Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Μόνο ως καρικατούρα θα μπορούσε να εκληφθεί με βάση όλα τα υπάρχοντα δεδομένα αυτή η προσπάθεια ανασύστασης της Κεντροαριστεράς, όπως εκφράστηκε και με την επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα αυτές τις ημέρες με το πολυσέλιδο μανιφέστο του υπό τον βαρύγδουπο τίτλο «Νέα εθνική πυξίδα». Αλλά και σε συνδυασμό με τις -βάσιμες- πληροφορίες που άρχισαν να διακινούνται περί συγκρότησης νέου φορέα που θα ξεπερνάει τα υπάρχοντα κόμματα, με την εκλογή ηγεσίας από τη βάση και τα σχετικά. Λες κι αυτό είναι το μείζον πρόβλημα…
Η κρίση της Κεντροαριστεράς είναι (και στον τόπο μας) βαθιά ιδεολογική και πολιτική. Με τα χρόνια εξελίχθηκε σε στρατηγική και τώρα επιχειρείται να εμφανιστεί περισσότερο ως οργανωτική και γραφειοκρατική. Δεν το αντιλαμβάνονται ή μήπως αδυνατούν να το παραδεχτούν, καθώς θα ήταν ομολογία του τεράστιου, ενδεχομένως και ιστορικού, αδιεξόδου τους;
Πέρα από την κρίση σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, ειδικά για την Ελλάδα υπάρχουν και πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που βαθαίνουν το πρόβλημα, αλλά αφενός ο εγωκεντρισμός και αφετέρου ο στρουθοκαμηλισμός δεν επιτρέπουν στους πρωταγωνιστές αυτής της υπόθεσης να βλέπουν τελικά πέρα από τη μύτη τους…
Κακά τα ψέματα, σε χώρες όπως η δική μας, η ιστορία της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς έχει ταυτιστεί ειδικώς εδώ και 50 χρόνια με τη διαμαρτυρία και τον καταγγελτισμό. Ακόμη και κατά τη χρυσή οκταετία του Ανδρέα Παπανδρέου, οι μάζες διατηρούνταν ντοπαρισμένες και συσπειρωμένες με πρόσημο το «αντί» και μια πολιτική που συμπυκνωνόταν στο «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά». Αν έλειπε αυτός ο μπαμπούλας…
Το 2010 και το 2015 ήταν οι χρονιές της αποκάλυψης και της κατάρρευσης αυτών των μύθων. Την πρώτη φορά με το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και τη δεύτερη του Αλέξη Τσίπρα. Είναι οι ίδιοι που τώρα, συμβάλλοντας από το παρασκήνιο ο ένας και βγαίνοντας στο προσκήνιο ο άλλος, ονειρεύονται ότι θα ξαναγίνουν οι «μεσσίες». Εκπαιδευμένες στον ριζοσπαστισμό και τον λαϊκισμό αυτές οι μάζες (και μετά τους έφταιγε για όλα ο Πάγκαλος με αυτά που έλεγε) μετακινήθηκαν διαδοχικά αυτή την περίοδο, προσδοκώντας τα μεγαλεία του παρελθόντος, που δεν επρόκειτο όμως να επιστρέψει ποτέ όπως αποδείχθηκε.
Είτε αρέσει είτε όχι, αν κάποιος «έφερε» με 41% το 2019 τη Ν.Δ. -που καταφέρνει να παραμένει, ενώ άλλοτε θα είχε κατακρημνιστεί προ πολλού-, αυτός είναι ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του. Όχι τόσο γιατί προσχώρησε στον μνημονιακό ρεαλισμό, αλλά γιατί με τις κωλοτούμπες και την εξαπάτηση των μαζών έχασε την εμπιστοσύνη τους. Τώρα που εμφανίζεται ξανά για να παίξει, με μια νέα μετάλλαξη, τον ρόλο της κεντροαριστερής συνιστώσας ενός καταρρέοντος συστημικού μπλοκ εξουσίας, ποιος να τον εμπιστευτεί και ποιος να τον πιστέψει;
Αφήστε που εκκρεμεί και η απειλή «μην τολμήσει και εμφανιστεί ο Τσίπρας στο προσκήνιο, θα έχει να κάνει μαζί μου». Μια απειλή διατυπωμένη από τη νέα ανερχόμενη μονοπρόσωπη… αντισυστημική Ζωή. Σημάδι των καιρών κι αυτό για τους γνωρίζοντες.
Ο αρθρογράφος μάλλον έχει κοντή μνήμη.
Του φταίνε τα αδιέξοδα της αριστεράς για το γεγονός πως η Δεξιά έφερε τον Μητσοτάκη;
Πως η Δεξιά άφησε τα ταμία άδεια πριν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όταν ξαναβρήκε την ευκαιρία έπιασαν δουλειά πάλι οι δεξιές ακρίδες πάνω στο “μαρούλι”;
Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ για την εθελοδουλία της δεξιάς στον αμερικανικό παράγοντα διαχρονικά και εσχάτως στον τουρκικό;
Και σε τελική ανάλυση καλό θα ήταν αν ο αρθρογράφος θέλει να σχολιάσει το “πολυσέλιδο μανιφέστο” ας το κάνει σχολιάζοντας όσα αυτό γράφει και ας καταθέσει τις διαφωνίες του.
Είναι λυπηρό πραγματικά να κουνάει το δάχτυλο γιατί ο λαός δεν πρέπει να ξεχνα τι σημαίνει Δεξιά όταν έχουμε έξι χρόνια Μητσοτάκη ακριβώς γιατί ο λαός ξέχασε.
Αλέξη, η χώρα σου είναι τα Σκόπια.
Η κωμωδία έχει και τα όριά της.
Η αφασιακη κουτσουνα που παρίστανε τον πρωθυπουργό και πούλησε την Μακεδονία πούλησε την χώρα για 100 χρόνια έκλεισε τις τράπεζες ανοιξε6τα σύνορα και πόσα άλλα καλό είναι να απολαμβάνει τα χρήματα που μάζεψε και να μη μιλά.
Η άλλη ντροπή της πολιτικής νομίζει ότι ξεχάστηκαν τα έργα του;
Ει με πολύ περίεργος αν σωθεί η φώτο του σε φυσιογνωμιστη τι Αλήθεια θα πει για τον δείκτη νοημοσυνης του;
Πιθανολογώ ότι θα βγει στα όρια
Ένδειξη ένδειας πολιτικού προσωπικού, παντού.
Πολλά τα λάθη στρατηγικής και τακτικής… που δικαιολογούνται μόνον στο ότι ένας γεννημένος διεθνιστής δεν μπορεί να ωφελεί μακροπρόθεσμα την χώρα του, αλλά μόνον ως βραχύβιος διαχειριστής τον “λαό” του.
Και το 2010 και το 2015 η ΝΔ άφηνε την καυτή πατάτα της λύσης της χρεοκοπημένης ,απο αυτή ,χωρας σε κεντροαριστερές κυβερνήσεις για να μην έχουν κομματικές απώλειες. Ωραίοι πατριωτες που οδηγουν τη χωρα στο γκρεμο αλλα κατηγορουν αυτους που προσπάθησαν με οτι μέσο ειχαν να τη σώσουν και για καποια διαστηματα που επαιρναν και αυτοί αντιεργατικα μέτρα τα έπαιρναν με περισσή ευχαρίστηση και αδημονία μην τους κλεψει τη δοξα ο Σοιμπλε .
Γιατί δεν θέλεις να καταλάβεις αναγνώστη?
Σου σερβίρουν όσα ψέματα θέλουν, τόσα όσα τους βολεύει ώστε να παραμένουν στην εξουσία και να σε ελέγχουν ψηφοφόρε όπως ακριβώς θέλουν.
Μα δεν σου γεννάται μια απλή απορία.
Ο ένας στα 4,5 χρόνια τον έστειλαν στο σπίτι του και ας άφησε ταμεία γεμάτα.
Ο άλλος έξι χρόνια με την χώρα στα τάρταρα, φτώχεια, εξαθλίωση, αλλά επιμονή όπως τον διατηρούν εκεί ως να μην συμβαίνει τίποτα.
Η Ελλάδα είναι ως χώρα ένα προτεκτοράτο των ΗΠΑ.
Αυτό θέλει σκληρή δουλειά ως προς την ανάλυση, την μελέτη, αλλά κυρίως ως προς τον τρόπο που ήθελε παύσει οριστικά να συμβαίνει κάποια μέρα.
Η ενωμένη δύναμη των πολιτών, μια φωνή, μπορεί να αποδώσει ως προς αυτό τον σκοπό.
Παμε στοιχημα οτι Εθνικη Πυξιδα θα ονομαζεται το νεο κομμα;
Ούτε τα γίδια μου να βόσκει δεν εμπιστεύομαι στον Αλιέκση τον λινάτσα.