Του Χρήστου Μπολώση
Αύριο, συνέλληνες, γιορτάζουμε τη δεύτερη μεγάλη εθνική μας επέτειο, την Επανάσταση του 1821.
Πολλά θα ακουστούν κυρίως από «προοδευτικούς», αφού στους «άλλους» δεν δίνεται εύκολα βήμα.
Θα αναμασήσουν τα γνωστά ότι η Επανάσταση ήταν ταξική και έγινε για διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών δουλειάς και για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Μπορεί να ακούσετε ότι: Ο Κολοκοτρώνης πολέμησε στα Δερβενάκια, για να ανοίξει ο δρόμος Κόρινθος – Νεμέα – Άργος, επειδή είχε οικόπεδα στο Αγιονόρι, για να ανοίξει βενζινάδικο.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος σκόπευε, σε συνεννόηση με την Πολεοδομία Γραβιάς, να «σηκώσει» επτάστερο ξενοδοχείο στο οικόπεδο που ήταν το Χάνι και ο Τούρκοι αντιδρούσαν, γιατί το ήθελαν τζαμί.
Ο Αθανάσιος Διάκος διεκδικούσε από τον τοπικό πασά ένα οικόπεδο στην Αλαμάνα για να φτιάξει ΣΕΑ (Σταθμό Εξυπηρετήσεως Αυτοκινητιστών).
Η Μαντώ Μαυρογένους βύθιζε τα καράβια της για να εισπράττει ασφάλιστρα από τους Lloyd’s και δεν κόλλαγε ένσημα στους ναυτικούς της και είχε προβλήματα με το ΝΑΤ.
Υπερβολές θα πείτε. Καθόλου.
Εδώ οι αναθεωρητές μας είπαν ότι ο Παύλος Μελάς ήταν πράκτορας των Βουλγάρων κομιτατζήδων και ανέβηκε στη Μακεδονία να πνίξει το κίνημα των… κολλήγων!
Για όλα αυτά, φίλοι μου, υπάρχει απάντηση. Την έδωσε ο Καραϊσκάκης:
Χρόνια πολλά, Έλληνες. Χρόνια πολλά, Ελλάδα μας.
Διαθέτουμε άφθονους γραικύλους, απολυφάδια της αριστεράς.
Βρε παιδιά, εκείνο το γελοίο “συνέλληνες” ποιος το εφεύρε; Λες συμπαίκτης, συνάδελφος, συναγωνιστής, συντοπίτης, αλλά … “συνέλληνες”; Οι Γερμανοί λένε δηλαδή τούς συμπατριώτες των “συνγερμανούς”; Έλεος πια με τις βλακείες.
Καμμιά φορά λέμε λέξεις χωρίς να κατανοούμε τη βαθιά σημασία τους….
“Σκληραγωγημένος” δλδ άνθρωπος που αντέχει και ψυχικά και σωματικά σε δύσκολες συνθήκες. Διάλεξε ο Θεός εκείνη την εποχή να μπορέσει η Ελλάδα να ξετινάξει τον ζυγό της σκλαβιάς επειδη γνώριζε ότι μόνο ανδρείοι και σκληραγωγημένοι θα μπορούσαν να το πετύχουν.
Ήθελε να βοηθήσει και το έκανε. Έλληνες 400 χρόνια υπόδουλοι που κράτησαν τη πίστη τους, που ανέδειξαν χιλιάδες νεομάρτυρες γνωστούς και άγνωστους, γδαρμένους, καμμένους, πνιγμένους, κρεμασμένους, τυφλωμένους, που υπέστησαν παιδομαζώματα, ξεφτιλισμούς και μύρια όσα βάσανα, ήταν ένας λαός ολόκληρος σκληραγωγημένος που δούλευε νυχθημερόν σε χωράφια, σε σίδερα, σε καράβια, που ζούσε σε βουνά και λαγκάδια, χωρίς παιδεία με μόνη ανάμνηση της καταγωγής τους τα λόγια του κουφού σχολειού, σε σκοτάδια δουλείας γεννιούνταν και πέθαιναν υποδουλοι…..ΚΑΙ ΟΜΩΣ κάποια στιγμή επαναστάτησαν και πέτυχαν μετά από ποταμούς αιματων….Ποιοι θα μπορούσαν να το πετύχουν αυτο; Γαλλοι; με λαιμοδέτες και αρώματα; Άγγλοι με περούκες και πούδρες; Καλομαθημένοι Ευρωπαίοι με πιρούνι και μαχαίρι και μισοσηκωμένο το φρύδι; Αυτός που ευημερει δεν…… Μόνο σκληραγωγημενοι και απελπισμένοι από τη σκλαβια αιώνων θα μπορούσαν.!
Στους σύγχρονους καιρούς που ευλογηθήκαμε με Ελευθερια πολλοί λίγοι έχουν απομείνει στην Ευρώπη σκληραγωγημένοι. Χώρες που δεν κατάφεραν να ευημερήσουν, που δέχτηκαν σκλαβιά καθεστωτων, που έχασαν. Η Ελλάδα μας γενικά κέρδισε, παρ όλη τη γκρίνια μας, τη μουρμούρα μας, τη διχόνοια μας και όλα τα στραβά της φυλής μας….Κι αν υπάρχουν σήμερα κάποιοι λίγοι σκληραγωγημένοι σε στίβους στρατιωτικούς η αγροτιάς, ας μην τους κατακρίνουμε γιατί όταν ολοι εμείς οι αραχνούφαντοι χρειαστεί, σ αυτούς θα προστρέξουμε για βοήθεια…..
Όσο για το “δημώδες” που αναρτήσατε για τον στρατηγό Καραϊσκάκη μπορεί να ήταν αθυρόστομος γιατί ετσι μεγάλωσε αλλά ήταν αυτός που έταξε το ασημένιο φόρεμα της Παναγίας της Προυσιώτισσας που είναι μέχρι σήμερα μ αυτό ασημοστολισμένη η Εικόνα Της!
Την ιδιοσυγκρασία αυτών των ανθρώπων που έζησαν στη συγκεκριμένη εποχή είναι δύσκολο να την κατανοήσουμε σήμερα. Το μόνο που μπορω να πω, παρ ολες τις βωμολοχίες τους και τους σκοτωμούς, ειναι η μαρτυρία του πλέον προορατικου Αγίου της εποχής μας του Αγίου Πορφυρίου, ότι τους ειδε όλους μαζί τους ήρωες του 21 στον Παράδεισο με μπροστάρη τον Κολοκοτρώνη! Και τον πιστεύουμε.
Το “ρητό” του μεγάλου Γ. Καραϊσκάκη, εφαρμόζει πιστά ο … Δονάλδιος από τις USA.