Του Απόστολου Κρητικόπουλου*
Ακόμα θυμάμαι τις μάχες που έδινα πριν από 13 έτη με σοσιαλιστές και φιλελεύθερους στα κοινωνικά δίκτυα για τον νέο φόρο που μας είχε φορέσει τότε ο υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος από το βήμα της ΔΕΘ, τον Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών, τον μετέπειτα ΕΝΦΙΑ. «Μα είναι προσωρινός φόρος», διάβαζα με τρόμο για την αφέλεια των συμπολιτών μου, «τον πληρώνουν σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο» έλεγαν οι υποτακτικοί χαρατσολάγνοι (τεράστιο ψέμα, δεκάδες χώρες δεν έχουν φόρο ακινήτων στη Δύση, και όσες έχουν, δεν τον θέτουν τόσο υψηλά όπως εμείς).
Με τρόμο έβλεπα το αδηφάγο κράτος που σαν τον γκροτέσκο πίνακα του Φρανσίσκο Γκόγια του 1823 «Ο Κρόνος καταβροχθίζει τον γιο του» τρώει συνεχώς από τις σάρκες μας και απαξιώνει τον ιερό θεσμό της ιδιοκτησίας, ώστε να συντηρήσει τον τεράστιο, δυσκίνητο και ψηφοθηρικό μηχανισμό του σε βάρος του έθνους. Πόσο χάρη είχαν οι κρατιστές στο να μας φορτώνουν φόρους! Τι καταπληκτική μαεστρία στο να τιμωρούν την αξία ενός εργαζόμενου ανθρώπου που μοχθεί, αφού ο ΕΝΦΙΑ ενεργεί επιβαρυντικά απέναντι στην ιδιοκτησία, καθώς τιμωρεί κλιμακωτά και αυξανόμενα όσους έχουμε επενδύσει στα ακίνητα. Σαν να σου ούρλιαζε το κράτος στο αυτί σου να απεμπολήσεις ό,τι ακίνητη ιδιοκτησία έχεις στο βιος σου! Ήταν σαφές πως ήταν ντροπή η «συσσώρευση πλούτου» και πλέον είμαστε στοχοποιημένοι φορολογικά όσοι κληρονομήσαμε ένα μικρό εξοχικό στο χωριό, όσοι λάβαμε με κόπους δεκαετιών ένα στεγαστικό δάνειο για να έχουμε στέγη πάνω από την κεφαλή μας, όσοι είμαστε παραδοσιακοί και θέλουμε να δημιουργήσουμε μια «προίκα» (άλλη μια λέξη που έχει ενοχοποιηθεί από την Αριστερά) για τα παιδιά μας ώστε να ξεκινήσουν την ενήλικη ζωή τους χωρίς τα άγχη για στέγαση που είχαμε εμείς ως παλαιότερη γενιά.
Ύστερα από 13 έτη εφαρμογής αυτού του τρισκατάρατου φόρου, συνειδητοποίησα σήμερα που έλεγξα για ακόμα μία χρονιά το ποσό που μου βεβαιώθηκε από την ΑΑΔΕ ότι όλη αυτή την περίοδο έχω πληρώσει σωρευτικά στο κράτος ΕΝΦΙΑ, που, αν τον είχα αποταμιεύσει, θα είχα στην ιδιοκτησία μου ένα μικρό διαμέρισμα! Μέχρι το τέλος της ζωής μου (αν ο Θεός θελήσει να φτάσω το προσδόκιμο ζωής για τους άρρενες στην Ελλάδα) θα έχω πληρώσει τόσα χρήματα στον ΕΝΦΙΑ, που θα μπορούσα να έχω αγοράσει μία ιδιαίτερα άνετη οικία για κάποιον από τους απογόνους μου! Επιτέλους, κάποια πραγματικά ελεύθερη κυβέρνηση πρέπει να παύσει αυτή την καταστροφή.
*∆ιδάκτωρ Πληροφορικής (twitter: @kritikopoulos)
Πρόκειται και για Ψυχολογικό φόρο τύπου βαρλικίων «Varlık Vergisi» που επέβαλαν στην Πόλη προς τις μειονότητες (μεσούντος μάλιστα του β’ ππ!) για τον εκτουρκισμό της οικονομίας και απόρριψη κυρίως της ελληνικής συμμετοχής.
Και εν πάση περιπτώσει εάν επεβάλλετο πάση θυσία κάποια διαφορά για να βγούν τα 2,65 δισ ας ανέβαζαν κάτι που εισπράττεται και υπάρχει (με αυξημένο τον συντελεστή δηλ του φόρου στα ενοίκια), και όχι κάτι που πιθανότατα, συν τω χρόνω, απαξιώνεται ανενεργό.
Όμως εκεί κερδίζουν και τα ξένα χεντζ φαντς, που ούτως ή άλλως έχουν φοροαπαλλαγές ευρέως φάσματος και έτσι… φερμπότεν επειδή πίπτει ράβδος.
Εδώ ακόμη και κάτι που δεν ανήκει ως ψιλή κυριότητα (τρέχοντας για να αναχωρήσει τελικά προς τράπεζες-servicers ) στον χρήστη-οφειλέτη φορολογείται. Τα δικά μου δικά μου, και τα δικά σου δικά μου.
Μήπως οι τότε “θεσμοί” προέτρεψαν να παραμείνει ο ΕΕΤΗΔΕ έως ότου ομαλοποιηθεί κάπως η αγορά… αλλ’ ο μέεγας αντ’ αυτού ηρνήθη;
Μήπως και ο ίδιος ο Χαρδούβελης (ναι αυτός που έβγαζε ανά δέκα το συνάλλαγμα έξω) είπε πως δεν θα απολογηθεί για έναν άδικο ενφια που βρήκε για να τον διαχειρισθεί;
Mήπως κάποιο ελληνικό δικαστήριο έβγαλε μια απόφαση πως: “ο φόρος επιβάλλεται με βάση την αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας, αλλά εφόσον ο ιδιοκτήτης δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην αποπληρωμή του, το ακίνητο κατάσχεται από το Ελληνικό Δημόσιο (ΑΑΔΕ γερμανική μάλλον) και βγαίνει σε πλειστηριασμό, με βάση την εμπορική αξία του”… με αποτέλεσμα κάτι τέτοιο να αντίκειται στα αναλογικά συνταγματικά δικαιώματα;
Σε όλα αυτά επέπεσαν και οι κάθε είδους “νομιμοποιήσεις και αναδρομικότητες” προς την τελική έξοδο προς αποποίηση βεβαρυμένων περιουσιακών στοιχείων.
Όμως πού θα όδευαν όλα αυτά τα ακίνητα;
Έστω, θα άλλαζαν χέρια εντός της χώρας, ή επρόκειτο περί άλλης κατεύθυνσης βολέματος ξένης ιδιοκτησίας και (και) επήλυδων.
Δεν είναι λίγες “αι ημέτεραι Ψυχολογικαί αστοχίαι”, αστοχίες κατ’ εξακολούθησιν που προήλθαν και από το κοντόφθαλμο αφήγημα πως μπορούμε να έχουμε δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη -εθνική ανάπτυξη με ξένη ιδιοκτησία λόγω επιλογής άμεσης (εξ ΟΝΕ) ευρωζωνικής καλαμοκαβαλάρικης πολιτικής.