μητσοτάκη.

«Μα, 240 ευρώ το αρνί μωρέ;». Του ξέφυγε τούτο, μιας και η σχετική κουβέντα για τον εφετινό οβελία με τη χρυσή επικάλυψη  έγινε προ ολίγου, ενόψει του Πάσχα! Συνέχισε απτόητος να προπαγανδίζει με τον στόμφο και τη σιγουριά έγκριτου Οικονομολόγου: «Είδατε με τους δασμούς του Τραμπ και τον πόλεμο στην Ουκρανία; Ε, δεν πειράζει! Θέλει και ο κώλος μας αρνί και παϊδάκια! Ας βάλουμε στη σούβλα και δύο κοτοπουλάκια, δεν θα πάθουμε και τίποτα.  Ας κάτσουμε και λίγο στα σπίτια μας. Δεν βλέπετε τι γίνεται στη Ελλάδα τα τριήμερα; Τα Χριστούγεννα, το Πάσχα; Όλοι στο σορολόπ και στις εκδρομές το ρίχνουν. Θέλει και λίγο φρένο πλέον».

Προς το τέλος της ημερήσιας «καφενειακής σύναξης», γιατί η κυρά είχε βάλει φασολάδα στο τσουκάλι και περίμενε στο σπίτι, ένας χωριανός του, τον ρώτησε: «Πού θα κάνουν εφέτος Πάσχα τα παιδιά;».

Με περίσσεια υπερηφάνεια και καμαρώνοντας σαν γύφτικο σκεπάρνι απάντησε: «Η κόρη θα πάει μια βδομάδα στην Κέρκυρα και ο γιος Αμερική…».