Παράσταση που δεν κόβει εισιτήρια

Του Νίκου Γ. Μερτζάνη

«Με τον ήλιο τα μπάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;» Θέλετε τον ορισμό της παροιμίας, ακριβώς όπως περιγράφεται σε μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο; Ο ορισμός της παροιμίας: «Λέγεται: Για άνθρωπο ανόητο που επαναλαμβάνει μια λανθασμένη ενέργεια και αναρωτιέται γιατί δεν διορθώνεται η κατάσταση. Επίσης, λέγεται για ανθρώπους που αργούν να ξεκινήσουν μια δουλειά και τη σταματάνε νωρίς, οπότε δεν έχουν μεγάλη πρόοδο σε αυτό που κάνουν».

Για τις ανάγκες του άρθρου θα κρατήσω το πρώτο σκέλος, που περιγράφει με τρόπο κατανοητό την κατάσταση που επικρατεί στα κόμματα από το κέντρο και προς τα αριστερά του πολιτικού φάσματος. Επανάληψη μιας λανθασμένης ενέργειας και απορία γιατί αυτή η λανθασμένη ενέργεια δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. 

Στην περίπτωση της παροιμίας τα πρόβατα ψόφησαν. Στην περίπτωση του προοδευτικού χώρου αυτά που συρρικνώνονται μέχρι του σημείου της εξαφάνισής τους είναι το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. και η Νέα Αριστερά. Πριν από τις εκλογές του 2023 ο Αλέξης Τσίπρας, ως πρόεδρος τότε του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., είχε κάνει σημαία του προεκλογικού διαλόγου τη συνεργασία του προοδευτικού χώρου για να αντιμετωπιστεί η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η «πόρτα» από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη σκληρή και με αποτελέσματα μετρήσιμα μετά τις εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώθηκε και στη συνέχεια άρχισε να διαλύεται σε κομμάτια, με αποτέλεσμα να έχει φτάσει δημοσκοπικά, δύο χρόνια μετά από εκείνες τις εκλογές, κοντά στο 5%.

Πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόεδρο τον Σωκράτη Φάμελλο, ο οποίος ακολουθεί την ίδια τακτική με τον Τσίπρα. Όπου σταθεί και όπου βρεθεί δηλώνει σε όλους τους τόνους την ανάγκη για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Και από την πλευρά του ο Ανδρουλάκης απαντά μονότονα ότι θέλει να καταθέσει κυβερνητική πρόταση την οποία ο ελληνικός λαός θα προτιμήσει έναντι αυτής του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Διευκρίνηση απαραίτητη στο συγκεκριμένο σημείο: Στον γράφοντα οι επιδιώξεις και των δύο προκαλούν, αν μη τι άλλο, προβληματισμό. Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, στους ψηφοφόρους αυτό το παιχνίδι μεταξύ Φάμελλου και Ανδρουλάκη, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, προκαλεί τάσεις φυγής.

Ακόμη δεν μπορούν να αντιληφθούν οι κύριοι Ανδρουλάκης και Φάμελλος ότι η παράσταση αυτή δεν κόβει εισιτήρια. Οι πολίτες έχουν τα προβλήματά τους, τα οποία είναι συγκεκριμένα και καταγράφονται σε όλες τις δημοσκοπήσεις: Ακρίβεια, κράτος δικαίου, διαφθορά. 

Τι κάνουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ; Διαγωνισμό δημοσίως για το ποιος από τους δύο κάνει καλύτερη αντιπολίτευση. Επίσης, δημοσίως γίνονται οι «εμμονικές» εκκλήσεις Φάμελλου για συνεργασία και οι απανωτές αρνήσεις Ανδρουλάκη. Οι συνεντεύξεις των δύο αρχηγών και των στελεχών των κομμάτων τους καταλήγουν συνεχώς στο ίδιο σημείο: Στην αδυναμία να βρουν κοινό τόπο. Κι όλο αυτό γίνεται δημοσίως. Κι όλο αυτό απωθεί ακόμη περισσότερους πολίτες και τους σπρώχνει σε άλλες… πολιτείες. 

Χάνουν και οι δύο. Ο ένας από την αδυναμία να κατανοήσει ότι οι προσκλήσεις για συνεργασία στον αέρα, χωρίς προηγούμενη συντεταγμένη συνεννόηση σε επίπεδο βάσης, σε επίπεδο χαμηλότερων στελεχών, σε επίπεδο υψηλότερων στελεχών, δεν ευδοκιμεί. Ο άλλος από την αδυναμία να καταλάβει ότι οι συνεχόμενες αρνήσεις, με το επιχείρημα πως θέλει να βγει πρώτος, την ώρα που το κόμμα του παρουσιάζει πτώση και τον αμφισβητούν τα στελέχη του, δεν πείθουν κανέναν.

Και σε αυτό το σημείο καίγεται και το «χαρτί» της όποιας μελλοντικής συνεργασίας. Οι πολίτες, όπου δεν διακρίνουν σοβαρότητα και ισχυρό μήνυμα ότι έχουν γίνει κατανοητές οι ανάγκες τους και τα θέλω τους, φεύγουν και δύσκολα επιστρέφουν. Βγαίνουν στους δρόμους μόνοι τους. Υπερβαίνουν τα εμπόδια εκπροσώπησης και απορρίπτουν τα κούφια λόγια.