Πάμε γι’ άλλα…

Του Ανδρέα Καψαμπέλη

Αυτό που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν είναι συνηθισμένες και παραδοσιακές αναταράξεις και συγκρούσεις στο εσωτερικό των κομμάτων. Είναι κάτι πολύ ευρύτερο και αφορά ολόκληρο το σημερινό πολιτικό σύστημα της χώρας…

Η κρίση του συστήματος αυτού δεν είναι ασφαλώς τωρινή υπόθεση. Φαίνεται όμως ότι πλησιάζει, εάν δεν έχει φτάσει, η φάση της κορύφωσης…

Η αφετηρία βρίσκεται αναμφίβολα αρκετά χρόνια πίσω. Τουλάχιστον μια δεκαπενταετία, όταν τα Μνημόνια προκάλεσαν τα πρώτα ρήγματα σε ένα σύστημα που έδειχνε, μεταπολιτευτικά, καλά οχυρωμένο και ασφαλές, με μοιρασμένους ρόλους στις συνιστώσες του.

Λέγεται -και σωστά- ότι η υπόθεση των Τεμπών έδρασε ως καταλύτης για τη σημερινή έκρηξη. Κι αν δεν ήταν η πολύνεκρη τραγωδία-έγκλημα, νομοτελειακά, θα επενεργούσε κάτι άλλο. Το σύστημα είχε μπουκώσει για τα καλά πια…

Κι αν μέχρι πρότινος φαινόταν να έχει πρόβλημα μόνο η αντιπολίτευση, ήταν θέμα χρόνου να χτυπήσει ανοικτά ο «ιός» και την κυβερνητική όχθη. «Κακό χωριό τα λίγα σπίτια» λέει η σοφή λαϊκή παροιμία. Και με τα «γαλάζια» ποσοστά να καταβυθίζονται, έρχεται και η αραιοκατοίκηση. Συγκολλητική ουσία μεν η εξουσία, αλλά τώρα, που ένας στους δύο βουλευτές της Ν.Δ. βλέπει να χάνει την έδρα του, χάνει και το έδαφος κάτω από τα πόδια του…

Το ντόμινο που σημειώθηκε μέσα στο Σαββατοκύριακο ήταν εντυπωσιακό. Η ειδησεογραφία δεν προλάβαινε να καταγράφει το ένα κρούσμα μετά το άλλο και από το ένα κόμμα στο άλλο, λες και υπήρχε μια άτυπη «συμμετρία» για την έναρξη πυρών από και προς πάσα κατεύθυνση.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι τα μερεμέτια μπορούν να σώσουν το σημερινό κομματικό σκηνικό, που πνέει τα λοίσθια εν μέσω μιας διαρκούς και αυξανόμενης κοινωνικής απαξίωσης και λαϊκής απονομιμοποίησης.

Μερεμέτια οι τεχνητές συγκολλήσεις στην αντιπολίτευση, μερεμέτι κι ο ανασχηματισμός για την κυβέρνηση, που, αντί να κλείσει πληγές, τελικά άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Πλέον ο Κ. Μητσοτάκης δεν (θα) ξέρει από πού του έρχονται τα χτυπήματα: Για παράδειγμα, μέσα σε λίγες ώρες το φιτίλι που άναψε ο αμίλητος έως τώρα Αβραμόπουλος για το μισθολογικό των ενστόλων οδήγησε σε νέο παρανάλωμα…

Σίγουρα ο δρόμος είναι μακρύς. Κενό δεν μπορεί να υπάρξει, αλλά ο κύκλος της μετάβασης, με ή χωρίς πολιτικές τερατογενέσεις, πιθανότατα θα είναι μεγάλος. Αυτός είναι και ο λόγος που κάνει τις εκλογές αναπόδραστες για να υπάρξει νωπή καταγραφή των συσχετισμών και καινούργια αφετηρία, που θα οδηγήσει σε πιο αντιπροσωπευτική ανασύνθεση του πολιτικού τοπίου.

Δεν είναι εύκολα τα πράγματα και από την άλλη πλευρά: Η ανάπτυξη ενός αντισυστημικού χώρου ένθεν κακείθεν δημιουργεί νέα δεδομένα αλλά και στοιχήματα. Οι πολιτικές δυνάμεις που τον εκπροσωπούν κινδυνεύουν να χάσουν το παιχνίδι εάν δεν μετασχηματίσουν τη διαμαρτυρία σε κυβερνητική πρόταση με αρχή, μέση και τέλος. Είναι το δικό τους ραντεβού με την Ιστορία.