Του Ανδρέα Μητσόπουλου*
H 25η Μαρτίου, επέτειος της Εθνεγερσίας του 1821, προκαλεί συναισθήματα απερίγραπτης υπερηφάνειας για τον ηρωισμό των Ελλήνων απέναντι στους στυγνούς Οθωμανούς δυνάστες. Πρόκειται για το λαμπρό ιστορικό ορόσημο που οδήγησε στην εθνική ανεξαρτησία και που, αν έλειπαν οι εμφύλιες διαμάχες, ίσως κατέληγε στην εκπλήρωση των εθνικών πεπρωμένων.
Τέτοιες ημέρες όμως, εκτός από εθνική έξαρση, αισθανόμαστε και έναν έντονο προβληματισμό. Αναλογιζόμαστε ότι οι αγώνες των ενδόξων προγόνων μας κινδυνεύουν να ακυρωθούν ένεκα του επικρατούντος εθνομηδενισμού. Θλιβόμαστε, γιατί ο αγώνας υπέρ πίστεως και πατρίδος του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Παπαφλέσσα, του Ανδρούτσου, του Αθανασίου Διάκου, του Νικηταρά, του Μιαούλη, του Κανάρη, της Μπουμπουλίνας, της Μαντώς Μαυρογένους και τόσων άλλων εξοβελίζεται από τους νεοταξίτες πολιτικούς που αποδομούν μεθοδικά την Ελληνορθοδοξία.
Σήμερα, 204 έτη μετά, καίτοι τυπικά ελεύθεροι και οργανωμένοι σε συντεταγμένη Πολιτεία, τίποτα δεν θυμίζει εκείνα τα ένδοξα χρόνια. Το ηρωικό πρότυπο αντικαταστάθηκε από τις αντεθνικές αντιλήψεις, το πάθος για αγώνα από την εθνικοκοινωνική αδιαφορία, η πίστη σε ευγενείς αξίες από την υποδούλωση στα υλικά αγαθά, η ηθική από την κτηνωδία, η ελληνική λεβεντιά από τον ραγιαδισμό, ενώ η εθνική ομοιογένεια απειλείται θανάσιμα από τη βίαιη εγκατάσταση στη χώρα εκατομμυρίων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, εξαιτίας της αριστερίστικης πολιτικής των ανοιχτών συνόρων. Διανύουμε μια περίοδο που οι αρνητές του ελληνικού μεγαλείου επιδιώκουν την κατάργηση των δήθεν στρατοκρατικών παρελάσεων στις εθνικές επετείους και την παραχάραξη της Ιστορίας μέσω κατάπτυστων βιβλίων ή ανιστόρητων εκπομπών, ώστε να σπιλωθεί η υστεροφημία των αγωνιστών του 1821, να υποβαθμιστούν τα λαμπρά γεγονότα (π.χ. μάχη Δερβενακίων) και να αποφευχθεί τεχνηέντως η λεπτομερής καταγραφή των θηριωδιών των Οθωμανών κατά του Γένους μας. Και όλα αυτά, χάριν της ελληνοτουρκικής «φιλίας», η οποία στηρίζεται στη συνεχή υποχώρηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής απέναντι στις άλογες απαιτήσεις της Τουρκίας στη Θράκη, στο Αιγαίο και στην Κύπρο.
Επιπλέον, οι εθνοαποδομητές επικροτούν την καύση της ελληνικής σημαίας από ανθέλληνες, αλλά και την παράδοση αυτής σε αλλοδαπούς, κατά τις μαθητικές παρελάσεις, γιατί έτσι προστάζει το «δόγμα» του πολυπολιτισμού που κατήργησε το ελληνοκεντρικό σχολείο και άλωσε την εκπαίδευση. Μία εκπαίδευση που θεωρεί την έπαρση της σημαίας κατά την έναρξη της σχολικής ημέρας και την πρωινή προσευχή των χριστιανόπουλων «χάσιμο χρόνου», ενώ αποφεύγει συστηματικά την ενδελεχή γνώση της Ιστορίας, των θρησκευτικών και της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Μία εκπαίδευση, χωρίς σοβαρά βιβλία και πατριώτες δασκάλους, που κατασκευάζει στρατιές Νεοελλήνων, αγνοούντων τα απαράμιλλα πρότυπα του Ελληνισμού, ώστε να διαθέτουν ανεπαρκείς αντιστάσεις στο συντελούμενο εθνικό ξεπούλημα.
Οι ήρωες του ’21 αντικαταστάθηκαν από νεοραγιάδες πολιτικούς, ενώ τα άσημα παλικάρια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα από επώνυμα ανδρείκελα που επαίρονται για την ανυποταξία τους. Σε μια εποχή που τα ευγενή ιδανικά και οι μεγάλες ιδέες θεωρούνται από τους θιασώτες της ψευτοκουλτούρας στοιχεία φασισμού και ο αγώνας του 1821 ταξικός και όχι εθνικός, ο ελληνικός λαός που εξακολουθεί να εμφορείται από εθνικά ιδεώδη οφείλει να αντικαταστήσει τις εθνομηδενιστικές κυβερνήσεις που τον θέλουν κοινωνικά ναρκωμένο, οικονομικά εξαθλιωμένο και εθνικοχριστιανικά απονευρωμένο, εκλέγοντας πατριώτες πολιτικούς, οι οποίοι με οδηγό το εθνικό φρόνημα θα προσπαθήσουν να ξαναγράψουν χρυσές σελίδες Ιστορίας.
*Δικηγόρος – Συγγραφέας
