Του Ανδρέα Καψαμπέλη
«Ο πρωθυπουργός είναι εκλεγμένος επειδή τον ψήφισαν οι Έλληνες πολίτες και αυτή η παράταξη έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μέχρι τις επόμενες εκλογές η κυβέρνηση αυτή θα έχει την πλειοψηφία που της έδωσαν οι πολίτες στις προηγούμενες εκλογές, είτε σας αρέσει είτε όχι, κ. Ανδρουλάκη».
Αυτή η αποστροφή της ομιλίας του Κ. Μητσοτάκη προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ -και μάλιστα σε ναπολεόντειο τρίτο πρόσωπο- σχολιάστηκε, ίσως πιο πολύ, στα «πηγαδάκια» μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας και το «πύρρειο» αποτέλεσμα για τη Ν.Δ. Διότι πύρρειο νίκη δεν το λες…
Καταρχάς, η «κοινοβουλευτική πλειοψηφία» την οποία επικαλέστηκε ολοένα και ακρωτηριάζεται. Κι αν ληφθεί υπόψη ότι δύο από τις ψήφους στις οποίες στηρίζεται (Αυγενάκης αρχικά, Κυριαζίδης τώρα) έχουν «ζήτημα», δεν θα είναι έκπληξη εάν βαδίζοντας προς το 2027 η δεδηλωμένη εξαρτάται από τον… Κατσιβαρδά.
Το εάν το πιστεύει πραγματικά ότι θα αντέξει έως τότε είναι μια άλλη συζήτηση. Περισσότερο όμως όλο αυτό ακούστηκε ως μήνυμα όχι προς την κοινωνία -η οποία τον έχει ξεγράψει σε συντριπτικά πλέον ποσοστά- αλλά προς το εσωτερικό της Ν.Δ…
Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν την πρόθεση ψήφου να σπάει ακόμα και το φράγμα του 20% -ανεξαρτήτως της κατάστασης στην αντιπολίτευση-, τα ένστικτα της αυτοσυντήρησης αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Όμως ο Κυριάκος, που μετατρέπεται στο μεγαλύτερο βαρίδι, επιμένει να τους πάρει όλους στον βυθό μαζί του…
Εάν λάβουμε υπόψη ότι μόνο κατά το τελευταίο δίμηνο η Ν.Δ. έχει χάσει σχεδόν τρεις ποσοστιαίες μονάδες και ότι η πτωτική τάση δεν ανακόπτεται, με αυτόν τον ρυθμό ο «γαλάζιος» πάτος κινδυνεύει να είναι πολύ πιο κάτω…
Η πλειοψηφία που έδωσαν οι πολίτες στη Ν.Δ. στις προηγούμενες εκλογές -και την επικαλείται επίσης ο κ. Μητσοτάκης- ήταν 41%. Τώρα, υπολογίζοντας και την αποχή, με τη βουτιά που έχει κάνει, ζήτημα είναι εάν εκφράζει το 6%-7% του συνολικού εκλογικού πληθυσμού. Προσφέρει αυτό πολιτική νομιμοποίηση στη σημερινή κυβέρνηση;
Παλαιό και έμπειρο στέλεχος της Ν.Δ. περιέγραφε με αρκετά παραστατικό τρόπο την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο κ. Μητσοτάκης: Θυμίζει, όπως έλεγε, τον παίκτη στο καζίνο, ο οποίος, ενώ χάνει, πέφτει νομοτελειακά στην παγίδα να τα ξανακερδίσει, να «ρεφάρει», αλλά στο τέλος φεύγει… ταπί. Και όχι κατ’ ανάγκη ψύχραιμος…
Ο κ. Μητσοτάκης θα μπορούσε να μελετήσει και τον «Παίκτη», ένα από τα πιο αυτοβιογραφικά έργα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. «Στο καζίνο Βισμπάντεν έφτιαξα ένα σύστημα παιχνιδιού, το εφάρμοσα και κέρδισα αμέσως 10.000 φράγκα. Το πρωί δεν το εφάρμοσα, παθιάστηκα κι αμέσως έχασα. Το βράδυ ξαναγύρισα στο σύστημά μου, το εφάρμοσα με κάθε αυστηρότητα και κέρδισα πάλι με άνεση 3.000 φράγκα». Λίγες μέρες αργότερα, ταξιδεύοντας από το Παρίσι για την Ιταλία, ο Ντοστογιέφσκι ξαναπέρασε από το καζίνο, αλλά αυτή τη φορά δεν κέρδισε. Έμεινε με μόλις 35 φράγκα…
Βέβαια, ο Ντοστογιέφσκι είχε την ικανότητα τα χαμένα του λεφτά να τα κάνει αμέσως ιδέες γράφοντας αυτή τη σπουδαία νουβέλα. Ο κ. Μητσοτάκης τι;
O Μητσοτάκης τι; Τι λέτε τώρα, όλες οι τράπεζες δικές του είναι. Χρωστά 490 εκ. και συνεχίζουν να τον χρηματαδοτούν. Τα ΜΜΕ σχεδόν όλα δικά του, να τον λιβανίζουν 24 ώρες το 24ωρο, με τις λίστες και τα υπουργεία να φροντίζουν να μην λείπει το λιβάνι. Οι απ΄ευθείας αναθέσεις, να είναι δωρεάν; Τα καρτέλ που έχουν στραγγίξει τα νοικοκυριά με τις ευλογίες του, να μην προσφέρουν κάτι; Για τον ευατό του και τον περίγυρο μια χαρά είναι Κ.Μ. Βέβαια, δυσκολεύεται λίγο με τα ποσοστά που έλαβε. Στην πραγματική αριθμητική είναι 21,7%, ενώ στη δική του τη φανταστική 41%. Κάπως έτσι υπολογίζει την ανάπτυξη και την οικονομία.