Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου*
«Το 2024 ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε σε 2.769, από 2.565 το 2023. Ο συνολικός πλούτος τους αυξήθηκε από 13 τρισεκατομμύρια δολάρια σε 15 τρισεκατομμύρια δολάρια σε μόλις 12 μήνες. Ο πλούτος των δέκα πλουσιότερων ανδρών του κόσμου αυξανόταν, κατά μέσο όρο, κατά σχεδόν 100 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα – ακόμα κι αν έχαναν το 99 τοις εκατό του πλούτου τους σε μια νύχτα, θα παρέμεναν δισεκατομμυριούχοι».
«Tον Ιανουάριο του 2025, ο πλούτος των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 314 δισεκατομμύρια δολάρια – περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια την ημέρα. Αυτός είναι περισσότερος από τον συνολικό πλούτο των 2,8 δισεκατομμυρίων ανθρώπων που αποτελούν το φτωχότερο τρίτο της ανθρωπότητας».
Aυτά τα στοιχεία, τα οποία παρουσίασε η Οxfam, μια διεθνής οργάνωση που αναδεικνύει το πρόβλημα της παγκόσμιας φτώχειας, πιστοποιούν την τάση αλλαγής του παγκόσμιου πολιτικοοικονομικού συστήματος. Αντί του παραδοσιακού καπιταλισμού ζούμε πλέον το πέρασμα σε μιας νέας μορφής φεουδαρχία με τις οικονομικές ανισότητες να εκτινάσσονται κάθε χρόνο.
Δεν είναι κάτι που υποστηρίζουν μόνο οι χαμένοι αυτής της αλλαγής αλλά καμιά φορά και όσοι επωφελήθηκαν από αυτήν. Όπως ο δισεκατομμυριούχος, ιδιοκτήτης τεχνολογικών εταιριών, Nick Hanauer, που μετά την κρίση του 2007-2008 παραδέχτηκε ότι «η χώρα μας (Ηνωμένες Πολιτείες) μετατρέπεται με ολοένα ταχύτερους ρυθμούς σε λιγότερο καπιταλιστική και περισσότερο σε φεουδαρχική κοινωνία».
O συγγραφέας Τζόελ Κότκιν με τα έργα του «Η νέα πάλη των τάξεων» (2014) και «Ο ερχομός της νεοφεουδαρχίας: Μια προειδοποίηση στην Παγκόσμια Μεσαία Τάξη» (2020) θεωρεί πως νέες τάξεις σχηματίστηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, που θυμίζουν ιδιαίτερα τις γενικές τάξεις, οι οποίες υπήρχαν στη Γαλλία, στην περίοδο της φεουδαρχίας. Η τεχνολογική ολιγαρχία, με έδρα τη Σίλικον Βάλεϊ, αντιστοιχεί στην τάξη των ευγενών, ενώ οι σύγχρονοι πολιτικοί μαζί με τους ανθρώπους των μιντιακών ομίλων, της ψυχαγωγίας και τους ακαδημαϊκούς ελίτ αντιστοιχούν στην τάξη των κληρικών. Οι χαμένοι του παιχνιδιού είναι οι άνθρωποι της σύγχρονης μεσαίας τάξης που αντιστοιχούν στους μικροκτηματίες και τους τεχνίτες της τρίτης τάξης της μεσαιωνικής Γαλλίας. Ενώ χαμηλότερα από αυτούς βρίσκονται άνθρωποι που πλέον δεν έχουν καμία περιουσία, ενώ συχνά χρωστάνε κιόλας στο κράτος και στις τράπεζες. Αυτοί σαφέστατα θυμίζουν τους μεσαιωνικούς δουλοπάροικους.
Για τον Κότκιν δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι έχουμε μπει σε περίοδο νεοφεουδαρχίας. Το παραδοσιακό προπύργιο της αμερικανικής κοινωνίας, πολιτικής και οικονομίας, που ήταν οι άνθρωποι της μεσαίας τάξης, έχει απολέσει τις δυνατότητες της ταξικής κινητικότητας και της ανόδου στις ψηλές τάξεις που υπήρξε η βάση του αμερικανικού ονείρου και το δέλεαρ που έκανε τον αμερικανικό τρόπο ζωής να έχει παγκόσμια απήχηση.
Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του το 2024 για το χρίσμα των Δημοκρατικών στην προεδρική κούρσα, είχε κάνει μια εντυπωσιακή καταγγελία στον Νιλ Καβούτο του Fox News. «Η δύναμη ενός έθνους προέρχεται από μια ισχυρή οικονομία και μια ζωντανή μεσαία τάξη. Και έχουμε εξαφανίσει τη μεσαία τάξη σε αυτή τη χώρα συστηματικά».
«Το χειρότερο από όλα είναι αυτό που συνέβη στην οικονομία» είπε ο Kένεντι, αναφερόμενος στα μέτρα του lockdown που θεσπίστηκαν το 2020. «Προκάλεσαν απώλειες 16 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με τον Larry Summers, την έκθεση του ΔΝΤ και την έκθεση του Χάρβαρντ. Δημιουργήθηκαν τότε 500 νέοι δισεκατομμυριούχοι. Η έκθεση της Oxfam, η οποία κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα, δείχνει ότι οι δισεκατομμυριούχοι που υπήρχαν στην αρχή της πανδημίας, όπως ο Μπιλ Γκέιτς, ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ, ο Τζεφρι Μπέζος, ο Μπλούμπεργκ κ.λπ., αύξησαν την περιουσία τους κατά 30% στη διάρκεια της πανδημίας. Από τα lockdowns. Και η Amazon κατάφερε να κλείσει όλους τους ανταγωνιστές της».
Μια σειρά οικονομικών κρίσεων στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη έπληξε τη μεσαία και τις χαμηλότερες τάξεις στον 21ο αιώνα. Αρχικά ήταν οι μεγάλες απώλειες των μικροεπενδυτών στα χρηματιστήρια και στη συνέχεια η κρίση του 2007-2008 που προκάλεσε η χρεοκοπία της Lehman Brothers. Η κρίση αυτή προκάλεσε λιτότητα στη Δύση για όλη την επόμενη δεκαετία, που στην περίπτωση της Ευρώπης επιτάθηκε με τα Μνημόνια. Οκτώ ευρωπαϊκές χώρες υποχρεώθηκαν να εφαρμόσουν Μνημόνια: Ελλάδα, Κύπρος, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Λετονία, Ουγγαρία, Ρουμανία. Θυμηθείτε και σημαντικές χώρες εκτός της Ευρώπης που καταστράφηκαν από τα πακέτα «σωτηρίας» των διεθνών δανειστών, όπως, για παράδειγμα, η Αργεντινή.
Και μετά ήρθε η οικονομική κρίση που προκάλεσε η νόσος Covid με τα μέτρα του lockdown, τα οποία νέκρωσαν την αγορά και έπληξαν ιδίως τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Όταν τα lockdowns σταμάτησαν, ξεκίνησε το ρεύμα της ακρίβειας μέσω του πληθωρισμού που προκάλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι κυρώσεις στη Ρωσία, που όμως κατέληξαν μπούμερανγκ, μιας και τις πλήρωσαν κυρίως οι ευρωπαϊκοί λαοί με τη μεγάλη αύξηση στις τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου.
ΕΓΚΛΗΜΑ
Το μόνο ερώτημα πλέον δεν είναι αν έχουμε περάσει σε περίοδο νεοφεουδαρχίας, αλλά αν αυτό το πέρασμα έγινε λόγω των οικονομικών συνθηκών ή μήπως ήταν ένα καλά σχεδιασμένο έγκλημα, προκειμένου να φτωχοποιηθούν πλατιές μάζες στη Δύση.
Είδαμε στις κρίσεις του 21ου αιώνα ότι οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Ενώ οι λαοί πλήρωναν τον λογαριασμό με λιτότητα και Μνημόνια, οι μεγάλοι διεθνείς παίκτες αύξαναν τις περιουσίες τους κερδοσκοπώντας. Θέλω να τονίσω σε αυτό το σημείο ότι η λιτότητα στη Δύση υπήρξε πολιτική επιλογή των νεοφιλελεύθερων ηγεσιών της σε αντίθεση με την Ανατολή. Για παράδειγμα, η Κίνα, αντί να προχωρήσει σε πολιτικές αυστηρής λιτότητας, όπως η Ε.Ε., ή να μιμηθεί το πρόγραμμα των ΗΠΑ που μοίρασαν χρήμα αλλά κυρίως στις τράπεζες, ακολούθησε κεϊνσιανές πολιτικές. Χρηματοδότησε άμεσα την οικονομία με 586 δισεκατομμύρια δολάρια που κατευθύνθηκαν στη δημιουργία δημοσίων έργων. Με αυτά τα χρήματα η Κίνα απέκτησε 21 αεροδρόμια, μετρό, σιδηροδρομικές γραμμές υψηλής ταχύτητας και άλλες σημαντικές υποδομές. Κατάφερε μάλιστα η κινέζικη κυβέρνηση, δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης του 2008, να προχωρήσει και στο επόμενο κεϊνσιανό βήμα, σε αύξηση των μισθών κατά 24%! Αρκεί η σύγκριση αυτών των πολιτικών που κράτησαν αλώβητη την Κίνα από τις συνέπειες της κρίσης του 2007-2008 με τη γενικευμένη σφαγή λιτότητας που είχαμε στη Δύση, η οποία γονάτισε το εισόδημα των νοικοκυριών, για να αντιληφθούμε αν η φτωχοποίηση ήταν ή όχι πολιτική επιλογή στη Δύση.
Στο άρθρο μου «Η βιώσιμη ανάπτυξη ως εργαλείο καταστροφής εθνικών κρατών» («δημοκρατία», 2/3/2025) ανέπτυξα τη διαδικασία της καταστροφής της βιομηχανίας, της γεωργίας και της κτηνοτροφίας από τη βιώσιμη ανάπτυξη που προωθούν οι παγκοσμιοποιητές του ΟΗΕ και του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και στην οποία βασίζεται και η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία που προσπαθεί να επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η επίθεση αυτή στους κρίσιμους παραγωγικούς τομείς κυρίαρχων κρατών συνεπάγεται εργοστάσια που κλείνουν μαζί με γεωργικές και κτηνοτροφικές μονάδες. Στα εκατομμύρια των ανέργων που θα προκαλέσει πρέπει να προστεθούν και τα εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων που θα χάσουν τις εργασίες τους από την ένταξη της Τεχνητής Νοημοσύνης στη μαζική παραγωγή.
Η νεοφίλ πολιτική της αυστηρής λιτότητας, η βιώσιμη ανάπτυξη, η χρησιμοποίηση της Τεχνητής Νοημοσύνης και τα περιοριστικά μέτρα των lockdowns είναι ξεκάθαρα τέσσερα μέσα με τα οποία οι λαοί οδηγούνται σε μαζική ανεργία και φτωχοποιούνται. Αποτελούν όμως βασικές επιλογές των ελίτ που προωθούν την πολιτική παγκοσμιοποίηση και συνεπώς η φτωχοποίηση των λαών είναι μέσα στην ατζέντα τους.
Το ότι οι ίδιοι προωθούν, εξάλλου, τη νεοφεουδαρχία ως οικονομικό σύστημα της Νέας Τάξης τους φαίνεται και από τα πολιτικά, οικονομικά και νομικά προνόμια που απολαμβάνουν οι ίδιοι πλέον, όπως π.χ. στην Ελλάδα με την ασυλία των πολιτικών μέσω του νόμου περί ευθύνης υπουργών ή με την αστυνομική φύλαξη των πολιτικών, των φίλων τους επιχειρηματιών και όλων των παρατρεχάμενων του διαπλεκόμενου συστήματος σε βάρος της αστυνόμευσης στις λαϊκές γειτονιές.
Αλλά και από τον δογματισμό των συστημικών αφηγήσεων που προσπαθούν να επιβάλουν τα νεοταξικά μίντια σε περιόδους κρίσεων, δογματισμό που εκπορεύεται από ειδικούς (οικονομολόγους ή υγειονομικούς), οι οποίοι κουνάνε το δάχτυλο απειλώντας τους αμφισβητίες, όπως οι κληρικοί του καθολικού ιερατείου στη μεσαιωνική φεουδαρχία απειλούσαν τους αιρετικούς.
Ακόμη και τα διάφορα επιδόματα που μοιράζονται ως νέα μόδα από τις δυτικές κυβερνήσεις θυμίζουν ακριβώς συμπεριφορά ευγενών απέναντι σε δουλοπάροικους που θέλουν να καλοπιάσουν και να εφησυχάσουν.
*Τοπικός εκδότης – συγγραφέας
Εκδιώκουν συνειδητά τις εμπορικές ΜΜΕ από την αγορά, καταστρέφουν αυτές και εξαφανίζουν έτσι τις παραγωγικές μικρομεσαίες.
Αδυνατούν οι παραγωγικές μικρομεσαίες, λόγω μεγέθους, να γίνουν προμηθευτές σε μεγάλες εμπορικές αλυσίδες.
Η αγορά γίνεται ολιγοπωλιακή, ενώ οι τιμές παίρνουν τα ύψη.
Η αγορά ισορροπεί σε χαμηλότερους όγκους πωλήσεων, ακριβότερα προϊόντα, μικρότερη ικανοποίηση των αναγκών των πελατών και βελτιστοποίηση της αποδοτικότητας των πολυεθνικών.
Οι προδιαγραφές ποιότητας, η δήθεν προστασία περιβάλλοντος και τα πλαστά εμπάργκο τύπου Ρωσίας, τρέπουν τα πρόβατα καταναλωτές στην απόχη των πολυεθνικών και οδηγούν στην καταστροφή τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Οι κυβερνήσεις, μέσω του ιερατείου της ΕΕ, δημιουργούν πολίτες δυο τάξεων. Τους υπερβολικά πλούσιους και τη μεγάλη μάζα των πτωχών, εξαφανίζουν δηλαδή τη μεσαία τάξη.
Πρόβατα λοιπόν στο μαντρί των πολυεθνικών οι πολίτες, ανήκουν πλέον σε αυτές και δυστυχώς τους χρησιμοποιούν μόνο για άρμεγμα.
Οι Μητσοτάκηδες της εξουσίας, λειτουργούν ως υπάλληλοι των πολυεθνικών. Αρμέγουν, σφάζουν, κουρεύουν τα πρόβατα για το κέρδος των αφεντικών του, το δε σιτηρέσιο των προβάτων καθορίζεται ανάλογα με το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Τα γαλακτοφορία και τα κρεατοπαραγωγής σιτίζονται με στόχο τη βέλτιστη παραγωγή. Ενώ για τα μη παραγωγικά, παρέχεται μόνο η ελάχιστη τροφή επιβίωσης (συνταξιούχοι).
Χάνονται η ελευθερια και το αξιακό σύστημα των πολιτών, ο εξαθλιωμένος πολίτης εγκαταλείπει πλέον κάθε διάθεση πάλης, φροντίζει την ικανοποίηση μόνο των βασικών του αναγκών επιβίωσης.
Η παγκοσμιοποίηση μας χαρίζει τα δεσμά της σκλαβιάς μας, μας μετατρέπει σε οιονεί ζώα με έντονες τις ανάγκες επιβίωσης.
Ο πολιτισμός μας χάνεται, ο μέσος πολίτης μετατρέπεται σε άνθρωπο των σπηλαίων.
Δες τε το παράδειγμα της ενέργειας, ο κ Μητσοτάκης τη χάρισε σε ολιγάρχες.
Τριπλασιάστηκε οι τιμή ρεύματος, τετραπλασιάστηκε η τιμή του φυσικού αερίου και τα υγρά καύσιμα έγιναν απλησίαστα.
Αυξήθηκαν οι τιμές της αγοράς, χάνονται καθημερινά μικρομεσαίες επιχειρήσεις για αυτό το λόγο, ενώ οι πολίτες καταναλώνουν μικρότερες ποσότητες.
Μειώθηκε η κατανάλωση ενέργειας, οι καταναλωτές κρυώνουν, δεν ταξιδεύουν, πλένονται λιγότερο, τρώνε ελάχιστα, μειώνουν τις δαπάνες ένδυσης, κόβουν τις. δαπάνες εκπαίδευσης των παιδιών τους, δεν προσεγγίζουν τις δαπάνες υγείας και συναντούν νωρίτερα τον Αρχάγγελο Μιχάηλ. Ο δε κερδόος Ερμής εξαφανίζει πλήθος μικρομεσαίων λόγω μικρού κύκλου εργασιών που δεν καλύπτει με το περιθώριο κέρδους τα έξοδα λειτουργίας τους.
Οι ελάχιστοι ολιγάρχες ενέργειας και οι ΔΕΗ, δημιουργούν τρομακτικά υπερκέρδη. Θυμηθείτε τη ΔΕΗ από ζημιογόνα κρατική επιχείρηση έγινε ιδιαίτερα κερδοφόρα, σε σημείο ώστε να αγοράζει ζημιογόνες εταιρίες για να μην πληρώνει φόρους. Εμείς όμως ελαχιστοποιήσαμε τη χρησιμοποίηση ηλεκτρικής ενέργειας.
Οδηγούμαστε σε αυτή την κατάσταση, από τους κυβερνήτες που επιλέξαμε.
Θυμηθείτε, ο κ. Μητσοτάκης είπε στη ΓΣ του ΟΗΕ, εργάζομαι για την παγκοσμιοποίηση και όχι για τα συμφέροντα του λαού μου.
Ηθικό δίδαγμα:
Ψηφίζουμε τους πολιτικούς που βλάπτουν τη χώρα και τους εμάς τους πολίτες.