Φιλελληνισμός και εξόντωση

Του Γιώργου Κ. Στράτου

Στα χρόνια που ξεκίνησαν καλό θα είναι να ξαναθυμηθούμε την Ιστορία, μπας και μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις τεράστιες προκλήσεις μπροστά στις οποίες αναπόφευκτα θα βρεθούμε. «Πυξίδα» μας η διαχρονικής αξίας ρήση του Βρετανού πρωθυπουργού, λόρδου Πάλμερστον: «Τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς. Έχουν μόνο σταθερά συμφέροντα». Εξαιρετικό παράδειγμα αποτέλεσε για μένα η απάντηση στην απορία πώς η Γερμανία με έναν λαό που αγκάλιασε με περισσότερη θέρμη από οποιονδήποτε άλλον ευρωπαϊκό τον αγώνα της Εθνικής Ανεξαρτησίας μας μεταμορφώθηκε σε εμπνευστή της καταστροφής του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας; 

«Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι και η Ελλάδα για την οικουμένη» έγραφε ο Γκαίτε. Με αυτόν τον ύμνο στη σημασία της Ελλάδας για τον πολιτισμό γαλουχήθηκαν δεκάδες πνευματικοί άνθρωποι στη Γερμανία. Οι Γερμανοί φιλέλληνες το 1821 ήταν οι περισσότεροι και με τα περισσότερα θύματα από όλες τις εθνικότητες. Ο πατέρας της κλασικής αρχαιολογίας και της γερμανικής «ελληνολατρίας» Γιόχαν Γιοάχιμ Βίνκελμαν έβλεπε σε μας: «Μία ευγενική απλότητα και ένα ήσυχο μεγαλείο». Και ο μεγάλος φιλόσοφος Γκέοργκ Χέγκελ ομολογούσε: «Στο άκουσμα του ονόματος Ελλάδα γεννιούνται σε κάθε μορφωμένο άνθρωπο στην Ευρώπη και ειδικά σε εμάς τους Γερμανούς πάτρια αισθήματα». Πώς έφτασαν στους Νεότουρκους, στα τάγματα εργασίας και στις γενοκτονίες; 

Μετά την έξωση του Βαυαρού Όθωνα, την άνοδο στον θρόνο του Δανού Γεωργίου Α’ και την πρόσδεση της Ελλάδας στην Αγγλία, η γερμανική πολιτική αλλάζει. Καθώς η Γερμανία στις αρχές του 20ού αι. επιθυμεί να καθιερωθεί ως αποικιακή δύναμη στην Ανατολή, πρέπει να παραγκωνίσει την Αγγλία και τη Γαλλία. Έτσι θα αναζητήσει στήριγμα στο απομεινάρι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μικρά Ασία. Η πολιτιστική καθυστέρηση των Τούρκων και οι μειονότητες της περιοχής, Έλληνες, Αρμένιοι και Εβραίοι, που κρατούν στα χέρια τους την οικονομία, είναι τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Έτσι, μαζί με τους Αγγλογάλλους, συμπαρασύρεται και η Ελλάδα, που είχε και συμπαγείς πληθυσμούς σε Θράκη και Μικρά Ασία. Το βιβλίο του Μιχαήλ Λ. Ροδά «Πώς η Γερμανία κατέστρεψε τον Ελληνισμό της Τουρκίας» παρουσιάζει αναλυτικά τον ρόλο της Γερμανίας στην ενίσχυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αργότερα των Νεοτούρκων με σκοπό τον αφανισμό μας. Ο συγγραφέας, ως διευθυντής Γραφείου Τύπου της Ύπατης Αρμοστείας Σμύρνης, γνώριζε τα γεγονότα από πρώτο χέρι. Ο θεωρητικός των Νεοτούρκων Ζιγιά Γκιοκάλπ γράφει για τη νεοτουρκική Νέα Τάξη: «Οι Τούρκοι ήταν οι υπεράνθρωποι που είχε φανταστεί ο Νίτσε. Από την τουρκικότητα θα γεννηθεί η νέα ζωή». Ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης, στο βιβλίο του «Μικρασιατική Καταστροφή. Από τη Λούξεμπουργκ και τον Γληνό στην ήττα και στο τραύμα», αναφέρεται στην ανάλυση της Γερμανίδας πολιτικού γιατί η δημιουργία μιας «εθνικής Τουρκίας», ως «χωροφύλακα» μίας γερμανικής Μικράς Ασίας, συνιστούσε την κορυφαία επιδίωξη του γερμανικού ιμπεριαλισμού. «Κάθε ομοιότητα…».