Του Χρήστου Μπολώση
Αύριο, συνέλληνες, γιορτάζουμε τη δεύτερη μεγάλη εθνική μας επέτειο, την Επανάσταση του 1821.
Πολλά θα ακουστούν κυρίως από «προοδευτικούς», αφού στους «άλλους» δεν δίνεται εύκολα βήμα.
Θα αναμασήσουν τα γνωστά ότι η Επανάσταση ήταν ταξική και έγινε για διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών δουλειάς και για υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Μπορεί να ακούσετε ότι: Ο Κολοκοτρώνης πολέμησε στα Δερβενάκια, για να ανοίξει ο δρόμος Κόρινθος – Νεμέα – Άργος, επειδή είχε οικόπεδα στο Αγιονόρι, για να ανοίξει βενζινάδικο.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος σκόπευε, σε συνεννόηση με την Πολεοδομία Γραβιάς, να «σηκώσει» επτάστερο ξενοδοχείο στο οικόπεδο που ήταν το Χάνι και ο Τούρκοι αντιδρούσαν, γιατί το ήθελαν τζαμί.
Ο Αθανάσιος Διάκος διεκδικούσε από τον τοπικό πασά ένα οικόπεδο στην Αλαμάνα για να φτιάξει ΣΕΑ (Σταθμό Εξυπηρετήσεως Αυτοκινητιστών).
Η Μαντώ Μαυρογένους βύθιζε τα καράβια της για να εισπράττει ασφάλιστρα από τους Lloyd’s και δεν κόλλαγε ένσημα στους ναυτικούς της και είχε προβλήματα με το ΝΑΤ.
Υπερβολές θα πείτε. Καθόλου.
Εδώ οι αναθεωρητές μας είπαν ότι ο Παύλος Μελάς ήταν πράκτορας των Βουλγάρων κομιτατζήδων και ανέβηκε στη Μακεδονία να πνίξει το κίνημα των… κολλήγων!
Για όλα αυτά, φίλοι μου, υπάρχει απάντηση. Την έδωσε ο Καραϊσκάκης:
Χρόνια πολλά, Έλληνες. Χρόνια πολλά, Ελλάδα μας.
Διαθέτουμε άφθονους γραικύλους, απολυφάδια της αριστεράς.
Βρε παιδιά, εκείνο το γελοίο “συνέλληνες” ποιος το εφεύρε; Λες συμπαίκτης, συνάδελφος, συναγωνιστής, συντοπίτης, αλλά … “συνέλληνες”; Οι Γερμανοί λένε δηλαδή τούς συμπατριώτες των “συνγερμανούς”; Έλεος πια με τις βλακείες.