Του Γιώργου Κ. Στράτου
Η σταθερότητα της κυβέρνησης αποτελεί κυρίαρχο θέμα συζήτησης της περιόδου που διανύουμε. Όλα γύρω συντείνουν και συγκλίνουν στην ανάδειξή του. Από την καταγεγραμμένη στις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για την τραγωδία των Τεμπών βουβή οργή για τον χειρισμό της υπόθεσης μέχρι το διαρκώς εναλλασσόμενο αφήγημα, προεξάρχοντος του πρωθυπουργού, μπας και δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα, και από τα απανωτά διπλωματικά χαστούκια τα οποία δέχεται η πριβέ εξωτερική πολιτική μας λόγω των εξελίξεων στο μέτωπο της Ουκρανίας μέχρι τις συρρικνωμένες δυνατότητες της πλειοψηφίας να βγάλει πλέον τον μήνα με τον μισθό, τα έσοδα και τη σύνταξή της. Η δυσαρέσκεια και η ανησυχία των πολιτών καταγράφονται πλήρως και εμφατικά στο σύνολο των δημοσκοπήσεων. Τα πράγματα είναι τόσο προφανή, που και να θέλει κανείς δεν θα μπορούσε να αντιστρέψει την κραυγάζουσα πραγματικότητα. Με διαπιστωμένη αυτή την κατάσταση, τα ερωτήματα είναι αφενός πόσο θα αντέξουν οι κυβερνώντες, αφετέρου ποιοι θα αποτελούσαν την εναλλακτική επιλογή σε περίπτωση εκλογών.
Οι απαντήσεις είναι δυσάρεστες για όλους. Συμβαίνει συχνά με την αλήθεια. Η Ν.Δ. οχυρώνεται πίσω από την ασφαλή κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, την απόσταση του ποσοστού της από τα υπόλοιπα κόμματα και την αναποτελεσματική αντιπολίτευση που δέχεται. Είναι όμως ορατά διά γυμνού οφθαλμού και η υποχώρηση της δύναμής της, σε σημείο που η αυτοδυναμία της να συνιστά ακυρωθέντα στόχο, και το χάσμα της με την κοινωνία, που επηρεάζει το ηθικό στο εσωτερικό του κόμματος, και η αγωνία των στελεχών της για τις εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα. Παρά ταύτα, εκτιμώ ότι ως οδό διαφυγής και αποσυμπίεσης θα προκηρύξει εκλογές στις οποίες θα προσπαθήσει να δώσει «δημοψηφισματικό», έντονα πολωτικό χαρακτήρα. Το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να ξαναπιάσει το νήμα με τον προ σημιτικό εαυτό του και, ως εκ τούτου, να πείσει ότι μπορεί να εκφράσει πειστικά τα χειμαζόμενα κοινωνικά στρώματα. Είναι και θα παραμείνει καθηλωμένο, γιατί πολλές στάσεις της ηγεσίας του, από τον χειρισμό των υποκλοπών μέχρι την επιστροφή της Άννας Διαμαντοπούλου, παραμένουν ανεξήγητες. Τα κόμματα της Αριστεράς, πλην ΚΚΕ, θα δώσουν όλα τον υπέρ πάντων αγώνα για την είσοδό τους στη Βουλή, και πέραν αυτού ουδέν. Τα λεγόμενα «αντισυστημικά κόμματα» όλου του φάσματος, ανεξαρτήτως της αύξησης της δύναμης την οποία καταγράφουν, αδυνατούν να αποτελέσουν, με τη σημερινή μορφή και τις ηγεσίες τους, κυβερνητικούς εταίρους ακόμη και σε επίπεδο συνεργασιών. Συνεπώς, είναι πολύ πιθανό να βρεθούμε σε μια Βουλή δέκα κομμάτων, με πολύ δύσκολο τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Αυτό το ενδεχόμενο ανησυχεί πολλούς, και ευλόγως, με τόσα μέτωπα ανοιχτά και τον κόσμο να έχει έρθει κωλοτούμπα. Μόνο όμως μέσα από μια τέτοια κατάσταση θα δοκιμαστούν όλες οι πιθανότητες για τη συνέχεια στην πράξη. Είτε κάποιοι θα μάθουν να συνεργάζονται, συνειδητοποιώντας το μέγεθός τους, είτε κάποιοι θα το πάρουν αλλιώς, γιατί δεν τους παίρνει άλλο, όπως το πάνε, είτε κάποιοι καινούργιοι θα πάρουν τη θέση όλων των προαναφερθέντων, καθώς θα τους επιβάλουν οι εξελίξεις και η ικανότητά τους να επωφεληθούν από αυτές. Σε κάθε περίπτωση, όπως τα μωρά χρειάζονται κοντά έναν χρόνο για να περπατήσουν, έτσι και η δημοκρατία μας ίσως πρέπει να ξαναπεράσει τη νηπιακή της ηλικία, μπας και ξαναβρεί τον βηματισμό της και -γιατί όχι;- ξανανιώσει.
Ακυβέρνητο καράβι η Ελλάδα, το μπουλούκι που λέγεται κυβέρνηση λειτουργεί συνεχώς με τον τρόπο που του «όπου βγει» των Τεμπών.
Οι αγορές οπλικών γίνονται με πρόταση συμβούλων, φίλων εμπόρων όπλων και όχι με πρόταση των αρμοδίων υπηρεσιακών παραγόντων.
Μη εκσυγχρονισμός του υπάρχοντος εξοπλισμού.
Δεν γνωρίζει κανένας πόσα οπλικά συστήματα δώρησε (?) ο πρωθυπουργός στην Ουκρανία, ούτε γνωρίζουμε ποια ήταν η υποχρέωση να το πράξουμε. Συνθήκη ή συμφωνία ή συμμαχία δεν είχαμε με αυτόν τον λαό.
Δεν καταλαβαίνουμε γιατί οι Πάτριοτ βρίσκονται εκτός Ελλάδας και προστατεύουν ξένη προς εμάς χώρα, χωρίς συμμαχία, συμφωνία και υποχρέωση μας.
Ανικανότητα στο πεδίο και πέντε θάνατοι σε αποστολή στη Λιβύη.
Αγορές αεροπορικών και ναυτικών οπλικών συστημάτων με μικρότερη ισχύ και αριθμό όπλων από αυτή που θα έχουν οι Τούρκοι.
Υποχωρητικότητα έναντι της Τουρκίας, σε σημείο που το καραβάκι τη λίμνης των Ιωαννίνων θα ζητά άδεια απόπλου από τουρκική λιμενική υπηρεσία.
Ο Σκυφτοπετρίτης παραμένει υπουργός, προέρχεται από το ΕΛΙΑΜΕΠ το οποίο λαμβάνει χρήματα από τον Σόρος και το βαθύ κράτος. Επιπλέον, έκανε συνέδριο στην Κίνα για το δίκαιο των ΑΟΖ, με την Κίνα και την Τουρκία να μην θέλουν νησιωτική ΑΟΖ.
Ο πρόεδρος των εδώ Ρεπουμπλικάνων έβγαλε στα μανταλάκια το κανάλι που στηρίζει τη ΝΔ, μιλά για χρηματισμό του με αμερικανικά χρήματα στην περίοδο Μπαϊντεν.
Να λοιπόν οι διαβρωμένοι και βρόμικοι θεσμοί, όχι η χώρα που είπε ο Παπανδρέου.
κ. Μητσοτάκη, δεν γνωρίζεται πως είστε πρωθυπουργός της Ελλάδας ;
Μας κλέβουν το οξυγόνο.