Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Η Επανάσταση του 1821 δεν ήταν ταξική όπως ντροπιαστικά οι εθνοαποδομητές τόσα χρόνια βρόμισαν τα αυτιά μας. Ήταν εθνικοθρησκευτική! Η Επανάσταση δεν ήταν μάταιη για να την περισώσει το Ναυαρίνο. Το Ναυαρίνο την επισφράγισε. Χωρίς αγώνα αιματηρό τα Ναυαρίνα είναι ουτοπίες. Χωρίς την Εκκλησία, ελληνική γλώσσα και συνείδηση δεν σώζονταν και χωρίς τους παπάδες που πήραν τα καριοφίλια Θεού πνοή δεν βρισκόταν. Χωρίς τους Φιλικούς συνωμοσία δεν στηνόταν. Χωρίς τον Γέρο, τον Θοδωράκη Κολοκοτρώνη, μεγάλες μάχες δεν κερδίζονταν. Χωρίς τον Καποδίστρια, το διεθνές περιβάλλον δεν τιθασευόταν. Χωρίς τους εφοπλιστές των νησιών, χρήμα δεν μαζευόταν και στόλος Τούρκων δεν αποκλειόταν. Χωρίς τους απλούς και κανονικούς ανθρώπους που έχυσαν ποταμούς αίματος, η Ελευθερία δεν επέστρεφε. Αλλά και χωρίς Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, κλέφτες, αρματολοί, Μάνη, Σούλι και βουνά δεν θα συνέχιζαν να αντιστέκονται κρατώντας τη φλόγα ζωντανή.
Όπως είχε πει ο Κολοκοτρώνης στον στρατηγό Χάμιλτον:
«Εμείς, καπετάν Άμιλτον, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τον Τούρκο. Άλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα. Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφτες, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά».
Τιμάμε με δάκρυα, συγκίνηση αλλά και ψυχική ανάταση όλους τους μεγαλοεθνομάρτυρες. Από το παλικάρι Αθανάσιο Διάκο, που σουβλίστηκε ζωντανός, μέχρι τον γεροπρούχοντα Χρήστο Καψάλη, που αυτοπυρπολήθηκε στο Μεσολόγγι! Από τον Παπαφλέσσα, που χωρίς αυτόν Επανάσταση δεν ξεκινούσε και έπεσε ηρωικά στο Μανιάκι, μέχρι τον αθυρόστομο οπλαρχηγό νόθο γιο της καλογριάς Γιώργη Καραϊσκάκη.
Προσέξετε τι καταφέραμε. Υποτάξαμε μια αυτοκρατορία, η οποία εκτεινόταν από τον Δούναβη στον Περσικό Κόλπο μέχρι τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Αυτή είναι η ιστορία μας, που με τόσο πάθος και δόλιο τρόπο από το 1990 οι ελίτ μας προσπάθησαν να την αποδομήσουν διακομματικά. Γιατί; Διότι, όταν είσαι φορέας ενός τέτοιου πολιτισμού, δεν υπάρχουν όρια στο τι μπορείς να επιτύχεις. Φανταστείτε η Ελλάδα να είχε μια πραγματικά εθνική ηγεσία, σοβαρή, που οι απόψεις της να αντικατόπτριζαν τα πιστεύω και τις φιλοδοξίες του λαού. Θα ήταν μία απλώς υπολογίσιμη δύναμη στο γεωπολιτκό σταυροδρόμι της ΝΑ Μεσογείου; Γιατί, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία του λαού πιστεύει στον «Μαρμαρωμένο Βασιλιά» μας, αν βγεις και πεις κάτι τέτοιο δημόσια, είσαι ακραίος; Αναρωτηθείτε. Ποιοι είναι οι ακραίοι; Εσείς που οι απόψεις σας είναι πλειοψηφικές στην κοινωνία ή η μειοψηφική ελίτ που έχει καταφέρει από την τηλεόραση και τα πανεπιστήμια να σας σωπάσει και εσείς φοβούμενοι μήπως και χαρακτηριστείτε ακραίοι δεν ομιλείτε;
*Υπ. δρ Γεωπολιτικής – πρόεδρος ∆ικτύου Ελλήνων Συντηρητικών – [email protected]
