Συμπληρώνονται σήμερα 155 χρόνια από τη γέννηση ενός ανθρώπου που αφιέρωσε τη σύντομη, αλλά περιπετειώδη ζωή του στην υπεράσπιση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας της πατρίδας και της απελευθέρωσης της Μακεδονίας μας, η οποία έπρεπε πάση θυσία να ενταχθεί στον εθνικό κορμό. Ο λόγος γίνεται για τον καπετάν Μίκη Ζέζα, τον κατά κόσμον Παύλο Μελά. Γεννήθηκε το 1870 στη Μασσαλία της Γαλλίας και σκοτώθηκε, μαχόμενος υπέρ πίστεως και πατρίδος, το 1904, στη Στάτιστα, τον οικισμό στον νομό Καστοριάς που σήμερα φέρει το όνομα του ήρωα, «Μελάς»!
Ο Παύλος Μελάς πήρε τα όπλα για την πατρίδα από επιλογή. Ουδείς τον υποχρέωσε. Ήταν γιος μεγαλεμπόρου και παντρεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη, κόρη του επιφανούς πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, που κάποια στιγμή έγινε και πρωθυπουργός. Ο Μελάς θα μπορούσε να περάσει μια ζωή χωρίς ιδιαίτερες βιοποριστικές μέριμνες και κινδύνους. Όμως, μέσα του έκαιγε η φλόγα του πάθους για την Ελλάδα. Γι’ αυτό έγινε αξιωματικός, γι’ αυτό εντάχθηκε στην Εθνική Εταιρεία, γι’ αυτό χτυπιόταν στα βαλτοτόπια της Μακεδονίας με τους Βουλγάρους και τους Τούρκους.
Τις ιδεολογικές και αγωνιστικές γραμμές που χάραξαν μαχητές σαν τον Παύλο Μελά και στοχαστές όπως ο αδελφός της γυναίκας του, ο Ίων Δραγούμης, ακολούθησαν εκείνοι που έφεραν σε πέρας τον τιτάνιο αγώνα της απελευθέρωσης της Μακεδονίας μας από τους ξένους δυνάστες.
Η παρακαταθήκη του Παύλου Μελά είναι σαφής και δεν επιδέχεται παρερμηνείες. Η Μακεδονία είναι η δόξα της Ελλάδας. Ουδείς δικαιούται να την… παζαρεύει, σε οποιοδήποτε επίπεδο, για να γίνεται αρεστός στους ξένους. Ουδείς δικαιούται να χαρίζει το ιερό όνομά της, τον πολιτισμό της, την ιστορία της σε ξένους κλεπταποδόχους, οι οποίοι θέλουν να αποκτήσουν δάφνες που δεν τους ανήκουν.
Η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν μια πράξη ντροπής. Μια προδοσία σε βάρος του έθνους και άρνηση της ηθικής κληρονομιάς, που άφησαν πίσω τους ο Παύλος Μελάς κι όλα τα παλικάρια τα οποία έχασαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους, για να υπηρετήσουν το ελληνικό έθνος.
Είναι χρέος όλων μας να αγωνιστούμε για τη Μακεδονία μας και να στείλουμε προδοτικά χαρτιά σαν τη Συμφωνία των Πρεσπών στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
